Μια περίοδος ζυμώσεων με πρώτο ορόσημο το Eurogroup που θα γίνει στη Σόφια στις 27 Απριλίου έχει ξεκινήσει μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών σε ό,τι αφορά το περίφημο Αναπτυξιακό Σχέδιο που έχει συντάξει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και αποτελεί ουσιαστικά την πυξίδα για το πώς θα πρέπει να πορευτεί η χώρα μετά την ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος, εφόσον το Μέγαρο Μαξίμου έχει αποκλείσει διαρρήδην τη δομή της προληπτικής γραμμής πίστωσης.
Σε ό,τι αφορά το Αναπτυξιακό Σχέδιο, αυτό έχει παραδοθεί στους θεσμούς, αν και ήδη στα ευρωπαϊκά κέντρα και σε σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν μια πρώτη εικόνα επί της κυβερνητικής πρότασης. Σύμφωνα με πληροφορίες από το κυβερνητικό στρατόπεδο, οι θεσμοί υποδέχθηκαν το σχέδιο χωρίς εκπλήξεις από την πρώτη στιγμή, αν και αυτό δεν προϋποθέτει την επιτυχία της διαπραγμάτευσης. Σύμφωνα, πάντως, με πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, υπάρχει ένας πρώτος προβληματισμός σε ό,τι αφορά το κείμενο αυτό καθ’ αυτό, καθώς στελέχη των θεσμών φέρονται να εκτιμούν ότι το Σχέδιο χρειάζεται και μεγαλύτερη συγκεκριμενοποίηση, αλλά και μεγαλύτερη δεσμευτικότητα. Είναι, πάντως, σαφές ότι η συζήτηση ξεκινά τώρα, ώστε να ολοκληρωθεί περί τα μέσα Ιουνίου και σίγουρα αναμένεται να υπάρξουν ενδιαφέρουσες διεργασίες και στην Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ που θα γίνει το επόμενο Σαββατοκύριακο στην Ουάσιγκτον.
Αυτό που επίσης είναι σαφές είναι ότι η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια μάχη σε τουλάχιστον τρία μέτωπα: για το περιεχόμενο των θετικών μέτρων, για το χρέος και για το πλαίσιο εποπτείας. Σε ό,τι αφορά τα πρώτα, η κυβέρνηση επιδιώκει μια μεγαλύτερη ευελιξία, προκειμένου να επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να ανέβει ο κατώτατος μισθός, αλλά και να προχωρήσουν μειώσεις φόρων που έχει εξαγγείλει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Πλην όμως, τέτοιες παροχές «χτυπάνε καμπανάκια» σε μερίδα των δανειστών και η συζήτηση σε αυτό το μέτωπο δεν θα είναι ανέφελη. Ακόμα, η κυβέρνηση θα διεκδικήσει και μεγαλύτερη επιείκεια στην εφαρμογή των μειώσεων σε αφορολόγητο και συντάξεις, με το επιχείρημα ότι το ΔΝΤ δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα και με όπλο την υπεραπόδοση του πλεονάσματος, αλλά αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει, μιας και τα εν λόγω μέτρα έχουν περάσει από κοινοβούλια άλλων κρατών, προκειμένου να αποδεσμευθεί η δόση της δεύτερης αξιολόγησης.
Στα του χρέους, οι δύο δρόμοι είναι πιο ευκρινείς: αφενός, η γαλλική πρόταση για τη διασύνδεση του ύψους της ανάπτυξης με το χρέος, το οποίο προκρίνει σαφώς η κυβέρνηση, και η προσέγγιση που στηρίζουν η Γερμανία και φιλικές σε αυτή χώρα, δηλαδή διασύνδεση μέτρων ελάφρυνσης χρέους με την εκπλήρωση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων.
Κομβικό θα είναι και το πλαίσιο εποπτείας, με φόντο και τις πολιτικές εξελίξεις. Όπως προαναφέρθηκε, η κυβέρνηση κλείνει τη συζήτηση για την προληπτική γραμμή στήριξης, συνεπώς αναζητείται η φόρμουλα για την επόμενη μέρα. Κατά πληροφορίες, οι θεσμοί δεν θα μπορούν να υποδείξουν νομοθετικές πρωτοβουλίες, αλλά θα επιδιώξουν να υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις της κυβέρνησης για μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο, στις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και για τη μη αναίρεση μεταρρυθμίσεων, ενώ παράλληλα θα συντάσσουν τακτικές εκθέσεις με «συστάσεις» προς την κυβέρνηση. Και ενώ οι «συστάσεις» αυτές δεν θα είναι δεσμευτικές, με δεδομένο ότι η χώρα θα εξαρτάται από τις αγορές, θα είναι δύσκολο για την κυβέρνηση να εκφεύγει πλήρως από το πνεύμα των συστάσεων των δανειστών, καθώς θα δίνεται λάθος μήνυμα στις αγορές.
Σε ό,τι αφορά το αναπτυξιακό σκέλος του σχεδίου, αυτό έχει συνταχθεί εξ ολοκλήρου από την ελληνική πλευρά και περιγράφει τους βασικούς άξονες στους οποίους θα κινηθεί η κυβέρνηση, προκειμένου να επιτύχει τον διακηρυχθέντα στόχο της «δίκαιης ανάπτυξης». Χωρίς να είναι ιδιαίτερα λεπτομερές, το εν λόγω σκέλος του κειμένου αυτού περιγράφει τη βασική στρατηγική της κυβέρνησης, αλλά και τη βούλησή της να αντιμετωπίσει παράγοντες που λειτουργούν ως «βαρίδια» για την αναπτυξιακή ώθηση στη χώρα.
