Είναι οι πλαστικές σακούλες που περιέχουν ανακυκλώσιμα υλικά και τοποθετούνται στα πεζοδρόμια των πόλεων καλύτερες ή χειρότερες για το περιβάλλον από ό,τι οι μπλε κάδοι; Πρόκειται για ένα ερώτημα φαινομενικά απλό, το οποίο όμως κανείς τελικά δεν θα μπορούσε να απαντήσει με ακρίβεια.
Ο καθηγητής βιολογίας Paul Mensink, η ομάδα του οποίου δημοσίευσε μια ολοκληρωμένη μελέτη για τις πολιτικές και τις πρακτικές των δήμων του Οντάριο για τη συλλογή και τη διαλογή ανακυκλώσιμων, σημειώνει σχετικά: «Η σύντομη απάντηση είναι, «Εξαρτάται».
Η πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνά δείχνει ότι πάνω από το 40% των δήμων επιτρέπουν τη χρήση πλαστικών σακουλών ανακύκλωσης και με βάση αυτό το δεδομένο, ήθελε να εξετάσει το σκεπτικό που υπάρχει πίσω από την άδεια ή την απαγόρευση της πλαστικής σακούλας στο πεζοδρόμιο.
«Μου φαίνεται ότι εάν πρόκειται να επιτρέψετε ή να απαγορεύσετε το ένα ή το άλλο, χρειάζεστε κάποιο καλό επιστημονικό επιχείρημα. Ήθελα πραγματικά να πάρω μια απάντηση σχετικά με τον τρόπο που θα έπρεπε να ακολουθούμε. Και απλά δεν ξέρουμε», σημειώνει.
Σε μία μόνο γειτονιά, η ομάδα του διαπίστωσε ότι σχεδόν ένα στα 10 σπίτια χρησιμοποιούσε τουλάχιστον μία πλαστική σακούλα ανακύκλωσης, με μέσο όρο 1,65 σακούλες ανά σπίτι. Με επέκταση του δείγματος σε μόλις 160 σπίτια, που θα μπορούσαν να ανέρχονται σε περισσότερες από 10.000 σακούλες ανακύκλωσης μίας χρήσης ετησίως ή περίπου 380 κιλά πλαστικού που χρησιμοποιούνται για την εκτροπή των πλαστικών από τους χώρους υγειονομικής ταφής. Αν όλοι στο Λονδίνο χρησιμοποιούσαν τσάντες με τον ίδιο ρυθμό όπως αυτή η γειτονιά, θα έφτανε τις 1,4 εκατομμύρια τσάντες ετησίως.
Με βάση αυτούς τους αριθμούς και μόνο, ο Mensink ήταν έτοιμος να απορρίψει τις σακούλες ως περιβαλλοντική ανοησία. Μέχρι που αυτός και μια ομάδα φοιτητών περιβαλλοντικών επιστημών αποφάσισαν να ερευνήσουν το θέμα εις βάθος.
Μερικές από τις σακούλες περιείχαν τεμαχισμένο χαρτί ή πλαστικά που διασκορπίζονταν εύκολα, όπως διαπίστωσαν ενώ τις μέρες με αέρα, οι τσάντες θα μπορούσαν να εμποδίσουν αυτά τα αντικείμενα να καταλήξουν ως σκουπίδια στο δρόμο, όπως θα συνέβαινε με τους μπλε κάδους που συχνά είναι ακάλυπτοι στο επάνω μέρος.
Οι διαχειριστές απορριμμάτων μπορούν επίσης να παραλάβουν και να βάλουν τις σακούλες σε ένα φορτηγό ανακύκλωσης πιο γρήγορα από ό,τι μπορούν να ταξινομήσουν τα πλαστικά και το χαρτί από τους μπλε κάδους στο πεζοδρόμιο, και αυτό μπορεί να σημαίνει λιγότερες εκπομπές.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το περιβαλλοντικό κόστος της εξόρυξης του πετρελαίου και της κατασκευής των σακουλών καταρχήν, συν το κόστος αποστολής τους σε ένα κατάστημα και το κόστος που θα είχε ένας ιδιοκτήτης σπιτιού όταν κατευθύνεται σε ένα κατάστημα για να τις αγοράσει.
Στη συνέχεια, τίθεται το ερώτημα τι συμβαίνει με τις σακούλες όταν φτάνουν σε μια εγκατάσταση ανακύκλωσης. Ορισμένοι δήμοι διαθέτουν αυτόματες μηχανές καθαρισμού σακουλών. Σε άλλες εγκαταστάσεις, κάποιος πρέπει να τις ανοίξει χειροκίνητα, με επιπλέον κόστος προσωπικού και πιθανές ανησυχίες για την ασφάλεια των εργαζομένων. Ορισμένες εγκαταστάσεις θα στείλουν τις σακούλες πίσω στο ρεύμα ανακύκλωσης, διαπίστωσε. Σε άλλες περιπτώσεις, γίνονται σκουπίδια.
«Αρχικά σκέφτηκα: «Γιατί να χρησιμοποιήσω τις σακούλες εξαρχής;» Οι πλαστικές σακούλες μιας χρήσης ακούγονται σαν κακή ιδέα, επειδή υπάρχουν και άλλες, επαναχρησιμοποιήσιμες επιλογές. Ωστόσο, όταν λαμβάνετε υπόψη όλες τις μεταβλητές, δημιουργείται ένα πάζλ μέσα στο μυαλό σας», είπε ο Mensink.
