Την ανάγκη διασφάλισης της πρόσβασης των ασθενών σε καινοτόμες θεραπείες (συστημικές, ανοσοθεραπεία, θεραπεία με CAR-T λεμφοκύτταρα, κ.ά.) στην Ελλάδα, αναδεικνύει η μελέτη «Εθνικό Σχέδιο για τον Έλεγχο του Καρκίνου: Συστάσεις πολιτικής», που παρουσίασε η πλατφόρμα διαλόγου All.Can Greece.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «η Ελλάδα πρέπει να διασφαλίσει την πρόσβαση σε καινοτόμες θεραπείες (συστημικές, ανοσοθεραπεία, θεραπεία με CAR-T λεμφοκύτταρα, κ.ά.), μέσω Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας (ΗΤΑ), εξετάζοντας τρόπους για τη μείωση του χρόνου μεταξύ της έγκρισής τους από τον EMA και της αποζημίωσης αυτών».
Προς αυτή την κατεύθυνση, η μελέτη προτείνει την κατάργηση του κανόνα 5/11 (υποχρέωση κατάθεσης πέντε θετικών αξιολογήσεων οργανισμών ΗΤΑ από ένα σύνολο συγκεκριμένων έντεκα χωρών) για τις νέες θεραπείες του καρκίνου, τονίζοντας ότι απαιτείται άμεση πρόσβαση των ασθενών στις καινοτόμες θεραπείες και εξασφάλιση ισότιμης πρόσβασης και διαθεσιμότητας της παροχής φροντίδας.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η έγκαιρη έγκριση της πρότασης κανονισμού για την αξιολόγηση της τεχνολογίας υγείας (HTA) θα συμβάλει στη διασφάλιση ταχείας πρόσβασης σε καινοτόμες θεραπείες διάγνωσης και θεραπείας του καρκίνου. «Ένα μόνιμο πλαίσιο για τη συνεργασία της ΕΕ στον τομέα της HTA θα μπορούσε να παρέχει στα κράτη μέλη υψηλής ποιότητας και έγκαιρες εκθέσεις HTA και θα τους επιτρέψει να μοιράζονται πόρους, τεχνογνωσία και ικανότητα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εξαιρετικά εξειδικευμένες διαγνωστικές διαδικασίες και θεραπείες καρκίνου», σημειώνει.
Προτεραιότητα για τα επόμενα πέντε χρόνια
Η μελέτη, η οποία περιλαμβάνει συγκεκριμένες προτάσεις για βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες δράσεις, τονίζει την ανάγκη αναθεώρησης της υφιστάμενης φαρμακευτικής πολιτικής, υπογραμμίζοντας ότι η εξασφάλιση της πρόσβασης των ογκολογικών ασθενών σε νέες καινοτόμες θεραπείες πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για την πολιτεία τα επόμενα χρόνια. Η αναζήτηση επιλογών που θα επιτύχουν να συγκεράσουν τις διαφορετικές οπτικές των φορέων που εποπτεύουν, αξιολογούν, τιμολογούν και αποζημιώνουν τις νέες θεραπείες και της φαρμακοβιομηχανίας η οποία παράγει και αιτείται την έγκριση για την κυκλοφορία τους, είναι μονόδρομος για την διασφάλιση της πρόσβασης των ασθενών σε σύγχρονες θεραπευτικές επιλογές στο μέλλον.
Όπως αναφέρεται στη μελέτη, η «αποδεδειγμένα πολύ μικρή συμμετοχή» του δημοσίου στη συνολική φαρμακευτική δαπάνη πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο επαναξιολόγησης με νέα κριτήρια, που θα οδηγήσουν σε μία βιώσιμη συνθήκη για όλους τους εμπλεκομένους. «Η ανακατανομή των υφιστάμενων πόρων, η αντιμετώπιση των ανεπαρκειών και η εστίαση στην πραγματική αξία και τα οφέλη για τους ασθενείς οφείλουν να αποτελέσουν ορισμένα από τα βασικά σημεία που χρήζουν επανεξέτασης, προκειμένου να αποφευχθεί η σημαντική οικονομική επιβάρυνση της πολιτείας», προτείνει.
Επιπλέον, τονίζεται ότι απαιτούνται πρωτοβουλίες για την εξασφάλιση της ορθής λειτουργίας της αλυσίδας εφοδιασμού και της αντιμετώπισης των ελλείψεων φαρμάκων, επιδιώκοντας την τόνωση της καινοτομίας για την αντιμετώπιση των ανεκπλήρωτων αναγκών των ασθενών, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι οι θεραπείες παραμένουν προσιτές.
