των Ανδρέα Βελισσάριου, Αντώνη Κοφινάκου
Στο ανοιχτό ρήγμα που αφήνουν πίσω τους οι κεντρικές τράπεζες, μέσω των άκρως «επιθετικών» χειρισμών τους, στην προσπάθεια τους να κάμψουν τις υψηλές πληθωριστικές πιέσεις, φαίνεται να πέφτουν οι αγορές, απαριθμώντας τα πρώτα τραπεζικά «θύματα».
Με την εμπιστοσύνη να κλονίζεται και το φόβο, την αβεβαιότητα και τη μεταβλητότητα να αυξάνονται απότομα υπό το πρίσμα ενός πλαισίου αλληλοσυνδεόμενων κινδύνων (υψηλού πληθωρισμού, συνέχειας στις «επιθετικές» αυξήσεις των επιτοκίων με μεγαλύτερο πλέον χρονικό εύρος διατήρησης, των επιπτώσεων που απορρέουν από αυτές τις κινήσεις σε εταιρείες και νοικοκυριά, μιας ενδεχόμενης ύφεσης ως «αναγκαίο κακό» και των γεωπολιτικών κινδύνων που παραμένουν στο προσκύνιο) που διαχέονται ευρέως στο σύστημα, τα χαρτοφυλάκια αποτραβιούνται αρκετά απότομα και άμεσα από τα πιο ριψοκίνδυνα περιουσιακά στοιχεία, θέτοντας έναν άκρως πιο «αμυντικό» προσανατολισμό και αναθεωρώντας το σενάριο μιας «απότομης προσγείωσης» («hard landing» σενάριο - ύφεση) της οικονομίας.
Επιπλέον, οι αγορές δείχνουν να εγκλωβίζονται περαιτέρω, καθώς εάν συγκλίνουν προς την άποψη ενός σχετικά χαμηλού συστημικού ρίσκου από την πτώση των δύο αμερικανικών περιφερειακών τραπεζών αλλά και της Credit Suisse, που σηματοδοτούν πιθανότατα τις πρώτες από αρκετές που θα ακολουθήσουν (πέρα από τον τραπεζικό κλάδο), τότε επανέρχονται τα «tail risks» (κίνδυνοι ουράς) ως προς τη συνέχιση των αυξήσεων των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες και στη βάση πλέον των ευρύτερων συνθηκών της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και της ισχυρής αγοράς εργασίας.
Aπό την άλλη, οι αγορές σταματούν να πανικοβάλλονται όταν οι κεντρικές τράπεζες αρχίσουν να πανικοβάλλονται. Ο δανεισμός μέσω «discount window» από τη Fed έχει συμβεί ιστορικά γύρω από τα υψηλά χαμηλά της αγοράς, ως ένα «panic policy»... αλλά σε αντίθεση με τον πληθωρισμό των τελευταίων είκοσι ετών, η αγορά εργασίας των ΗΠΑ και της G7 παραμένει εξαιρετικά ισχυρή και οι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως είτε «παγώνουν» τους «επιθετικούς» τους χειρισμούς (π.χ. Βραζιλία) ή αυξάνουν τα επιτόκια (σημειώστε ότι η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας αύξησε τα επιτόκια κατά 50 μονάδες βάσης μετά την κατάρρευση της Credit Suisse). Όταν λοιπόν οι τράπεζες λαμβάνουν έκτακτο δανεισμό από τη Fed, ακολουθούν αυστηρότερα πρότυπα και μέτρα δανεισμού και ο χαμηλότερος δανεισμός οδηγεί σε μια κατάρρευση της αισιοδοξίας των μικρών επιχειρήσεων που δημιουργούν τα δύο τρίτα των θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ, με την αγορά εργασίας τελικώς να «σπάει». «Έπειτα η Fed μειώνει τα επιτόκια, και τότε είναι συνήθως πολύ αργά...», όπως εκτιμά ο επικεφαλής επενδυτικής στρατηγικής της BofA, Michael Hartnett.
Κάπως έτσι, με το διεθνές κλίμα να χαλάει και τις ανησυχίες γύρω από το «τι έπεται» και το «ποιος θα είναι ο επόμενος» να εντείνονται, ο εγχώριος τραπεζικός κλάδος αποτέλεσε τον «οδηγό» της αρκετά βίαιης πτωτικής κίνησης της αγοράς, μετά την αρχική έντονη πλαγιοανοδική κίνηση και την άκρως θετική συμπεριφορά και διαφοροποίηση που επέδειξε έναντι των διορθωτικών κινήσεων των διεθνών αγορών, αποτελώντας πάνω από το 24% της βαρύτητας και της δύναμης της κίνησης του Γενικού Δείκτη (πλέον στο 21,59%).
Ναι μεν λοιπόν, οι συστημικές τράπεζες διατηρούν υψηλούς δείκτες κάλυψης ρευστότητας και δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας, με χαμηλό επιτοκιακό κίνδυνο στο τραπεζικό χαρτοφυλάκιο και μια σταθερή βάση καταθέσεων, αλλά από την άλλη, η γενικευμένη αύξηση της αβεβαιότητας και οι έμμεσοι δίαυλοι διάχυσης των πιέσεων δεν τις αφήνει ανεπηρέαστες στο παγκόσμιο «κύμα» ρευστοποιήσεων. Επιπλέον, ο συνδυασμός των έντονων πληθωριστικών πιέσεων και της κατακόρυφης αύξησης των επιτοκίων επιβαρύνει σημαντικά τον οικογενειακό προϋπολογισμό και το σχεδιασμό των επιχειρήσεων, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο κίνησης που αυξάνει τις πιθανότητες εκδήλωσης ενός νέου «κύματος» μη εξυπηρετούμενων δανείων. Γιαυτό άλλωστε ενισχύεται περαιτέρω και ο βαθμός των προβλέψεων που λαμβάνεται από τις διοικήσεις των τραπεζών, ενώ υποστηρικτικό ρόλο, αναμένεται να έχει τόσο το μέτρο της επιδότησης των δόσεων για τους ευάλωτους δανειολήπτες, όσο και άλλες παρεμβάσεις που ενεργοποιούνται στο πεδίο των ενήμερων ή των ρυθμισμένων δανείων.
Ένας ακόμη παράγοντας ενίσχυσης των ενδείξεων οπισθοχώρησης και πτωτικής επιστροφής των μετοχών του κλάδου αλλά και ευρύτερα της αγοράς είναι η αύξηση του πολιτικού ρίσκου με φόντο τις επερχόμενες κάλπες. Η «σκόνη» που παραμένει γύρω από το πολιτικό σκηνικό της χώρας και η χαμηλή ορατότητα, δεν ευνοούν και δεν επιτρέπουν την ανάληψη πρόσθετου ρίσκου από τα χαρτοφυλάκια, ενισχύοντας, αντιθέτως, τη μεταβλητότητα και το profit taking ειδικά υπό το πρίσμα της «προστασίας» των υψηλών κερδών που καταγράφηκαν από τον Οκτώβριο του 2022 (εφαλτήριο της έντονης ανοδικής κίνησης του Χρηματιστηρίου Αθηνών).
Περνώντας στο τεχνικό σκέλος και στην πορεία που θα ακολουθήσουν οι μετοχές των συστημικών τραπεζών, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι από τα χαμηλά της πανδημίας του κορονοϊού έως τον Απρίλιο του 2021, οι μετοχές του κλάδου αναπτύχθηκαν με πέντε προωθητικά υποκύματα, διαμορφώνοντας το «ΚΥΜΑ 1» ή το «ΚΥΜΑ Β». Εν συνεχεία, δηλαδή από τον Απρίλιο του 2021 μέχρι και σήμερα, έχουν εισέλθει σε διευρυμένους τριγωνικούς - σφηνοειδής σχηματισμούς με κύριο χαρακτηριστικό την ακραία μεταβλητότητα.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ακραίας μεταβλητότητας εμφανίζεται στην μετοχή της Alpha Bank. Πιο συγκεκριμένα, η μετοχή της τράπεζας εκτελεί ένα διευρυμένο ανάποδο τρίγωνο, με κύριο χαρακτηριστικό του το ότι αποτελείται από πέντε πλευρές («A - B - C - D - E»), ενώ όλες οι κινήσεις εντός του τριγώνου δηλαδή από το «Α» στο «Β» και από το «Β» στο «C» πραγματοποιούνται με τρία υποκύματα «a-b-c». Το διευρυμένο τρίγωνο ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα τρίγωνα καθώς πραγματοποιεί υψηλότερες κορυφές και χαμηλότερους πυθμένες, το οποίο σημαίνει ότι η μεταβλητότητα αυξάνεται εντός του σχηματισμού και όχι μετα την ολοκλήρωσή του.
Η μετοχή της Alpha Bank έχει εκτελέσει τις τέσσερις πλευρές του τριγώνου («A - B - C - D») και πλέον βρίσκεται στη τελευταία πλευρά δηλαδή στο «Ε». Σύμφωνα με τη θεωρία, η τελευταία πλευρά («Ε») του τριγώνου, θα καταγράψει νεότερο χαμηλό από τον προηγούμενο πυθμένα «C» με τιμή 0,73 ευρώ. Με την ολοκλήρωση της πέμπτης πλευράς του τριγώνου («Ε») θα έχει ολοκληρωθεί ένας διορθωτικός σχηματισμός και η μετοχή μπορεί να κινηθεί ανοδικά, όπου αναμένεται να ξεπεράσει τα υψηλά του τριγώνου, δηλαδή να φτάσει σε επίπεδα υψηλότερα από τα 1,513 ευρώ.
Στον τραπεζικό δείκτη βλέπουμε τον ίδιο σχηματισμό που υπάρχει και στην μετοχή της Alpha Bank, δηλαδή ένα διευρυμένο ανάποδο τρίγωνο. Συνεπώς και εδώ αναμένουμε την καθοδική ολοκλήρωση της πλευράς «Ε» του τριγώνου, για να εισέλθουμε εκ νέου σε μια ανοδική προωθητική κίνηση, με νεα υψηλά. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η υψηλότερη κορυφή και πλευρά «D» του σχηματισμού στις 954,15 μονάδες ξεπέρασε την κορυφή «ΙV» στις 924,17 μονάδες και ενεργοποίησε έναν πολυετή σχηματισμό αντιστροφής Ending Diagonal, που αντιστρέφει την καθοδική τάση σε ανοδική.
Σε αντίθεση με τη μετοχή της Alpha Bank και τον τραπεζικό δείκτη, η μετοχή της Εθνικής Τράπεζας δεν βρίσκεται σε διορθωτικό σχηματισμό τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά στο ανοδικό «ΚΥΜΑ 1», το οποίο δεν έχει την γνωστή μορφή των πέντε υποκυμάτων αλλά εμφανίζεται με αλληλοκαλύψεις («overlaps»), το οποίο σημαίνει ότι εκτελεί ένα σφηνοειδή σχηματισμό. Πιο συγκεκριμένα η Εθνική εκτελεί το «ΚΥΜΑ 1» με ένα διευρυμένο σφηνοειδή σχηματισμό Leading Expanding Diagonal. Όπως φαίνεται βρισκόμαστε στο «κύμα 5» εντός του σχηματισμού και η πτώση που σημειώνεται τις τελευταίες ημέρες επιφέρει το «υποκύμα 4». Συνεπώς με την ολοκλήρωση της διόρθωσης αναμένουμε μια υψηλότερη κορυφή δηλαδή το «υποκύμα 5» του «κύματος 5» για να ολοκληρωθεί το μεγάλο «ΚΥΜΑ 1». Στη συνέχεια θα ακολουθήσει ένα μεγάλο διορθωτικό «ΚΥΜΑ 2», με την ολοκλήρωση του οποίου θα εισέλθουμε σε ένα μεγαλοπρεπές «ΚΥΜΑ 3».
Αποποίηση Ευθυνών: Το παρόν άρθρο έχει αμιγώς ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν αποτελεί ούτε μπορεί να θεωρηθεί προτροπή ή σύσταση αγοράς, πώλησης ή διακράτησης μετοχών. Οι αρθρογράφοι και το insider.gr δεν φέρουν καμία ευθύνη για οποιαδήποτε πράξη από πλευράς των αναγνωστών ή άλλων τρίτων.
