Η επεξεργασία των στοιχείων για τους θανάτους και τις αιτίες θανάτων για το 2015 (βλ. ΕΛΣΤΑΤ- Φυσική Κίνηση Πληθυσμού), επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την τρομακτική τάση ανόδου συμμετοχής των νεοπλασιών στην Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής (βλ. προηγούμενη δημοσίευση για περίοδο 1999-2014, http://www.insider.gr/apopseis/vlogs/74150/dytiki-attiki-i-statistiki-toy-thanatoy-fonazei-gia-amesa-metra), εκεί δηλαδή που βρίσκεται η περιβόητη χωματερή Άνω Λιοσίων (νυν ΧΥΤΑ Φυλής) και η υπερσυγκέντρωση οχλουσών βιομηχανικών και άλλων δραστηριοτήτων (όπως πχ. τα διυλιστήρια).
Κάνοντας χρήση των στοιχείων για τις αιτίες θανάτων ανά τόπο μόνιμης κατοικίας των θανόντων την περίοδο 1999-2015 και συγκρίνοντας την Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής (Δήμοι Ασπροπύργου, Ελευσίνας, Μάνδρας- Ειδυλλίας- Ερυθρών, Μεγάρων και Φυλής) με την υπόλοιπη Περιφέρεια Αττικής, διαπιστώνεται ότι το ποσοστό των θανάτων από νεοπλασίες στην Δυτική Αττική έχει αυξηθεί 31,7% έναντι 10,1% στη λοιπή Περιφέρεια Αττικής την αναφερόμενη περίοδο (βλ. Διάγραμμα 1).
Αναλυτικότερα, στην Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής, οι θάνατοι από νεοπλασίες το 2015 αντιπροσώπευαν πια το 27,7% έναντι 21% το 1999 στο σύνολο των θανάτων στην περιοχή. Στη λοιπή Περιφέρεια, οι θάνατοι από νεοπλασίες το 2015 αντιπροσώπευαν το 26% έναντι 23,6% το 1999 στο σύνολο των θανάτων. Σε απόλυτους αριθμούς, το 1999 καταγράφηκαν στην Δυτική Αττική 240 θάνατοι από νεοπλασίες που αυξήθηκαν στις 396 το 2015. Τα στοιχεία για την περίοδο 1999-2015 δείχνουν ότι υπάρχει μια σταθερή ανοδική τάση του ποσοστού θανάτων από νεοπλασίες στην Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής (βλ. Διάγραμμα 2), γεγονός που ναι μεν ακολουθεί τη γενική επιδημιολογική τάση αύξησης της συμμετοχής των νεοπλασιών στους θανάτους του πληθυσμού, όμως διαφοροποιείται όσον αφορά την ταχύτητα αυτής της ανόδου, όπως δείχνουν τα συγκριτικά στοιχεία με τη λοιπή Περιφέρεια Αττικής.
Δεδομένου ότι τα διαθέσιμα στοιχεία θανάτων ανά αιτία είναι διαθέσιμα μόνο σε επίπεδο Περιφερειακών Ενοτήτων, είναι εμφανές ότι «αποκρύπτουν» ακόμα μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις σε επιμέρους χωρικά επίπεδα, όπως αυτά των Δήμων, των Δημοτικών Ενοτήτων και των πολεοδομικών ενοτήτων/γειτονιών. Η γειτνίαση συγκεκριμένων πολεοδομικών ενοτήτων και γειτονιών με επικίνδυνες χρήσεις (χωματερή, διυλιστήρια, λατομεία, οικοδομικά υλικά), όπως οι περιοχές Ζωφριά, Γεννηματάς, Τσουκλίδι (Δημοτική Ενότητα Άνω Λιοσίων), Νέα Ζωή Ασπροπύργου και Νεόκτιστα Ασπροπύργου, σε συνδυασμό με τα ευρήματα σε επίπεδο Περιφερειακής Ενότητας και τις εμπειρικές μαρτυρίες των κατοίκων και συλλογικοτήτων των περιοχών, «φωνάζουν» για τη λήψη άμεσων μέτρων για την συστηματική καταγραφή και παρακολούθηση του φαινομένου και την προώθηση έργων και δράσεων για την προφύλαξη του τοπικού πληθυσμού.
Είναι χαρακτηριστικό της επίδρασης των χωματερών στη δημόσια υγεία, ότι στη Φιλανδία το 1999 άρχισαν να γκρεμίζουν 12 οικίες (λειτουργούσαν ως κοινωνική κατοικία) που είχαν οικοδομηθεί την περίοδο 1975-1976 σε περιοχή ύπαρξης χωματερής που λειτουργούσε τα έτη 1954-1962, καθώς έρευνες έδειξαν ότι δεκαετίες μετά ο κίνδυνος έκθεσης των συγκεκριμένων κατοίκων σε νεοπλασίες και άλλες ασθένειες ήταν σημαντικά αυξημένος συγκριτικά με τον λοιπό πληθυσμό (Pukkala, 2001). Το εύρημα αυτό οφείλει να προβληματίζει τόσο για τα μέτρα επιτήρησης, στήριξης και προφύλαξης του πληθυσμού στη Δυτική Αττική που ζει πάνω, δίπλα ή σε μια ακτίνα κάποιων χιλιομέτρων από χωματερές καθώς και για τις όποιες σκέψεις αποκατάστασης χωματερών με χρήσεις που συνεπάγονται προσέλευση, εργασία ή και πολύωρη διαμονή ανθρώπων. Όταν επί 30 χρόνια δεν έχει γίνει επιδημιολογική μελέτη και δεν έχει υπάρξει πρόγραμμα υγειονομικής επιτήρησης και στήριξης του πληθυσμού στην περιοχή, ακόμα και η διαφήμιση εναλλακτικών χρήσεων συνιστά μια παραδοξότητα, αν όχι προσβολή των κατοίκων και εργαζόμενων στη Δυτική Αττική.
Στη χώρα που δεν φαίνεται να λειτουργεί ακόμα το Εθνικό Αρχείο Νεοπλασιών, μπορεί να γίνει η αρχή από την Δυτική Αττική με τη λειτουργία ενός Περιφερειακού και Τοπικού Αρχείου σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ενός Παρατηρητηρίου Δημόσιας Υγείας κατά το πρότυπο των Οινοφύτων, την εντατική υγειονομική στήριξη του τοπικού πληθυσμού, την περιβαλλοντική ανάταξη και τέλος την απομάκρυνση της χωματερής σύμφωνα με τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα για την «ασφαλή» απόσταση από κατοικημένες περιοχές μέχρι να μειωθεί στο ελάχιστο ο όγκος των προς υγειονομική ταφή υπολειμμάτων αποβλήτων.
