Πολλή κουβέντα έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες για την κρατική ενίσχυση στις εφημερίδες αλλά και για το «φιάσκο» με την άρον-άρον απόσυρση της ρύθμισης. Και δικαιολογημένα, καθώς με τον τρόπο που έγινε, αλλά και με τους τελικούς δικαιούχους, ήταν λογικό να ξεσηκωθούν και οι πέτρες.
Πέρα όμως από την αστοχία στο χειρισμό, υπάρχει ένα ευρύτερο ερώτημα, για το αν και με ποιο τρόπο πρέπει να ενισχύονται τα Μέσα Ενημέρωσης.
Προσωπικά, θεωρώ ότι η ποιοτική και πρωτογενής ενημέρωση είναι ένα κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο πρέπει να τυγχάνει της κρατικής ενίσχυσης. Αν θέλουμε να έχουμε –στο βαθμό του εφικτού- ανεξάρτητη δημοσιογραφία, πρωτογενές περιεχόμενο και πληρωμένους εργαζόμενους, το κράτος μπορεί και οφείλει να παίξει ρόλο.
Όχι όμως δίνοντας «δωράκια» σε εκδότες με έναν ή πέντε εργαζομένους, ούτε όμως περιορίζοντας την ενίσχυση στον έντυπο τύπο. Ειδικά σε μια εποχή που τα ηλεκτρονικά μέσα κυριαρχούν στην ενημέρωση –έχοντας παράλληλα και τα περισσότερα τρωτά- είναι εξωπραγματικό να μένουν εκτός.
Εναλλακτικοί τρόποι ενίσχυσης
Για να περάσουμε όμως στο δια ταύτα, πρέπει να εξετάσουμε τα κριτήρια, αλλά και τους τρόπους με τους οποίου μπορεί να γίνει αυτή η ενίσχυση. Γιατί η εφάπαξ επιχορήγηση με το ίδιο ποσό, ανεξάρτητα από τον αριθμό των εργαζομένων σίγουρα δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση.
Βασικά κριτήρια θα πρέπει λοιπόν να είναι ο αριθμός των εργαζομένων, η περιοδικότητα της έκδοσης, αλλά και η παραγωγή πρωτογενούς περιεχομένου. Γιατί, ειδικά στα sites, το χειρότερο που μπορεί να κάνει το κράτος είναι να επιβραβεύσει τη μάστιγα του copy paste.
Από εκεί και πέρα, εφόσον το ζητούμενο είναι η ενίσχυση της ενημέρωσης, υπάρχουν σαφώς πιο έξυπνοι τρόποι για να γίνει, αντί για τον «μποναμά» των 200.000 ευρώ. Για παράδειγμα, στις εφημερίδες, μπορεί να ενισχυθεί οικονομικά η διανομή ώστε να φτάνουν και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της χώρας. Αντίστοιχα, στην περίπτωση των sites, θα μπορούσε το κράτος να προσφέρει δωρεάν hosting σε όλες τις ενημερωτικές ιστοσελίδες που παράγουν πρωτογενές περιεχόμενο.
Και βέβαια, το πιο απλό, να επιδοτηθούν οι προσλήψεις δημοσιογράφων, ώστε να μέσα να ενισχυθούν με ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο και θα πληρώνεται.
Έτσι, η ενίσχυση της ενημέρωσης θα πιάσει πραγματικά τόπο, ώστε ο φορολογούμενος πολίτης να νιώσει ότι το μέτρο έπιασε τόπο και ότι δεν πρόκειται για ακόμα ένα «δωράκι» σε ημετέρους.
