Όσοι ζουν από μέσα το τραπεζικό σύστημα ξέρουν πολύ καλά ότι το 2020 θα είναι μια χρονιά τεκτονικών αλλαγών. Είτε μιλάμε για τα κόκκινα δάνεια και τις τιτλοποιήσεις, είτε για τους εργαζόμενους και τα καταστήματα, σε ένα χρόνο από τώρα, το τοπίο θα είναι εντελώς διαφορετικό. Και το πολύ σε δύο με τρία χρόνια από σήμερα, οι τράπεζες δεν θα έχουν καμία σχέση με τη σημερινή τους εικόνα.
Είτε για καλό, είτε για κακό, ο τρέχων κύκλος των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα κλείνει επηρεάζοντας διοικήσεις, εργαζόμενους αλλά και όλους τους πελάτες.
Γιατί; Ας τα δούμε το κάθε μέτωπο ξεχωριστά:
Ως προς τα κόκκινα δάνεια, το 2020 θα είναι η χρονιά των πολλών και μεγάλων τιτλοποιήσεων. Δάνεια δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ θα αλλάξουν χέρια και οι servicers θα γίνουν οι μεγάλοι «παίκτες» του τραπεζικού συστήματος. Το «παιχνίδι» πλέον περνάει στις εταιρείες διαχείρισης, με την Πειραιώς και τη Eurobank να συνεργάζονται ήδη με Intrum και DoValue αντίστοιχα, ενώ η Alpha Bank και η Εθνική θα κάνουν τις δικές τους κινήσεις εντός του έτους. Με άλλα λόγια, αρχής γενομένης από το 2020 και τουλάχιστον για την επόμενη τριετία, τα μεγαλύτερα ντιλς για χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα θα φύγουν από τα χέρια των τραπεζών και θα περάσουν στους servicers.
Οι εργαζόμενοι
Αντίστοιχα, έχοντας χάσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ενεργητικού τους, οι τράπεζες έχουν δύο τεράστιους πονοκεφάλους: ο πρώτος έχει να κάνει με την κερδοφορία και ο δεύτερος με το δίκτυο και το προσωπικό τους. Παράμετροι συνυφασμένες μεταξύ τους, καθώς, όσο η κερδοφορία δεν ανεβαίνει, τόσο πιο πιεστική γίνεται η ανάγκη για μείωση εργαζομένων και καταστημάτων.
Και μπορεί για κάποιες τράπεζες τα μεγάλα δάνεια του corporate να έσωσαν την παρτίδα, όμως, χωρίς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τη λιανική τραπεζική, η εικόνα δεν μπορεί να αλλάξει. Και δυστυχώς, φαίνεται ότι θα χρειαστεί χρόνος αλλά και αλλαγή νοοτροπίας από τις διοικήσεις για να δοθούν ξανά, μαζικά δάνεια στους μικρομεσαίους.
Αυτό, νομοτελειακά σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει να μειώσουν τα έξοδά τους. Και σε αυτή την περίπτωση ο «κλήρος» πέφτει σε καταστήματα και εργαζομένους, που θα ψαλιδιστούν έτι περαιτέρω το 2020 αλλά και τα επόμενα χρόνια. Με τη διαφορά ότι οι «χρυσές» εθελούσιες ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Τώρα, το καλύτερο στο οποίο θα μπορούν να ελπίζουν οι εργαζόμενοι είναι οι «απολύσεις με μπόνους», όρος που αρέσει ιδιαίτερα σε κορυφαίο τραπεζίτη.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τις τεχνολογικές εξελίξεις, που φέρνουν τις συναλλαγές στο κινητό και στον υπολογιστή, σε συνδυασμό με την έλευση των challenger banks, που θα πάρουν και αυτές μερίδιο από την πίτα, είναι ξεκάθαρο ότι οι προκλήσεις για τις τράπεζες πολλαπλασιάζονται.
Θα μου πείτε, και εμάς γιατί μας ενδιαφέρει; Δικό τους το πρόβλημα.
Δυστυχώς όμως, δεν είναι έτσι. Γιατί χωρίς υγιές τραπεζικό σύστημα, το οποίο μπορεί και θέλει να χρηματοδοτήσει την οικονομία, η χώρα δεν πρόκειται να ανακάμψει. Και αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο στοίχημα για όλους μας.
