Διπλός θρίαμβος για την ελληνική κωπηλασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 στο Παρίσι. Λίγα μόλις λεπτά μετά το χάλκινο του Πέτρου Γκαϊδατζή και του Αντώνη Παπακωνσταντίνου, η Μιλένα Κοντού και η Ζωή Φίτσιου τερμάτισαν τρίτες στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών. Οι Ελληνίδες κωπηλάτριες χάρισαν στην Ελλάδα το 4ο κατά σειρά μετάλλιο στο Παρίσι και το 6o Ολυμπιακό μετάλλιο στην ελληνική κωπηλασία.
Οι δύο Ελληνίδες κωπηλάτριες Ζωή Φίτσιου και Μιλένα Κοντού έκαναν ένα μυθικό ντεμαράζ στο φινάλε του τελικού του σκιφ ελαφρών βαρών και έφεραν το δεύτερο μετάλλιο της ελληνικής κωπηλασίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια στα τελευταία 500μ. της κούρσας κατέλαβαν τελικά με χρόνο 6:49.28 την τρίτη θέση στο βάθρο.
Η 29χρονη Ζωή Φίτσιου και η 29χρονη Μιλένα Κοντού επανέλαβαν την επιτυχία της Αλεξάνδρας Τσιάβου και της Χριστίνας Γιαζιτζίδου, όταν είχαν βρεθεί στο τρίτο σκαλί στην ίδια κατηγορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο το 2012. Σε μια σημαντική στιγμή για την κατηγορία των διπλών ελαφρών, καθώς στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λος Άντζελες θα αντικατασταθούν με την παράκτια κωπηλασία, η Ελλάδα έγραψε τη δική της ιστορία.
Νωρίτερα, οι δύο Έλληνες κωπηλάτες, Αντώνης Παπακωνσταντίνου και Πέτρος Γκαϊδατζής, πραγματοποίησαν μία σπουδαία εμφάνιση στον τελικό ανέβηκαν στο βάθρο του αγωνίσματός τους, τερματίζοντας τρίτοι. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου ήταν και πρωταθλητής Ευρώπης το 2022 στο Μόναχο στο μονό σκιφ και μαζί οι δυο τους ήταν τρίτοι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2023.
«Είτε θα πεθαίναμε, είτε θα βγαίναμε με μετάλλιο»
«Δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς τι έχει συμβεί. Είμαστε πάρα πολύ ενθουσιασμένες. Όταν τερμάτισα γύρισα απλώς πίσω και είπα στη Μιλένα ‘Τι κάναμε;’ Ήταν ένας απίστευτος αγώνας, αυτή τη στιγμή κρέμεται στο λαιμό μας αυτό το πολύ ωραίο μετάλλιο που είναι και πολύ βαρύ. Στο ζέσταμα έλεγα πως δεν ήμουν καθόλου αγχωμένη, ένιωθα πολύ καλά το σώμα μου και όρο περνούσαν τα ανεβάσματα νιώθαμε πολύ καλά. Ήταν η στιγμή, αν δεν το κάναμε τώρα δεν θα το κάναμε ποτέ. Κάναμε έναν φοβερό αγώνα. Ευχαριστούμε πολύ τον προπονητή μας, ήταν απίστευτα υποστηρικτικός. Έχουμε πολύ καλή χημεία με τη Μιλένα, ό,τι κι αν συμβαίνει το καταλαβαίνουμε κατευθείαν. Δέσαμε πολύ καλά, γιατί είναι ομαδικό το άθλημα και πρέπει να γίνεις ένα με τον παρτενέρ σου», επεσήμανε η έμπειρη Ζωή Φίτσιου.
Η 18χρονη Μιλένα Κοντού τόνισε: «Είχα κλειστό το κινητό μου, μιλούσα μόνο με τα σημαντικά άτομα για μένα. Δεν έχω λόγια, θα προσπαθήσω τώρα να το συνειδητοποιήσω. Είχαμε πει με τη ζωή πώς είτε θα πάμε για μετάλλιο, είτε θα βγούμε πεθαμένες. Είδα ότι οι Νεοζηλανδές έκαναν αλλαγές και προσπαθούσαν να φύγουν, αλλά ήταν κουρασμένες. Τα τελευταία 600 μέτρα ήταν ένα σπριντ, είτε θα πέθαινα πριν τον τερματισμό και δεν θα έβγαινα καθόλου ή θα έβγαινα με μετάλλιο».
«Εμείς ξέραμε από τι είμαστε φτιαγμένοι και τι μπορούμε να καταφέρουμε»
«Αυτό το μετάλλιο ανήκει σε όλη την οικογένειά μου, σε όλους αυτούς που μας έχουν στηρίξει, στους προπονητές μας, που μας έβαλαν στο άθλημα και αυτούς που μας πήραν στην Εθνική ομάδα. Σε αυτούς που μας έκαναν τους χαρακτήρες που είμαστε, που δουλεύουμε και δεν τα παρατάμε. Θέλω να ευχαριστήσω τη μητέρα μου, που με στηρίζει σε ό,τι κάνω. Αυτή και η αδερφή μου ό,τι κι αν κάνω είναι από πίσω μου, στην αποτυχία και στην επιτυχία. Δεν ξέρω αν οι Έλληνες μάς ξέρανε, αλλά εμείς ξέραμε από τι είμαστε φτιαγμένοι και τι μπορούμε να καταφέρουμε. Στην προπόνηση δουλεύουμε σκληρά, είμαστε μονίμως σε ένα σκοτάδι… Τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα. Ευχαριστώ τον Αντώνη, γιατί αν δεν μπορούσα καμιά φορά να αντεπεξέλθω, ήταν εκεί. Είμαστε εκεί για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο, πεθαίνουμε στην προπόνηση και αυτό το μετάλλιο είναι ο καρπός της δουλειάς μας», υπογράμμισε ο Γκαϊδατζής.
«Ποτέ δεν θεώρησα ότι στερήθηκα κάτι, είναι επιλογή μου να είμαι στο κοινόβιο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι αυτό που ήθελα να κάνω, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Η πίεση της προπόνησης είναι αυτό που με γεμίζει. Δεν θεωρώ ότι έχω στερηθεί κάτι, νιώθω την οικογένειά μου δίπλα μου, ακόμη και όταν είχαμε κάποια πισωγυρίσματα ήταν δίπλα μου. Ένα ευχαριστώ στην οικογένειά μου, όχι μόνο την εξ αίματος. Στους προπονητές μας που ήταν σε κάθε προπόνηση μαζί μας και στερούνται διπλά. Αυτοί είναι οι ήρωες πίσω από την επιτυχία μας. Ένα ευχαριστώ στον Πέτρο, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν εδώ. Είχα προσπαθήσει στο Τόκιο αλλά δεν τα είχα καταφέρει. Πέρσι είχαμε ένα πισωγύρισμα, αλλά αυτό μας έκανε ακόμη πιο δυνατούς για να πάρουμε την πρόκριση πριν δύο μήνες. Ενώ ήμασταν αουτσάιντερ ήρθαμε και πήραμε αυτό το μετάλλιο που για μας έχει τεράστια αξία» σημείωσε ο Παπακωνσταντίνου.
