Τις τελευταίες εβδομάδες, τα ταχυδρομεία κάνουν χρυσές δουλειές από τις τράπεζες. Όχι για Χριστουγεννιάτικες κάρτες προς τους καλούς πελάτες –όπως συνέβαινε προ κρίσης- αλλά λόγω επιστολών προς κακοπληρωτές. Το ότι συχνά πρόκειται για τα ίδια άτομα έχει και αυτό τη σημασία του, αλλά ας πάμε παρακάτω.
Από τη μία είναι οι χιλιάδες επιστολές που δέχονται τα νοικοκυριά με «κόκκινα» στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια. Προβλέπονται από την οδηγία της Τράπεζας της Ελλάδας και ουσιαστικά είναι το τελευταίο «καμπανάκι» πριν τους πλειστηριασμούς. Οι εν λόγω επιστολές αφορούν περίπου 600.000 δάνεια και η προθεσμία απάντησης είναι η 29η Φεβρουαρίου (δίσεκτο γαρ το 2016). Μετά, τα πράγματα δυσκολεύουν, καθώς όποιος αποφασίσει να ρίξει την επιστολή στον κάλαθο των αχρήστων θα λάβει τα δέοντα από τους δικαστικούς επιμελητές.
Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι αγνόησαν τον πρώτο γύρο επικοινωνίας που έκαναν μαζί τους οι τράπεζες πριν τις γιορτές. Επειδή όμως ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές, και επειδή στην Ελλάδα όλα γίνονται τελευταία στιγμή, υπάρχει η αίσθηση ότι περί τα τέλη Φλεβάρη οι τράπεζες θα δεχθούν πολλές επισκέψεις.
Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία επιστολών όμως, η οποία δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας. Αυτές που στέλνονται σε επιχειρήσεις, μεγάλες και μικρές, ζητώντας από τους ιδιοκτήτες να περάσουν από το κατάστημα «δια υπόθεσίν τους». Εδώ το «παιχνίδι» είναι πιο μεγάλο και περίπλοκο.
Στα στεγαστικά, τα πράγματα είναι λίγο πολύ-ξεκάθαρα. Θα αυξήσεις τη διάρκεια, θα μειώσεις το επιτόκιο, θα «ψαλιδίσεις» λίγο τη δόση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα βρεθεί μια άκρη, εφόσον το θέλουν και οι δύο πλευρές.
Τι γίνεται όμως στα επιχειρηματικά των δεκάδων εκατομμυρίων, με τις επιχειρήσεις των εκατοντάδων εργαζομένων; Εδώ τα πράγματα είναι σαφώς πιο περίπλοκα. Πρώτα απ’ όλα οι επιστολές είναι… συστημένες, καθώς οι τράπεζες γνωρίζουν πολύ καλά σε ποιους τις στέλνουν και γιατί. Επιπλέον, οι διαπραγματεύσεις γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες, στα ιδιαίτερα γραφεία των τραπεζιτών και όχι στα καταστήματα.
Και βέβαια, σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν κανόνες. Σε αντίθεση με τα στεγαστικά δάνεια και τα νοικοκυριά, στα μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια, όλα επιτρέπονται. Το διακύβευμα είναι σαφώς μεγαλύτερο, καθώς μιλάμε για δάνεια που αντιστοιχούν σε δεκάδες ή και εκατοντάδες στεγαστικά. Και μαζί τους κρίνουν την πορεία εκατοντάδων εργαζομένων, ενδεχομένως και ολόκληρων κλάδων της οικονομίας.
Από την έκβαση όμως αυτών των επιστολών κρίνεται σε μεγάλο βαθμό η πορεία της αγοράς –ενδεχομένως και ολόκληρης της οικονομίας- το 2016. Αν τράπεζες και επιχειρήσεις «τα βρουν», στο βαθμό του εφικτού, υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση των συνθηκών. Σε άλλη περίπτωση, οι επόμενες επιστολές θα είναι μάλλον συλλυπητήριες.
