Οι εσφαλμένες πολιτικές τακτικές κατά την περίοδο των διαπραγματεύσεων αναμφίβολα δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα στη βιωσιμότητα της ΔΕΗ. Επί της ουσίας συμφωνήθηκε να περιοριστεί η λειτουργία της εταιρίας, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Ένα καθαρό «ξεπούλημα» του ενεργειακού κολοσσού της χώρας, χωρίς καμία ωφέλεια ούτε για την εταιρία αλλά ούτε και για την Ελληνική κοινωνία.
Ενδεικτικά αναφέρω πως σε διάστημα δύο και πλέον ετών η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ μειώθηκε από τα 2,5 δις ευρώ, μόλις στα 500 εκ. ευρώ. Από μόνο του, το γεγονός αυτό, αποδεικνύει την ανικανότητα της σημερινής Κυβέρνησης να εξυγιάνει τα οικονομικά της εταιρίας, ποσό μάλλον να προσδώσει οικονομική ανάκαμψη σε βάθους χρόνου. Με μαθηματική ακρίβεια εάν συνεχιζόταν με αυτό το ρυθμό, η ΔΕΗ θα αναγκαζόταν πιθανότατα να προχωρήσει σε στάση πληρωμών των εργαζομένων της. Το μάρμαρο των λάθος πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης θα το πληρώνανε πρώτα οι εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους και στη συνέχεια δυστυχώς και ο ελληνικός λαός. Επίσης πρέπει να αναφερθεί πως οι ανείσπρακτες οφειλές προς τη ΔΕΗ αγγίζουν περί τα 2,6 δις ευρώ.
Με τη λογική του μη χείρον βέλτιστον, αυτή είναι πλέον η κατάσταση που αντιμετωπίζει η εταιρία, μονόδρομος φαίνονται να είναι για τη βιωσιμότητα της εταιρίας οι στρατηγικοί επενδυτές όπου θα συμμετάσχουν με δικά τους κεφάλαια με πρώτο στόχο την οικονομική στήριξη-ανάκαμψη και δεύτερο στόχο τον εκσυγχρονισμό της εταιρίας στα ενεργειακά δεδομένα που επιτάσσει η σύγχρονη εποχή.
Δυστυχώς στα μάτια των πολλών, η ΔΕΗ μοιάζει ως η εταιρία που διαχρονικά στηριζόταν μόνο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, από την άλλη όμως, πρέπει να γνωρίζουμε πως και η ΔΕΗ ως ο ενεργειακός γίγαντας της χώρας προσέφερε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της ελληνικής επικράτειας για περισσότερα από 50 έτη.
Η λύση είναι μία, μετά από τις λάθος πολιτικές επιλογές, ειδικά των δυο τελευταίων ετών. Η επικαιροποίηση πολιτικών απόψεων προς ωφέλεια της εταιρίας αλλά κυρίως, του κάθε ελληνικού νοικοκυριού και της κάθε επιχείρησης. Τα ελληνικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις που έχουν απομείνει στη χώρα, πληρώσανε για το πρώτο εξάμηνο του 2017 την ένατη υψηλότερη τιμή ρεύματος στην Ε.Ε. Η τιμή διαμορφώθηκε στα 19,4 ευρώ ανά 100 κιλοβατώρες έναντι 17,2 ευρώ, στο περσινό χρονικό διάστημα, η αύξηση αγγίζει το 12,8% που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Ε.Ε. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνα της Εurostat.
Πέραν των λάθος πολιτικών επιλογών της Κυβέρνησης του κ. Τσίπρα που φτάσανε την κατάσταση στο απροχώρητο, δε βλέπουμε να έχει η Κυβέρνηση κανένα απολύτως πλάνο οικονομικής σωτηρίας της εταιρίας.
Η ανάπτυξη του νομού Κοζάνης βασίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου για μισό και πλέον αιώνα στη ΔΕΗ. Αποτέλεσμα της εργασιακής μονοκαλλιέργειας είναι τρεις γενιές ανθρώπων του νομού Κοζάνης, να μεγαλώνουν με το όνειρο «να εργαστώ στη ΔΕΗ». Πέρα από αυτό λιγοστές είναι οι εξαιρέσεις των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που στηρίζουν την ανάπτυξη του τόπου. Το μεγάλο ερώτημα για το νομό Κοζάνης κυριολεκτικά είναι «και τώρα τι, πως θα ζήσουμε;». Κανείς ασφαλώς δεν μπορεί να καταδικάσει τους ανθρώπους που επάνδρωναν τον τόπο για μια θέση εργασίας. Κυριολεκτικά ο νομός Κοζάνης βουλιάζει μαζί με το μεγάλο καράβι που λέγεται ΔΕΗ. Και η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα βλέπουμε για ακόμη μια φορά πως αγρόν αγοράζει. Από τη μία αρνείται να δει τις λάθος πολιτικές επιλογές της και να σώσει ότι σώζεται, και από την άλλη φοβάται το πολιτικό κόστος.
Μονόδρομος στη μόνη περιφέρεια της χώρας που δεν βρέχεται από θάλασσα, άρα σχεδόν δεν έχει τουρισμό, είναι η ανάπτυξη που θα βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Μια έννοια που πολεμάτε με μια άνευ προηγούμενου ιδεοληψία συνεχώς. Στην περίπτωση αυτή ισχύει ότι ισχύει για όλη τη χώρα, να δώσει η κυβέρνηση στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό σε σχέση με τα δεδομένα της εποχής, φορολογικά και ασφαλιστικά κίνητρα, αφού κερδίσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών με ένα σοβαρό και σταθερό πολιτικό προγραμματισμό.
Η περιοχή μας γειτνιάζει με βαλκανικές χώρες και οι επιχειρήσεις που ασχολούνταν κυρίως με το δευτερογενή τομέα (μεταποίηση και τυποποίηση) έχουν φύγει εδώ και μερικά χρόνια στις γειτονικές χώρες αποδίδοντας εκεί τις εισφορές τους φορολογικά, ασφαλιστικά και κυρίως δίδοντας εκεί τις θέσεις εργασίας που απαιτεί η παραγωγή τους. Καμία λύση ωστόσο δεν υπάρχει από τη σημερινή κυβέρνηση για τον επαναπατρισμό αυτών των επιχειρήσεων. Η οικονομική αιμορραγία που δέχεται η χώρα μας, είναι άνευ προηγούμενου. Βέβαια, πιστεύω πως αυτό από μόνο του στην περίπτωση του νομού Κοζάνης δεν αρκεί για τους οικονομικούς και γεωγραφικούς λόγους που προανέφερα. Θα πρέπει ανταποδοτικά στην περιοχή, για αυτά που δεκαετίες τώρα προσφέρει στη χώρα, να δοθούν πιο συγκεκριμένα «ειδικά κίνητρα» που θα φέρουν ταχύτερα αποτελέσματα στην προσφορά εργασίας του νομού, ειδάλλως σε σύντομο χρονικό διάστημα και οφείλω να το τονίσω αυτό, ο νομός Κοζάνης απειλείται με οικονομικό αφανισμό.
Αποτέλεσμα αυτού θα είναι η μετανάστευση χιλιάδων ανθρώπων και των οικογενειών τους, η ερήμωση της περιοχής που προσέφερε ποικιλοτρόπως τα μέγιστα στη βιομηχανική και ενεργειακή ανάπτυξη της Ελλάδας.
Επενδύστε στη ΔΕΗ με στρατηγικούς επενδυτές, επενδύστε και σε νέες μορφές ενέργειας.
Θέλοντας ή μη και η αλήθεια πρέπει να λέγεται, χωρίς ιδιωτικά κονδύλια η ΔΕΗ είναι ήδη καταδικασμένη. Αρκετά πολιτικά λάθη πράξατε με την ενέργεια της χώρας, δεν σας επιτρέπονται άλλοι πειραματισμοί.
