Ο κ. Τσίπρας επιμένει ότι βγαίνουμε επιτέλους από τα Μνημόνια. Πρόκειται περί εξαιρετικά μεγάλης ανακρίβειας (και φυσικά το γνωρίζει!) επειδή έχουμε ήδη συνηγορήσει σε υψηλά πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και πλεονάσματα της τάξης του 2% από το 2023 μέχρι τουλάχιστον και το 2060. Το δε ύψος της (προκλητικής) ανακρίβειας είναι εφάμιλλο του χονδροειδούς ψέματος ότι... ένας Άγιος Βασίλης μπορεί, σε μία νύκτα, να μοιράσει δώρα σε όλα τα παιδάκια του κόσμου... Σε κάθε περίπτωση, οι αγορές μάλλον επαναπαύονται στην παραπάνω «δέσμευσή» μας για υπερ-πλεονάσματα κάτι που (ως ένα βαθμό) εξηγεί και την αποκλιμάκωση του επενδυτικού ρίσκου (το οποίο προσεγγίζεται από το 10-ετές spread) κοντά στο 3,7% (https://www.bloomberg.com/quote/GGGB10YR:IND).
Το πρόβλημα που έχουμε σήμερα, και θα εξακολουθούμε να έχουμε και τα επόμενα χρόνια, είναι ότι η επίτευξη πλεονασμάτων γίνεται με «αιχμή του δόρατος» την φορολογία. Αρκεί κανείς να σημειώσει τα ακόλουθα:
- H φορολογία για μια ελληνική οικογένεια με δύο εργαζόμενους γονείς και δύο παιδιά βρίσκεται στο 38,35% του εργατικού κόστους (στοιχεία για το 2016) σε σχέση με το 30,94% στον ΟΟΣΑ ως σύνολο. H φορολογία για έναν απλό εργαζόμενο (χωρίς παιδιά) αυξάνεται στο 40,24% του εργατικού κόστους σε σχέση με το 36,02% στον ΟΟΣΑ ως σύνολο (http://www.oecd.org/ctp/tax-policy/taxing-wages-20725124.htm).
- Ο ελληνικός ΦΠΑ, ευρισκόμενος στο 23%, υπερβαίνει σημαντικά το 19,2% στο σύνολο του ΟΟΣΑ (http://www.oecd.org/tax/tax-policy/tax-database.htm#VATTables).
- Η φορολογία της βενζίνης στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 66,8% της συνολικής τιμής σε σχέση με το 56,9% στο σύνολο του ΟΟΣΑ (http://www.oecd.org/tax/tax-policy/tax-database.htm#VATTables).
- Ο συντελεστής φορολογίας των επιχειρήσεων, ευρισκόμενος στο 29% σήμερα, υπερβαίνει κατά 5 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (http://stats.oecd.org/index.aspx?DataSetCode=TABLE_II1). Κατά συνέπεια, η φορολογία των επιχειρήσεων αποτελεί μεγάλο αντικίνητρογια επενδύσεις στην Ελλάδα παρά τα ενδεχόμενα οφέλη τα οποία λογικά προκύπτουν από την μείωση,την τελευταία περίοδο, του επενδυτικού ρίσκου.
Δεν θέλω να παραγνωρίσω το γεγονός ότι η μείωση του επενδυτικού ρίσκου (βλέπε spread) αποτελεί θετική εξέλιξη. Παρά ταύτα, εξακολουθούμε και έχουμε, ως χώρα, ένα μεγάλο πρόβλημα: Τα πρόσφατα στοιχεία του Global Competitiveness Index 2017-18 (http://reports.weforum.org/global-competitiveness-index-2017-2018/competitiveness-rankings/#series=EOSQ041) δυστυχώς μας κατατάσσουν σχεδόν στον «πάτο» (ήτοι στην εξαιρετικά χαμηλή 106η θέση μεταξύ 137 κρατών) ως προς την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών στους Έλληνες πολιτικούς. Γιατί άραγε οι (ξένοι) επενδυτές να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους σε μια χώρα η οποία διοικείται από πολιτικούς τους οποίους εμείς οι ίδιοι Έλληνες αρνούμαστε να εμπιστευθούμε; Υπό αυτές τις συνθήκες, καμμία επιστροφή στην «κανονικότητα» και καμμία έξοδος από Μνημονιακές επιτηρήσεις δεν πρόκειται να συμβεί...
