Όσοι από εμάς ζούμε στο εξωτερικό, παρακολουθούμε άναυδοι τα ελληνικά τεκταινόμενα. Συλλαλλητήρια για το «Μακεδονικό» όταν όλη η Οικουμένη τους αποκαλεί (πρώην Γιουγκοσλαβική) Δημοκρατία της Μακεδονίας ή κάτι συναφές το οποίο σίγουρα χρησιμοποιεί τον όρο Μακεδονία. Υπό αυτήν την έννοια, μιλάμε άραγε για επιστροφή στην κανονικότητα του... 1992; Και ποιόν, άραγε, εξυπηρετεί αυτό πολιτικά;
«Πατριώτες εφ’ όπλου λόγχη» (https://www.youtube.com/watch?v=OIIjbwJfIn4) που έλεγε ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης το show του οποίου παρακολουθούσα κάθε φορά που επέστρεφα για διακοπές στην Ελλάδα...
Οι δε κυβερνώντες, οι οποίοι κατά την γνώμη μου δεν πρόκειται να «καταρρεύσουν» όσο εύκολα και... αδαώς ελπίζει η αντιπολίτευση, έχουν εξοπλίσει την φαρέτρα τους με άλλα «πυρηνικά» όπλα τα οποία μας επιστρέφουν στην «κανονικότητα» του «βρώμικου» 1989 όταν, ως φοιτητής της πρώην ΑΣΟΕΕ, «σκότωνα» τις όποιες ελεύθερες ώρες μου διαβάζοντας στις εφημερίδες της εποχής τις αστήρικτες καταγγελίες για μεταφορά σε κούτες… Pampers με «θρυλικές» (και υποτιμημένες) Δραχμές στον πρώην Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτό δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν. Τόσες δεκαετίες εκτός κυβερνητικής εξουσίας, έδωσε σαφέστατα σε κάποιους άπειρο χρόνο να προετοιμασθούν με Σχέδιο Α, Β, ή και Ω, έτσι ώστε να μην καταρρεύσουν αμαχητί...
Συγγνώμη αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες αλλά τέτοιου είδους κανονικότητα δεν πρόκειται να επιλέξω. Το βασικό συμπέρασμα, όμως, της επιλογής είτε κανονικότητας τύπου... 1992, είτε κανονικότητας τύπου... 1989 είναι αυτό που εμείς οι Έλληνες αψηφούμε. Ότι, δηλαδή, η Ελλάδα, από τον Αύγουστο του 2018 και μετά, θα «βουτήξει» στα βαθειά χρηματοοοικονομικά... νερά των αγορών χωρίς στοιχειώδη πολιτική συναίνεση η οποία θα έπρεπε να υπάρχει μήπως και μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις οικονομικές προκλήσεις οι οποίες απορρέουν από την «καθαρή», κατά την κυβέρνηση, έξοδό μας στις αγορές.
Φυσικά, όμως, η όποια καθαρή έξοδος στις αγορές, ενώ εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στον πιστοληπτικό σκουπιδότοπο, είναι σαν να οδηγούμε σε αυτοκινητόδρομο χωρίς να φοράμε, εν γνώσει μας, ζώνη ασφαλείας. Και τούτο επειδή, ακόμα και σήμερα, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε τουλάχιστον 5 βαθμίδες εντός της πιστοληπτικής περιοχής junkbonds. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι, όταν με το καλό βγούμε «απροστάτευτοι», κατά την κυβέρνηση, στις χρηματοοικονομικές αγορές από τον Αύγουστο και μετά, θα εξακολουθούμε να δανειζόμαστε, σε 10-ετές χρονικό ορίζοντα, με επιτόκιο εφάμιλλο του σημερινού 3,6%. Επιτόκιο, το οποίο αμέσως μετά την έξοδό μας στις αγορές, θα κινείται μόνο ανοδικά..
Κάτι το οποίο, για τον λογικά σκεπτόμενο Έλληνα (ψηφοφόρο ή μη), θα έπρεπε να σημαίνει ότι η «καθαρή» έξοδος στις αγορές αποτελεί όνειρο «θερινής νυκτός». Κάτι, λοιπόν, παραπάνω ξέρει ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Στουρνάρας ο οποίος προκρίνει, με ενοχλητικό πάντα για τους κυβερνώντες τρόπο, κάποια στοιχειώδη «προληπτική γραμμή στήριξης». Επειδή όμως «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», ενεπλάκη, μεταξύ άλλων, και το όνομα του κ. Διοικητή στην «κανονικότητα» του 1989...
Καληνύχτα Ελλάδα της όποιας κανονικότητας...
