Ζούμε στη χώρα της ασύμμετρης πολιτικής ευθύνης όπου τρεις «υπεύθυνοι» (κκ. Σκουρλέτης, Σταθάκης, Φάμελλος) από κοινού σπεύδουν να αναγγείλουν κατεδάφιση αυθαιρέτων αλλά μόνο ένας «υπεύθυνος» (κ. Τόσκας) παραιτείται με ρυθμό χελώνας.
Πρωταρχικό καθήκον μας αποτελεί η βελτίωση της αποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού έτσι ώστε θανατηφόρες καταστάσεις, σαν εκείνες στο Μάτι Αττικής, να μην ξανασυμβούν. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε, από τις 21 Αυγούστου και μετά, έξοδο από τα Μνημόνια (sic), όταν η αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού παραμένει ανεπαρκής ειδικά όταν τα «βαρίδια» του παρελθόντος παραμένουν «γαντζωμένα» σε καίριες θέσεις διαχειριστικής ευθύνης.
Η όποια φυγή προς τα εμπρός, λοιπόν, προϋποθέτει να συζητήσουμε τα αυτονόητα. Τι είδους αυτονόητα;
Όσοι εκδηλώνουν ενδιαφέρον, και ζητούν την ψήφο μας, προκειμένου να ασχοληθούν με τα κοινά, το κάνουν (συνήθως) έτσι ώστε να συμβάλλουν, όσο μπορούν περισσότερο, στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής του πολίτη. Σε κανονικές συνθήκες, το να κυβερνάς είναι σχετικά εύκολο. Ο καλός ο καπετάνιος όμως, στη φουρτούνα φαίνεται. Δηλαδή, σε περιόδους κατά τις οποίες τα πράγματα κινούνται εκτός ελέγχου, όπως προφανώς βιώσαμε με τις πλημμύρες στο τέλος του 2017 ή τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ημερών, ο Έλληνας πολίτης έχει, και δικαίως, μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον όποιο κυβερνήτη.
Βέβαια, κανείς λογικός άνθρωπος δεν περιμένει από την Κυβέρνηση Τσίπρα να απολογηθεί επειδή δημιουργήθηκε, σε διάστημα δεκαετιών, ένα πολεοδομικό status quο στο Μάτι το οποίο σίγουρα θα κατέρρεε, με ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, εάν κάτι πήγαινε «στραβά». Κάτι το οποίο δυστυχώς επιβεβαιώθηκε με τους πανίσχυρους ανέμους 100 και πλέον χιλιομέτρων οι οποίοι έπνεαν την μοιραία ώρα και στιγμή.
Επειδή όμως η διαχείριση της όλης κρίσης αποδείχθηκε τραγικά ανεπαρκής, οι Έλληνες πολίτες θα περίμεναν, από τον έχοντα την πολιτική ευθύνη πρωθυπουργό, να «απαιτήσει», ο ίδιος, τις παραιτήσεις των καθ’ ύλην αρμοδίων, όπως για παράδειγμα του υπουργού Προστασίας του Πολίτη ή, ακόμα, της ηγεσίας της Περιφέρειας Αττικής. Ο ένας (κ. Τόσκας), μόλις (και με τραγική καθυστέρηση) παραιτήθηκε, χωρίς να «πιεσθεί» προς αυτήν την κατεύθυνση από τον πρωθυπουργό.
Μείναμε όμως, προς το παρόν, μόνο με μία παραίτηση.
Για να πάμε (κάπως) μπροστά, χρειάζονται περισσότερες παραιτήσεις τις οποίες, αντί να περιμένει «υπομονετικά» ο πρωθυπουργός, θα πρέπει να τις ζητήσει ο ίδιος. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο Έλληνας πολίτης θα ζει με τον αδιάκοπο φόβο ότι, όσοι «διαχειριστικά» υπεύθυνοι για τις φονικές πυρκαγιές του Ιουλίου συνεχίσουν στις θέσεις τους, θα «αντιδράσουν» με τον ίδιο αναποτελεσματικό τρόπο όταν η επόμενη πλημμύρα, ανεμοθύελλα, πυρκαγιά ή κάθε λογής άλλο (φυσικό) κακό εμφανισθεί απρόσκλητο στην πόρτα μας...
