Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στη δημοσιογραφική «πιάτσα», η λίστα με τα ΜΜΕ που πήραν τα 20 εκατ. ευρώ της κρατικής διαφήμισης έχει πολλά «λαυράκια». Τα οποία προφανώς δεν σχετίζονται με τα κορυφαία μέσα, τα οποία και έλαβαν τη μερίδα του Λέοντος. Γιατί, σε τελική ανάλυση, σε μια καμπάνια ενημέρωσης του κοινού, αν σε ένα site μπαίνει η μισή Ελλάδα και βάλε, δικαιούται να πάρει και τα ανάλογα χρήματα.
Τώρα αν η πλειονότητα αυτών των μέσων έχει μια συγκεκριμένη πολιτική στόχευση, ας το δει η άλλη πλευρά που για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν κατάφερε να δημιουργήσει έναν αντίστοιχο πόλο.
Εκεί που τα πράγματα γίνονται ενδιαφέροντα είναι αν συγκρίνει κανείς μεσαία και εξειδικευμένα sites, με παραπλήσια πολιτική προσέγγιση αλλά τεράστιες διαφορές στα χρήματα που πήραν. Για παράδειγμα, το να βλέπεις εξαψήφια ποσά σε γυναικεία sites, τα οποία δεν είναι και τα πρώτα σε επισκεψιμότητα σίγουρα προκαλεί ερωτήματα. Αντίστοιχα, όταν βλέπεις οικονομικό site με ελάχιστη επισκεψιμότητα να παίρνει τα ίδια χρήματα με κάποια από τα μεγαλύτερα και πιο ιστορικά στο ελληνικό Internet, προφανώς υπάρχει θέμα.
Και επειδή σε αυτή τη ζωή δεν υπάρχουν ανεξήγητα, είναι ξεκάθαρο πως έγιναν συγκεκριμένες επιλογές υπέρ εκδοτικών «μαγαζιών», δίνοντας μεγάλα χρηματικά ποσά όχι μόνο στις «ναυαρχίδες», που σε τελική ανάλυση το δικαιούνται, αλλά και σε ήσσονος σημασίας και επισκεψιμότητας sites, για να «σπάσει» το τελικό ποσό.
Είναι λοιπόν προφανές ότι η διάθεση των ποσών -ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης- δεν έγινε με βάση την επισκεψιμότητα ή την αναγνωρισιμότητα των μέσων, αλλά με ξεκάθαρα υποκειμενικά κριτήρια. Δημιουργώντας έτσι στρεβλώσεις που αμαυρώνουν την κυβερνητική εικόνα, δίνοντας σαφέστατες λαβές για δριμύτατη κριτική.
Το θέμα είναι από εδώ και πέρα τα κριτήρια να αλλάξουν προς το αντικειμενικό και όχι προς την εξόφληση γραμματίων και υποχρεώσεων της τελευταίας τετραετίας. Γιατί το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού…
