Ροή
Μικρό κεφάλαιο και ελάχιστο κόπο απαιτεί η καλλιέργεια τρούφας ενώ αυξημένες είναι οι προοπτικές διάθεσής της τόσο στην εσωτερική αγορά όσο και στο εξωτερικό.
Η επένδυση ξεκινά από 1.500 ευρώ το στρέμμα συμπεριλαμβανομένων των φυτών και της περίφραξης. Ικανοποιητική απόδοση μπορεί να έχει ακόμη και μια καλλιέργεια πέντε στρεμμάτων αλλά σημαντικό ρόλο παίζουν οι κλιματολογικές συνθήκες.
«Μια καλλιέργεια 4 στρεμμάτων σε μια συγκεκριμένη περιοχή μπορεί να δώσει 20 κιλά καρπών και σε μια άλλη 40 κιλά ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες», αναφέρει μιλώντας στο insider.gr ο κ. Αναστάσιος Παπαφώτης, ιδιοκτήτης της επιχείρησης Dryas Greek Truffle στη Βέροια.
Η καλλιέργεια της τρούφας δεν απαιτεί επένδυση σε προσωπική εργασία και εργατικό δυναμικό. «Θεωρείται μια παραμελημένη καλλιέργεια. Ειδικά από τα επτά χρόνια και μετά δεν χρειάζεται τίποτα. Επειδή πρόκειται για είδος βιολογικής καλλιέργειας δεν χρειάζονται ούτε λιπάσματα, ούτε φάρμακα και για το λόγο αυτό είναι μειωμένα τα έξοδα που απαιτούνται».
Επιτυχημένο παράδειγμα αποτελεί η επιχείρηση τυποποίησης ελληνικών προϊόντων τρούφας, Dryas Greek Truffle, η οποία διαθέτει τα προϊόντα της (από ολόκληρες φρέσκιες μαύρες και λευκές τρούφες μέχρι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο με άρωμα τρούφας, βούτυρο και τυρί με τρούφα, μέλι με τρούφα) σε delicatessen, παντοπωλεία, ξενοδοχεία και εστιατόρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όπως αναφέριε ο κ. Παπαφώτης το αρχικό εγχείρημα περιελάμβανε την καλλιέργεια της τρούφας και κατόπιν επεκτάθηκε η δραστηριότητα και στη μεταποίηση. Η εταιρεία εξάγει προϊόντα σε Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, Αγγλία, Κύπρο, Σιγκαπούρη ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπάρχει και από τα ελληνικά νησιά όπου χρησιμοποιείται σε εστιατόρια, ξενοδοχεία κλπ.
Τι είναι η τρούφα
Η τρούφα είναι υπόγειος ασκομύκητας ο οποίος συμβιώνει με τις ρίζες ανώτερων φυτών με τη βοήθεια των μυκόριζων.
Η σύνθεση της τρούφας είναι κυρίως νερό και μεταλλικά στοιχεία που απορρόφησε από το έδαφος μέσω του δέντρου με το οποίο βρίσκεται σε συμβίωση.Τα χαρακτηριστικά της όπως χρώμα, γεύση και άρωμα καθορίζονται από το είδος του δέντρου αυτού.
Για παράδειγμα, οι τρούφες που βρίσκονται κοντά σε βελανιδιές έχουν πιο έντονο άρωμα, ενώ αυτές που βρίσκονται κοντά σε τίλιο έχουν πιο ανοιχτό χρώμα και πιο γλυκό άρωμα. Το σχήμα εξαρτάται από το είδος του εδάφους που τις βρίσκουμε. Σε αφράτα εδάφη, η τρούφα είναι λεία, ενώ σε συμπαγή εδάφη έχει προεξοχές λόγω της προσπάθειας που κάνει να βρει χώρο για να αναπτυχθεί.
Ενώ για τη βοτανική επιστήμη, οι διαφορές μεταξύ λευκής και μαύρης τρούφας είναι ελάχιστες, για τη μαγειρική είναι αρκετές. Κατ' αρχήν, η μαύρη χρησιμοποιείται σε μεγάλες ποσότητες στο μαγείρεμα, σε αντίθεση με τη λευκή που χρησιμοποιείται ωμή σε πολύ μικρές ποσότητες και -πρακτικά- ο ρόλος της είναι εφάμιλλος των μυρωδικών.Υπάρχει, επίσης, διαφορά στην τιμή. Η άσπρη τρούφα πωλείται στην αγορά από 500 έως 4.000 ευρώ/κιλό, ενώ η μαύρη από 300 έως 1.000 ευρώ/κιλό.
Προϋποθέσεις καλλιέργειας της τρούφας
Το έδαφος που είναι κατάλληλο για την ανάπτυξή της πρέπει να έχει ph μεγαλύτερο από 7,5, να είναι πορώδες και να έχει καλό αερισμό. Το μικροκλίμα της περιοχής πρέπει να είναι δροσερό και υγρό το καλοκαίρι. Με ευνοϊκές καλοκαιρινές κλιματικές συνθήκες, η τρούφα αυτή δίδει ικανοποιητική παραγωγή το φθινόπωρο.
Τεχνικές για την παραγωγή φυτών «εμβολιασμένων» με τα μυκόρριζα της άσπρης τρούφας ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί, λόγω της δυσκολίας που έχουν τα σπόρια της να βλαστήσουν και να εγκατασταθούν στις ρίζες των φυτών. Το μέλλον της συστηματικής καλλιέργειας μυκορριζομένων φυτών δεν είναι ευοίωνο, εφόσον δεν λυθούν σημαντικά τεχνικά θέματα που σχετίζονται με τη μυκορρίζωση των φυτών.
Την τρούφα την ανακαλύπτουν τα «τρουφόσκυλα»
Στην Ευρώπη του 1600 και του 1700 η τρούφα ονομαζόταν «σκόρδο των πλουσίων» λόγω του ελαφρού αρώματος σκόρδου που έχει και φυσικά επειδή καταναλωνόταν μόνο από ευγενείς. Η αναζήτηση της τρούφας ήταν μία από τις ψυχαγωγίες των παλατιών της εποχής. Τότε, ίσως ξεκίνησε και η συνήθεια να χρησιμοποιούν σκυλιά για την αναζήτησή της.
Σήμερα τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ιταλία αλλά και στις υπόλοιπες χώρες η αναζήτησή της γίνεται σχεδόν αποκλειστικά με εκπαιδευμένους σκύλους. Στη Γαλλία την καλλιεργούν από το 1500. Εκτός από την αυτοφυή τρούφα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια και η καλλιέργειά της.
Τελευταία οι Ιταλοί έχουν δημιουργήσει μια νέα ράτσα σκύλων γνωστά και ως «τρουφόσκυλα», τα λαγκότο. Πρόκειται για ειδικά σκυλιά στην αναζήτηση τρούφας με πολύ καλή όσφρηση και υπομονή στην αναζήτηση τρούφας, το μειονέκτημά τους όμως είναι ότι εξαιτίας του πυκνού τους τριχώματος ζεσταίνονται εύκολα και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
