Ροή
Το όνομα και οι πατέντες της ξεκίνησαν από εδώ κι όμως γρήγορα έφτασαν στα πέρατα του κόσμου, ξεπερνώντας τα στενά όρια της Ελλάδας. Για πολλά χρόνια έγινε συνώνυμο της επιτυχίας καθώς μετατράπηκε σε έναν πανίσχυρο βιομηχανικό όμιλο που αναπτυσσόταν ραγδαία.
Ο λόγος για την άλλοτε κραταιά βιομηχανία πλαστικών σωλήνων Πετζετάκις που μεσουράνησε για δεκαετίες ολόκληρες στον εγχώριο και διεθνή επιχειρηματικό χάρτη, ταυτιζόμενη μάλιστα με τον όρο «η πρώτη ελληνική πολυεθνική», προτού αρχίσει για εκείνη η αντίστροφη μέτρηση προς το τέλος… Ένα τέλος που σίγουρα δεν της άρμοζε. Μια εταιρεία που σήμερα εξακολουθεί να βρίσκεται στη δίνη των πλειστηριασμών, ακόμη κι αν έχουν περάσει εννέα ολόκληρα χρόνια από την πτώχευσή της.
Ιδρυτής της εταιρείας ήταν ο Αριστόβουλος Πετζετάκις, ο οποίος μπορεί να έφυγε πολύ νωρίς από τον κόσμο τούτο, όμως το όνομά του και η εταιρεία – γίγαντας που ίδρυσε, έχουν καταφέρει να μείνουν χαραγμένα στη μνήμη των Ελλήνων και όχι μόνο.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννημένος το μακρινό 1923 στο νησί του «απέραντου γαλάζιου», ο Αμοργιανός Αριστόβουλος φάνηκε να ξεχωρίζει από μικρός. Και όχι άδικα, καθώς η εφευρετικότητά του ήταν μοναδική. Σπούδασε χημικός μηχανικός.
Ο όμιλος Πετζετάκις ιδρύθηκε στα πέτρινα χρόνια της Ελλάδας, το 1960, με αφετηρία του Αριστόβουλου να είναι μια μικρή βιοτεχνία κατασκευής ελαστικών εξαρτημάτων που διατηρούσε ο πατέρας του.
Πολύ γρήγορα όλοι άρχισαν να μιλούν για μια εταιρεία – φαινόμενο που έμελλε να γίνει πολύ μεγαλύτερη στη συνέχεια…
Η γιγάντωση
Η πρωτοποριακή μέθοδος παραγωγής εύκαμπτων πλαστικών σωλήνων ενισχυμένων με σπειροειδές PVC, μια τεχνολογία που κατοχυρώθηκε με το εμπορικό όνομα Heliflex, ήταν αυτή που έβαλε την… υπογραφή της στην επιτυχία της εταιρείας.
Πριν καν έρθει η δεκαετία του ’70, οι σωλήνες Heliflex άρχισαν να κυριαρχούν σε νευραλγικούς κλάδους της οικονομίας όπως η γεωργία (ύδρευση, άρδευση κλπ) και να αντικαθιστούν τα πρότερα – και παλαιότερα – συστήματα.
Ο όμιλος Πετζετάκις μεγάλωνε και πολύ γρήγορα η εταιρεία άνοιξε μόνη της την «πόρτα» των διεθνών αγορών, ιδρύοντας μάλιστα τις πρώτες θυγατρικές εκτός συνόρων.
Σε ελάχιστο χρόνο η εταιρεία είχε γίνει μια από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές βιομηχανίες της Ελλάδας που ειδικευόταν στην κατασκευή σκληρών και εύκαμπτων πλαστικών σωλήνων. Η εταιρεία είχε ανοίξει τα φτερά της σε χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, εκεί δηλαδή που δεν υπήρχαν καν δίκτυα ύδρευσης…
Ο όμιλος κατόρθωσε να ηγηθεί στον κλάδο εύκαμπτων και σκληρών πλαστικών σωλήνων σε Ελλάδα, Ευρώπη και Νότια Αφρική, αποκτώντας τον τίτλο της πρώτης ελληνικής πολυεθνικής με θυγατρικές σε ολόκληρο τον κόσμο και απασχολώντας πάνω από 1.200 άτομα. Η διεθνής παρουσία του αφορούσε σε εννέα εργοστάσια σε επτά χώρες του κόσμου, ενώ θυγατρικές διατηρούσε σε χώρες όπως Πορτογαλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Νότια Αφρική κλπ.
Η αντίστροφη μέτρηση προς το… άδοξο τέλος
Και ξαφνικά το 1973 αρχίζει να γράφεται το τέλος. Είναι η χρονιά που ο Αριστόβουλος Πετζετάκις πεθαίνει ξαφνικά. Ήταν μόλις 50 ετών και αφήνει πίσω του μια… αυτοκρατορία που αναζητά τον επόμενο ηγέτη της και διάδοχο του ιδρυτή.
Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν ισχυροί κλυδωνισμοί στα θεμέλια του ομίλου, καθώς μια σειρά από λανθασμένους χειρισμούς από ανθρώπους και επενδυτικά κεφάλαια που αυτοχαρακτηρίζονταν «διάδοχοι» δημιούργησαν πολλά προβλήματα και μια άλλη εικόνα για μια εταιρεία που είχε προϋπάρξει πρότυπο.
Ο γιος του Αριστόβουλου Πετζετάκι, Γιώργος, ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας αρκετά χρόνια αργότερα και δη το 1986 κι ας ήταν λίγο μεγαλύτερος από 20 χρονών. Κι όμως τα χρέη και οι οφειλές που είχαν δημιουργηθεί τα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο του πατέρα του ήταν πολύ μεγαλύτερα. Η αποστολή που είχε αναλάβει ο Γιώργος Πετζετάκις δεν ήταν εύκολη…
Ο ίδιος στράφηκε στον ελβετικό όμιλο Javes Services, ζητώντας χρηματοδότηση ύψους 25 εκατ. ευρώ. Τα κεφάλαια αυτά δεν εισέρευσαν ποτέ στα ταμεία της εταιρείας, ενώ η ελβετική εταιρεία με το πρόσχημα της χρηματοδότησης κατόρθωσε να εκτοπίσει το 2010 τον Γιώργο Πετζετάκι από το ΔΣ του ομίλου.
Την ίδια χρονιά, η μετοχή της εταιρείας τέθηκε υπό επιτήρηση, ενώ καταγγέλθηκαν τρία ομολογιακά δάνεια και ο όμιλος Πετζετάκις βρισκόταν πια με αρνητικά ίδια κεφάλαια. Οι οφειλές της εταιρείας ξεπερνούσαν τα 150 εκατ. ευρώ, ενώ οι εργαζόμενοι είχαν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας και διαμαρτυρίες στα εργοστάσια του ομίλου.
Έναν χρόνο αργότερα, το 2011 ο Γιώργος Πετζετάκις συλλαμβάνεται για χρέη προς το δημόσιο που ξεπερνούν τα 2 εκατ. ευρώ.
Το επίσημο τέλος γράφτηκε το 2015, όταν ο όμιλος Πετζετάκις κηρύσσει πτώχευση, με το Πολυµελές Πρωτοδικείο Αθηνών να ορίζει χρόνο παύσεως πληρωµών την 17η/12/2013.
Τα απανωτά «σφυριά»
Και μπορεί να κοντεύει να συμπληρωθεί μια δεκαετία από την πτώχευση της ιστορικής βιομηχανίας, ωστόσο ο όμιλος Πετζετάκις εξακολουθεί να απασχολεί την επικαιρότητα, καθώς ακόμη και σήμερα βγαίνουν σε πλειστηριασμούς βασικά περιουσιακά του στοιχεία…
Πρώτες σε πλειστηριασμό βρέθηκαν οι αποθήκες του ομίλου στη Βόρεια Ελλάδα, ενώ από σαράντα κύματα πέρασε στη συνέχεια και η εκποίηση του βασικού εργοστασίου στον Ελαιώνα Βοιωτίας, καθώς η έλλειψη ενδιαφέροντος οδήγησε σε αρκετούς άγονους πλειστηριασμούς. Σε πλειστηριασμό βγήκαν τα επόμενα χρόνια και η παραγωγική μονάδα στη Θήβα, καθώς και ακίνητα του Γιώργου Πετζετάκι στη Βούλα.
Και τα… σφυριά δεν σταματούν εδώ. Μόλις προχθές βγήκε σε πλειστηριασμό ένα αγροτεμάχιο, συνολικής έκτασης άνω των 6.000 τμ το οποίο βρίσκεται στο Ηράκλειο της Κρήτης και το οποίο ανήκε σε ένα μεγαλύτερο ακίνητο συνολικής έκτασης άνω των 43.000 τμ. Ο πλειστηριασμός έγινε με επισπεύδουσα την Εθνική Τράπεζα, ενώ το ακίνητο άλλαξε χέρια στα 391.302 ευρώ.
Κομμάτι κομμάτι της Πετζετάκις αλλάζει χέρια εδώ και χρόνια μέσα από πλειστηριασμούς κι ενώ το όνομα ενός άλλοτε πανίσχυρου βιομηχανικού ομίλου ετοιμάζεται να περάσει στη λήθη… Σήμερα το «κουφάρι» του ομίλου Πετζετάκις δεν θυμίζει σε τίποτα τις δόξες μιας άλλης εποχής, τότε που πρωτοστατούσε στα επιχειρηματικά δρώμενα σαν μια κραταιά βιομηχανία.
