Πρόσωπο της επικαιρότητας στο τραπεζικό σκηνικό είναι ο επικεφαλής της Unicredit, Andrea Orcel, ο οποίος βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα ανακοινώνοντας την επέκταση της συνεργασίας του ιταλικού ομίλου με τον όμιλο της Alpha Bank, με τα προϊόντα onemarkets Fund στον τομέα του Wealth Management. Ο Orcel είναι ο τραπεζίτης που έχει ταράξει το Βερολίνο με την απόβαση της Unicredit στη γερμανική Commerzbank. Το αίτημα που έχει υποβάλει η Unicredit στην ΕΚΤ για την άδεια επαύξησης του ποσοστού της στη γερμανική τράπεζα έως το 29,9% - αίτημα που δεν θα αργήσει να εξεταστεί από την ΕΚΤ - ενδέχεται να καταστήσει τον Orcel πιονιέρο των διασυνοριακών τραπεζικών συγχωνεύσεων στην ΕΕ.
Ο Andrea Orcel έχει χαρακτηριστεί «Ρονάλντο της επενδυτικής τραπεζικής», «πρωταθλητής των deals» και «καρχαρίας της παγκόσμιας οικονομίας», ενώ έχει επικριθεί συχνά για το σκληρό στυλ management που ασκεί, την υπερβολική εργασία των υφισταμένων του και την υπερανταγωνιστική του συμπεριφορά.
Ο διάσημος Ιταλός τραπεζίτης γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1963 στη Ρώμη, αποφοίτησε με έπαινο από το Πανεπιστήμιο Sapienza, με ειδικότητα στα οικονομικά και το εμπόριο, ενώ η πτυχιακή του εργασία είχε ως θέμα τις εχθρικές εξαγορές. Συνέχισε τις σπουδές του στη σχολή επιχειρήσεων του INSEAD στο Fontainebleau και στα 25 του, το 1988, ο Orcel ξεκίνησε να δουλεύει στην Goldman Sachs Λονδίνου. Την εγκατέλειψε τον επόμενο χρόνο για να εργαστεί ως σύμβουλος στην Boston Consulting Group και το 1992 του προτάθηκε να γίνει μέλος της Merrill Lynch, στον Όμιλο Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων της (FIG) στο Λονδίνο.
Στη Merrill Lynch ο Orcel έμεινε μέχρι το 2012. Την περίοδο αυτή, ενορχήστρωσε, μεταξύ άλλων, τη συγχώνευση, ύψους 25 δισ. δολ., των ιταλικών τραπεζικών ομίλων Credito Italiano και Unicredito για να σχηματίσει τον μεγαλύτερο τραπεζικό όμιλο Unicredit το 1998. Το επόμενο έτος, ήταν ο σύμβουλος για τη συγχώνευση των Banco Bilbao Vizcaya και Argentaria για τη δημιουργία της BBVA, δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας στην Ισπανία.
Το 2004 την εξαγορά της βρετανικής τράπεζας Abbey National από την ισπανική Santander, σε μια συμφωνία αξίας 15,6 δισ. δολαρίων. Το 2007 η Royal Bank of Scotland του ζήτησε παροχή συμβουλών για την εξαγορά της ABN Amro, ύψους 55 δις. δολαρίων. Ο Orcel έφερε στο τραπέζι της RBS τις Fortis και Santander για να υποβάλουν από κοινού προσφορά για την ABN Amro, στη μεγαλύτερη συγχώνευση ή εξαγορά στην ιστορία των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών που είχε γίνει μέχρι τότε.
Τον Ιούλιο του 2008, ο Orcel συμβούλεψε τη Santander για την εξαγορά της Alliance & Leicester, μιας βρετανικής τράπεζας και πρώην κατασκευαστικής εταιρείας, ύψους 1,6 δισ. δολ.
Τον Νοέμβριο του 2008, η ομάδα του Orcel στη Merrill Lynch αποτίμησε την ιταλική τράπεζα Banca Antonveneta σε 10 δισ. δολ., συμβουλεύοντας τη Monte dei Paschi (MPS) να την αποκτήσει από τη Santander έναντι του ποσού αυτού. Η Santander είχε αποτιμήσει εσωτερικά την Banca Antonveneta σε 7,4 δισ. δολ. Η MPS την αγόρασε με «καπέλο» 2,85 δισ. δολ. και κατέληξε με έλλειμμα κεφαλαίων. Η συμβουλευτική ομάδα του Orcel δέχτηκε τα πυρά για τη συμφωνία και ο ίδιος βρέθηκε στο στόχαστρο καθώς, εν μέσω οικονομικής κρίσης, το κακό αυτό deal απέφερε προμήθειες 550 εκατ. δολ. στην Merrill Lynch και αμοιβή 38 εκατ. δολ. στον Orcel.
Τα deals του Orcel συνεχίστηκαν μέχρι τον Απρίλιο του 2012, όταν ο CEO της UBS, Sergio Ermotti, τον κάλεσε να αναλάβει τις εργασίες της UBS στο Λονδίνο. Ο Orcel δέχτηκε και δύο από τους μεγαλύτερους πελάτες της Merrill Lynch, η UniCredit και η Santander, ακολούθησαν τον Orcel μεταφέροντας τις εργασίες τους στην UBS. Η UBS είχε περάσει το 2011 από το μεγαλύτερο σκάνδαλο απάτης από Trader στη βρετανική ιστορία, ύψους 2,3 δισ. δολ., και από επιχειρηματική αναδιάρθρωση. Όταν ο Orcel δέχτηκε την πρόταση να αναλάβει CEO της UBS Λονδίνου, η τελευταία τού κατέβαλε άμεσα 6,3 εκατ. ελβ. φράγκα σε μετρητά και άλλα 18,5 σε stock options. Σύντομα ανέλαβε επικεφαλής όλου του investment banking της UBS. Τον Ιανουάριο του 2013, μετά το σκάνδαλο του Libor, ο Orcel κλήθηκε από το Βρετανικό Κοινοβούλιο να δώσει εξηγήσεις για τον ρόλο της UBS. «Γίναμε πιθανώς πολύ αλαζόνες και είμασταν πεπεισμένοι ότι τα πράγματα ήταν σωστά όπως ήταν. Νομίζω η βιομηχανία πρέπει να αλλάξει», απολογήθηκε.
Τα deals του Orcel συνεχίστηκαν τα επόμενα χρόνια και ενώ ήταν ο «φυσικός» διάδοχος του Ermotti ως CEO της UBS, στις 30 Σεπτεμβρίου του 2018 αποχώρησε για να αναλάβει CEO στην ισπανική Banco Santader. Η μετακίνηση αυτή όμως δεν έγινε ποτέ γιατί η UBS δεν του επέτρεψε να συνεχίσει να κατέχει αναβαλλόμενα stock options. Με τον υπολογισμό της απώλειας αυτής, η απόκτηση του Orcel θα κόστιζε στην Banco Santader 60 εκατ. δολ. και αυτή μπορούσε να καλύψει μόνο το 1/3 για τη μεταγραφή του. Έσπασε, έτσι το συμβόλαιο που του είχε κάνει, προτείνοντας να του χορηγήσει κεφάλαια για να ανοίξει την δική του επενδυτική τράπεζα. Ο Orcel αρνήθηκε και έκανε αγωγή 100 εκατ. δολ. στη Santader. Τον Δεκέμβριο του 2021 το δικαστήριο της Μαδρίτης τού κατακύρωσε αποζημίωση 68 εκατ. δολ. Το ποσό αναπροσαρμόστηκε τον Ιανουάριο 2022 σε 51,4 εκατ. εκ των οποίων τα 18,6 σε μετοχές της Santander και άλλα 10 εκατ. ως αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Στις 27 Ιανουαρίου 2021, το ΔΣ της Unicredit ανακοίνωσε τον Orcel ως διάδοχο του Jean Pierre Mustier στη θέση του CEO και από τον Απρίλιο ανέλαβε επισήμως επικεφαλής της μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας.
