Oι Γερμανοί είναι... φτωχοί σαν τους Έλληνες όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία του Bloomberg, παρά το γεγονός πως η Γερμανία σε όλη τη μεταπολεμική ιστορία της περηφανευόταν ότι ήταν φάρος ευημερίας και πολιτικής σταθερότητας. Ωστόσο, πλέον, η γερμανική οικονομία είναι στάσιμη και η κοινωνική αρμονία έχει δώσει τη θέση της στην αγανάκτηση και τον διχασμό.
Σύμφωνα με το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο, η άνιση κατανομή πλούτου στη Γερμανία έχει υποεκτιμηθεί: Το πλουσιότερο 10% των νοικοκυριών κατέχει μέση καθαρή περιουσία αξίας πάνω από 725.000 ευρώ και ελέγχει περισσότερο από τον μισό πλούτο της χώρας, ενώ η περιουσία του φτωχότερου 40% δεν ξεπερνά τα 44.000 ευρώ, όπως απέδειξε έρευνα της Bundesbank το 2021.
Μάλιστα, το μέσο γερμανικό νοικοκυριό διαθέτει μόλις ελάχιστο πλούτο παραπάνω από το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, καταλαμβάνοντας στην έκτη θέση από τον... πάτο σε ευρωπαϊκή κλίμακα, στα 106.206 ευρώ, σοκαριστικά χαμηλότερα σε σχέση με την κυρίαρχη θέση της Γερμανίας σε ρόλο οδηγού της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ακολουθούν στην πέμπτη θέση από το τέλος της κατάταξης, οι Έλληνες με μέση περιουσία 97.748 ευρώ.
Σε συνδυασμό με τον πιεστικό πληθωρισμό και την απώλεια φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου, η οικονομική επισφάλεια κάνει τους Γερμανούς να νιώθουν ότι το βιοτικό τους επίπεδο απειλείται και ότι η κυβέρνηση δεν παίρνει μυρωδιά. Μακροπρόθεσμα, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης πρέπει να μεταρρυθμίσει το φορολογικό της σύστημα, που επιβαρύνει την εργασία, και να προωθήσει μια ευρύτερη αναδιανομή κεφαλαίων, γράφει το Bloomberg.
Οργισμένοι αγρότες έχουν αποκλείσει δρόμους σε όλη τη χώρα τις τελευταίες ημέρες, διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές των αγροτικών επιδοτήσεων. Μαζί τους έχουν στοιχηθεί υποστηρικτές της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), που κατηγορούν την υποδοχή μεταναστών ως υπαίτια για τα δημοσιονομικά και οικονομικά δεινά. Σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού λέει ότι θα ψήφιζε AfD εάν γίνονταν εκλογές σήμερα. Οι εκ των πραγμάτων δύσκολες συναινέσεις εντός του τρικομματικού κυβερνητικού συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών, Πράσινων και Φιλελεύθερων οδηγούν συχνά σε διαμάχες και συμβιβασμούς που δεν ικανοποιούν κανέναν.
