Η πλαστική ρύπανση αναμένεται να καταγράψει κατακόρυφη αύξηση μέχρι το 2040 εάν οι κυβερνήσεις δεν υιοθετήσουν ενιαίες και ολοκληρωμένες πολιτικές. Από την άλλη, εάν ληφθούν αυστηρότερα μέτρα, η διαρροή των πλαστικών στο περιβάλλον θα μπορούσε να μειωθεί έως και 96%, αναφέρει ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) σε έκθεση που δημοσίευσε πριν από δύο ημέρες.
Η έρευνα του ΟΟΣΑ διαπιστώνει ότι η παραγωγή πλαστικών πιθανότατα θα αυξηθεί στο εγγύς μέλλον, εκτιμώντας ότι «χωρίς ισχυρότερες πολιτικές, η παραγωγή και η χρήση πλαστικών προβλέπεται να αυξηθούν κατά 70%, από 435 εκατομμύρια μετρικούς τόνους (MMT) το 2020 σε 736 μετρικούς τόνους το 2040». Καθώς μόνο το 6% των πλαστικών προέρχεται από ανακυκλωμένες πηγές, εάν δεν ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα ορθής διαχείρισης, τα πλαστικά αναμένεται να κατακλύσουν τον πλανήτη.
Ο οργανισμός συνιστά την υποκατάσταση του πλαστικού, σε ορισμένες περιπτώσεις, και την αύξηση της επαναχρησιμοποίησης σε άλλες, αλλά και την εστίαση στο σχεδιασμό για ανακύκλωση (DFR) και στις επενδύσεις για τη συλλογή πλαστικού για ανακύκλωση και επανεπεξεργασία σε ρητίνες ανακυκλωμένου περιεχομένου. Οι παγκόσμιες πολιτικές «για την αντιμετώπιση ολόκληρου του κύκλου ζωής των πλαστικών μπορούν να μειώσουν τη διαρροή πλαστικών στο περιβάλλον κατά 96% έως το 2040», αναφέρει ο οργανισμός και επισημαίνει ότι με την εφαρμογή ενός μείγματος πολιτικών – από την ενίσχυση της διαχείρισης και της ανακύκλωσης πλαστικών απορριμμάτων, έως τον περιορισμό της χρήσης πλαστικών, οι χώρες μπορούν να επιτύχουν σημαντικά περιβαλλοντικά οφέλη και εξοικονόμηση σε σύγκριση με λιγότερο ισορροπημένες στρατηγικές.
Και αυτό επειδή εάν η διαχείριση των πλαστικών απορριμμάτων συντελείται επαρκώς, αλλά χωρίς αποκλειστικές πολιτικές για τη μείωση του όγκου των απορριμμάτων, το κόστος θα αυξηθεί σημαντικά, καθιστώντας σταδιακά πιο δύσκολο για τις χώρες να εξαλείψουν τη διαρροή πλαστικών. Ομοίως, οι πολιτικές με μερική γεωγραφική κάλυψη ή εκείνες που είναι λιγότερο αυστηρές θα αποτύχουν επίσης να μειώσουν τη χρήση πλαστικών, τα απόβλητα και τη διαρροή κάτω από τα επίπεδα του 2020, υπογραμμίζει η έκθεση.
Πολιτικές που θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μια ολιστική προσέγγιση του κύκλου ζωής των πλαστικών είναι οι φόροι πλαστικών και συσκευασιών, τα κριτήρια οικολογικού σχεδιασμού και πρότυπα προϊόντων, οι απαγορεύσεις σε επιλεγμένα πλαστικά μιας χρήσης και η Διευρυμένη Ευθύνη Παραγωγού (EPR).
Για να εξαλειφθεί το πρόβλημα της κακοδιαχείρισης των αποβλήτων χρειάζονται βελτιώσεις στα συστήματα συλλογής, διαλογής και ανακύκλωσης απορριμμάτων. Αυτό περιλαμβάνει πρόσθετες επενδύσεις στην καινοτομία για τη βελτίωση των αποδόσεων και της ποιότητας της ανακύκλωσης. Οι ταχέως αναπτυσσόμενες χώρες με λιγότερο προηγμένα συστήματα διαχείρισης αποβλήτων θα πρέπει να κάνουν τις μεγαλύτερες αλλαγές. «Τέτοιες χώρες μπορούν να εξετάσουν το ενδεχόμενο ενσωμάτωσης του άτυπου τομέα στα συστήματα απορριμμάτων, αξιοποίησης συστημάτων EPR και θέσπισης στόχων συλλογής απορριμμάτων», καταλήγει ο ΟΟΣΑ.
