Οι τεχνοκράτες της Ευρώπης δεν τον υποδέχτηκαν με χαμόγελα. Η περιπέτεια της Ελλάδας ήταν άλλωστε πολύ πρόσφατη. Γι' αυτό άλλωστε και επέλεξε να διαχωρίσει τη σχέση του και να εξηγήσει πως η δική του πολιτική δεν είχε καμία σχέση με αυτή που είχε ακολουθήσει ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Tο περιοδικό «Politico» μάλιστα παρουσίασε τον Μάριο Σεντένο τον Νοέμβριο του 2015 με τον τίτλο: «Ο Υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας δεν είναι Βαρουφάκης». Ο Υπουργός Οικονομικών των «θαυμάτων», που εμφανίζεται τώρα ως το μεγάλο φαβορί για τη θέση του προέδρου του Eurogroup.
Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες που θα στηρίξουν τον Πορτογάλο, ως αντικαταστάτη του Γερούν Ντάισελμπλουμ, ευελπιστώντας σε μία πιο «συμπαθητική» προς εμάς αντιμετώπιση. Άλλωστε η Πορτογαλία και η Ελλάδα έχουν πολλά κοινά, όσον αφορά την οικονομική κρίση και τα μνημόνια.
Ο Σεντένο όμως δεν θεωρεί πως οι δύο χώρες είχαν και τόσα κοινά. Τουλάχιστον αυτό υποστήριξε όταν ανέλαβε το υπουργείο οικονομικών της Πορτογαλίας. Η πρώτη δήλωση που έκανε ως υπουργός ήταν «Η Πορτογαλία δεν είναι Ελλάδα» και ξεκαθάρισε πως δεν είχε σκοπό να οδηγήσει μια επίθεση τύπου Γιάνη Βαρουφάκη στους προμαχώνες της ευρωπαϊκής οικονομικής ορθοδοξίας.
Ένας οικονομολόγος από το Χάρβαρντ και ένας πολύχρονος αξιωματούχος της κεντρικής τράπεζας, ο 50χρονος Πορτογάλος, δεν συγκρούεται με τους κανόνες της ευρωζώνης για τη δημοσιονομική σταθερότητα.
Θεωρείται ο αρχιτέκτονας του οικονομικού προγράμματος που καταρτίστηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) ονομάστηκε «rockstar» από το περιοδικό Expresso, «Ρονάλντο της οικονομίας» από διάφορα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης. «Σούπερ Μάριο» είναι το παρατσούκλι που του έδωσε το Observador.
Όταν ο χαρισματικός αξιωματούχος της Τράπεζας της Πορτογαλίας ανέλαβε τα καθήκοντά του πριν από δύο χρόνια, το έκανε με την υπόσχεση να «διαγράψει τη σελίδα της λιτότητας» που επέβαλε ο συντηρητικός Πέδρο Πάσο Κοελό και να τερματίσει τις περικοπές που εγκρίθηκαν κατά τα χειρότερα χρόνια της κρίσης. «Θα γυρίσουμε τη σελίδα της λιτότητα κατά τρόπο που να είναι ελεγχόμενος και οικονομικά υπεύθυνος», είχε αναφέρει στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη. «Προτείνουμε μια ρήξη με αυτήν την πολιτική, αλλά μέσα στο σύμφωνο σταθερότητας της ευρωζώνης».
Ανέφερε ότι το χρέος θα έπρεπε να έχει μειωθεί στο 118,9% του ΑΕΠ έως το 2017 στο πλαίσιο του προγράμματος της αριστεράς κυβέρνησης - ταχύτερα από ό, τι προέβλεπε τότε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
«Το έλλειμμα θα μειωθεί πιο γρήγορα από ό, τι προβλέπεται, καθώς η οικονομία αναζωπυρώνεται από τις φορολογικές ελαφρύνσεις στις οικογένειες και τις μικρές επιχειρήσεις,αλλά και τις συντάξεις.
Για πολλούς, το σενάριο του Σεντένο φάνταζε πολύ αισιόδοξο.
Οι διεθνείς οργανισμοί άρχισαν να ανησυχούν, ειδικά όταν ο Πορτογάλος υπουργός ενέκρινε τη μερική αντικατάσταση των μειωμένων μισθών των υπαλλήλων και την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας συγκοινωνίας της Λισαβόνας και του Πόρτο. Ωστόσο, άλλαξαν γνώμη όταν έλαβαν γνώση της μηδενικής πολιτικής δημόσιων δαπανών που εφάρμοσε το υπουργείο τα τελευταία δύο χρόνια και της αποφασιστικότητας της να επωφεληθεί από τη σημαντική οικονομική ανάκαμψη - βασισμένη στην αύξηση των εξαγωγών και τη θεαματική άνοδο του τουρισμού - για την εξόφληση των οφειλών. Παράλληλα μείωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας του στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 40 ετών.
Έτσι, από την αμφισβήτηση από τις οικονομικές αρχές, ο Σεντένο έγινε το αγαπημένο πρόσωπο τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και στην Ουάσινγκτον.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος θεωρούσε αρχικά πως η Πορτογαλία μπορέι να αποτελέσει απειλή για τη σταθερότητα της Ευρωζώνης, κατέληξε να τον ορίσει ως τον Ροναλντό του Ecofin. Θεωρείται μάλιστα σίγουρο πως η Γερμανία θα τον στηρίξει για αντικαταστάτη του Ντάισλεμπλουμ. Και δεν είναι η μόνη χώρα που θα τον στηρίξει.
Η Ισπανία έχει ήδη εκφράσει την προτίμηση της προς το πρόσωπο του, ενώ φαίνεται πως θα είναι ο ...εκλεκτός και της Γαλλίας.
Ο Σεντένο αποτελεί το μεγάλο φαβορί για την προεδρεία του Eurogroup και δικαίως. Όλοι ευελπιστούν απλά η πορεία του στη θέση αυτή να είναι αντίστοιχη με την οικονομική εξέλιξη της χώρας του τα τελευταία χρόνια.
