Ροή
Ένα συγκλονιστικό σιδηροδρομικό δυστύχημα με τόσους πολλούς αδικοχαμένους νεκρούς, κυρίως νεαρά παιδιά, που βύθισε σε βαρύτατο πένθος όλους μας.
Μια ανθρώπινη τραγωδία που θα μείνει χαραγμένη στις μαύρες πλευρές της ιστορίας της χώρας και δε θα ξεχαστεί ποτέ.
Μια τραγωδία που ανέδειξε με μοναδικά εκκωφαντικό τρόπο, τη πραγματικότητα που συμβαίνει εδώ και τόσα χρόνια στην Ελλάδα και στο μεταφορικό μέσο, που έτυχε να είναι ταυτόσημο της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης στο 18ο αιώνα.
Όχι δεν είναι το πιο λαϊκό μέσο αλλά το καλύτερο μέσο μαζικής μεταφοράς που προσωπικά αγαπώ και ζω από μικρός ως σήμερα δίπλα του, βλέποντας τα τρένα του ΟΣΕ να περνούν κορνάροντας επίμονα στις διαβάσεις των πεζών...
Ένα δραματικό γεγονός έγινε αφορμή για να ξεδιπλωθεί ότι η τραγωδία αυτή στα αίτια της, έχει, όλες μα όλες τις πτυχές των λεγόμενων ως παθογενειών της πολιτικής, νομικής και οικονομικής ζωής της Ελλάδος.
Για τον τρόπο που το πάρτι διασπάθισης δημοσίων και ευρωπαϊκών πόρων λειτούργησε προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων του κατασκευαστικού κλάδου και των συναφών δραστηριοτήτων λόμπι εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Για τον υπεύθυνο τρόπο που λειτούργησαν οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους.
Διαρκείς υπερδεκαετείς κυβερνητικές ευθύνες έβαλαν καθοριστικά «το χέρι τους» ώστε σήμερα τα τρένα να λειτουργούν όπως δε λειτουργούσαν ακόμα και πριν 100 χρόνια και να πηγαίνουν όπου βγουν. Να ανεβαίνουν οι μπάρες και μετά να περνάει το τρένο στο Αμύνταιο Φλώρινας.
Με σαφείς σημερινές και περισσότερες ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης που άφησε το συγκεκριμένο τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής χωρίς να θέσει πιο αυστηρούς όρους λειτουργίας του και με περισσότερο προσωπικό.
Με δυο κουβέντες αυτό που έγινε ξεκάθαρο είναι ότι το ελληνικό κράτος, σαν θεσμική οντότητα και εκ του αποτελέσματος αυτής της τραγωδίας, σε βασικές υπηρεσίες και αγαθά του, στην πραγματικότητα δε λειτουργεί! Γιατί δεν τηρεί τις υποχρεώσεις του απέναντι στους φορολογούμενους και σε όλους τους πολίτες.
Εύκολα ισχυρίζεται κάποιος ότι λειτουργεί από τύχη, και μόνο από το φιλότιμο και την αυταπάρνηση των ίδιων των εργαζόμενων και λίγων μεμονωμένων διαχρονικά εξαιρέσεων κρατικών/κυβερνητικών λειτουργών.
Είναι τέλος το πιο τρανό παράδειγμα της πρακτικής και λαϊκίστικης λογικής που ακολουθείται από το κράτος και τις επιχειρήσεις, ότι αφού ΘΑ έχουμε αυτοματοποιημένο σύστημα, ας περιορίσουμε δραστικά πριν την εφαρμογή του τους εργαζόμενους ως θέσφατο ότι δε χρειάζονται καθώς είναι μόνο κόστος! Κάτι που το βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα στις τράπεζες. Εις βάρος της εξυπηρέτησης και πρόσβασης των πολιτών σε τραπεζικές υπηρεσίες βασικές για την ομαλή οικονομική και κοινωνική ζωή.
Και σε αυτό το θλιβερό σημείο που είμαστε σήμερα, είναι για άλλη μια φορά, μια μοναδική ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη, ώστε να γίνουν επιτέλους εκείνα που θα έπρεπε ήδη να είχαν γίνει όχι μόνο στα τρένα αλλά σε όλα τα επίπεδα κρατικής αρμοδιότητας. Τώρα . Όχι αποφάσεις, έργα!
Να φτιάξουμε επιτέλους κατάλληλα δημόσια σχολεία με ποιοτικές υποδομές που κυριολεκτικά σήμερα με επικίνδυνο τρόπο καταρρέουν και εκπαιδευτικό προσωπικό που εργάζονται με την αξιοπρέπεια και στο επίπεδο που τους αξίζει ως οι δάσκαλοι των παιδιών και των επόμενων γενεών.
Να φτιάξουμε δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας που θα δίνουν τη δυνατότητα ποιοτικής πρόσβασης και σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή σε όλο τον πληθυσμό.
Να διορθωθεί ο τρόπος και ο χρόνος απονομής της δικαιοσύνης που ασθενεί στη γραφειοκρατία, στις αναίτιες αναστολές και καθυστερήσεις.
Να οριοθετήσουμε την επιχειρηματικότητα στην εργασιακή, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση, που πρέπει επιτέλους να λειτουργήσει με συγκεκριμένους κανόνες εταιρικής ευθύνης και με αναλυτική λογοδοσία, αποφεύγοντας και καταργώντας τις ακραίες ευελιξίες στις αγορές.
Επιτέλους οι πολιτικές δυνάμεις συνεργαζόμενες πρέπει να επαναφέρουν το αυτονόητο στη κοινωνική και προσωπική ζωή, γιατί ο κόσμος στη χώρα μας μετά από αυτήν την τραγική εικόνα θλίψης και οργής δεν αντέχει άλλο αυτόν τον εμπαιγμό!
Διαφορετικά η κοινωνική έκρηξη είναι αναπόφευκτη.
Να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα ευθύνης και σε όλους τους υπαίτιους, κρατικούς, πολιτικούς και ιδιωτικούς φορείς.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν μόνο με σύνθεση και συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων στη ψηφιακή εποχή της αυτοματοποίησης και των αλγορίθμων.
Για να φτιάξουμε τη χώρα στα βασικά της τουλάχιστον δικαιώματα προς τους πολίτες όπως πρέπει να είναι με σκοπό την ευημερία όλων των πολιτών.
Με μια αναπτυξιακή συμφωνία για το νέο και κατάλληλο υπόδειγμα ανάπτυξης που ταιριάζει στη χώρα και στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Και όλοι οι αρμόδιοι γνωρίζουν ποιο είναι το μόνο υπόδειγμα που ωφελεί σε όλες τις διαστάσεις τους πολίτες, για μια βιώσιμη, ασφαλή και σταθερή ευημερία της χώρας.
Τι μου θυμίζουν τα τρένα;
«Τα απαρέμφατα. Απαγορεύεται το πτύειν, το καπνίζειν, το κύπτειν έξω!»
