Ενόσω οι συγκρούσεις συνεχίζονται στα παλαιστινιακά εδάφη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, με τους νεκρούς να φτάνουν τους 40 και με διαρκείς νυχτερινούς βομβαρδισμούς από τον IDF, παρατηρούμε ότι ο διεθνής παράγοντας μοιάζει εντελώς παραλυμένος από το να κρατήσει οποιαδήποτε στάση. Φυσικά, η αδυναμία αυτή είναι σημάδι εύνοιας προς τον ισχυρό, στην περίπτωσή μας προς το Ισραήλ το οποίο έχει την υπεροπλία απέναντι σε Παλαιστίνιους χωρίς ηγεσία και χωρίς την έμπρακτη διεθνή στήριξη του παρελθόντος.
Το ενδιαφέρον είναι η «ησυχαστική» στάση των ΗΠΑ, δηλαδή μια αδρανής κατάσταση η οποία διανθίζεται από την αφήγηση ότι γίνονται παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για το ζήτημα, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Αμερικάνος Υπ. Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν. Εντωμεταξύ και οι δυο πλευρές της παλαιστινιακής διαμάχης κατηγορούν τις ΗΠΑ για τη στάση αυτή. Ας μην ξεχνάμε ότι στο «κενό» μεταξύ της σκληρής γραμμής υποστήριξης του Ισραήλ από τον Τραμπ και στη νέα ισορροπία που καλείται να βρει ο Μπάιντεν, έχει υπάρξει αποδόμηση της ηγεσίας των Παλαιστινίων. Ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, πατώντας πάνω στο γεγονός ότι το Ισραήλ απαγορεύει στους Άραβες της Ιερουσαλήμ να ψηφίσουν για τις παλαιστινιακές εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τον Μάιο, τις ανέβαλε μέχρι νεωτέρας. Αυτή η κίνηση έχει σηκώσει δικαιολογημένη κριτική και έχει αποδυναμώσει αρκετά τη Φατάχ, καθώς επίσης στερεί νομιμοποίησης των εκλεγμένων θεσμών.
Έτσι, οι ΗΠΑ εφόσον δεν παρουσιάζουν κάποια νέα, συνεκτική στρατηγική -για ένα πρόβλημα που συντηρούν οι ίδιες με πολλούς τρόπους- έχουν θέσει απέναντί τους και τους δύο. Από τη μία το Ισραήλ, μέσω του Πρέσβη του στις ΗΠΑ Τζιλάντ Ερντάν, δηλώνει ότι «το μήνυμα του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ δεν είναι αποδεκτό» καθώς «είναι αδύνατον να μπαίνουν στην ίδια δήλωση, οι Ισραηλινοί ηγέτες που ζητούν ειρήνη μαζί με υποκινητές και τρομοκρατικές οργανώσεις που εκτοξεύουν ρουκέτες και πυραύλους».
Η παλαιστινιακή πλευρά, μέσω του Παλαιστίνιου Πρέσβη στα Ηνωμένα Έθνη, Ριάντ Μανσούρ, δηλώνει ότι «η συνεχιζόμενη παράλυση του Συμβουλίου Ασφαλείας για την κατάσταση στην Παλαιστίνη είναι απαράδεκτη» συμπληρώνοντας ότι «η διεθνής κοινότητα, ιδίως το Συμβούλιο Ασφαλείας, πρέπει να καταδικάσει όλες τις παράνομες ενέργειες του Ισραήλ».
Mixed signals ή αδυναμία συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής;
Στην πράξη, η ελαφρά μετατόπιση που επιχειρεί να κάνει ο Μπάιντεν προς μια ισορροπημένη προσέγγιση (σε αντίθεση με τον Τραμπ που ήταν αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ και αναφανδόν κατά της Παλαιστίνης) γίνεται με τρόπο που μπερδεύει και έτσι, πολλοί αναλυτές τον κατηγορούν ότι στέλνει «διπλά μηνύματα». Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ότι ενώ έχει ξεκινήσει να συζητά με την Παλαιστινιακή αρχή, έχει δηλώσει ότι είναι νόμιμη η ισραηλινή πρακτική των εποικισμών στην Ιερουσαλήμ. Επιπλέον, οι Ισραηλινοί φοβούνται ότι οποιαδήποτε επαναπροσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν θα αποβεί τελικά εις βάρος τους, παρόλο που έχουν λάβει διαβεβαιώσεις ότι στηρίζονται οι ΗΠΑ στο Ισραήλ, στα ευαίσθητα θέματα της Μ. Ανατολής.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι απλά δεν μπορεί να υπάρξει συνεκτική πολιτική επιλογή κρατώντας επιλεκτικά στοιχεία από διαφορετικές πολιτικές ατζέντες. Και μάλλον έχουν δίκιο. Δίκιο έχουν επίσης όσοι, όντας πολύ παρατηρητικοί, έχουν διαπιστώσει ότι ο Μπάιντεν δεν έχει διορίσει ακόμη πρέσβη στο Ισραήλ ούτε ανέφερε ότι θα διορίσει κάποιον ειδικό απεσταλμένο για την ειρήνη στην παλαιστινιακή πλευρά. Αντίθετα, ο «πορτοκαλί» προκάτοχος του οβάλ γραφείου, ήταν ιδιαίτερα βιαστικός με το θέμα του Ισραήλ, έχοντας ανακοινώσει ένα μήνα νωρίτερα από την ορκωμοσία (!) του ποιος θα εκπροσωπεί τις ΗΠΑ στο Ισραήλ. Επίσης, ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Πρόεδρος-πρότυπο των Δημοκρατικών, είχε επιλέξει τον πρεσβευτή της χώρας στο Ισραήλ και τον απεσταλμένο ειρήνης στη Μ. Ανατολή την δεύτερη ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα.
Αδυναμία ή αβλεψία; Μάλλον υποτίμηση του ζητήματος του παλαιστινιακού και αλλαγή προτεραιοτήτων, σε συνδυασμό με αδυναμία. Κάτι τέτοιο «παραδέχθηκε» ο Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν την Τρίτη: «οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουμε ό, τι μπορούμε γνωρίζοντας ότι η ικανότητά μας σε ορισμένες καταστάσεις, θα είναι σε ορισμένες περιπτώσεις περιορισμένη».
Προφανώς, τώρα που ο (πρώην; ) πλανητικός βασιλιάς είναι γυμνός και υποχωρεί αφήνοντας πίσω του σωρούς προβλημάτων -ας μην ξεχνάμε το Αφγανιστάν- έχουμε βρεθεί για τα καλά στην εποχή που θα ανθήσουν τα πιο νοσηρά φαινόμενα.
