Η συνάντηση που θα λάβει χώρα στη Γενεύη αύριο Τετάρτη, μεταξύ του Προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν έχει προετοιμαστεί καιρό. Για την ακρίβεια, έχει πλέον φανεί σε όλους ότι ήταν από τις προτεραιότητες του Αμερικανού Προέδρου μόλις ανέλαβε το οβάλ γραφείο.
Η ενδιαφέρουσα ανατροπή σε σχέση με όσα αναμένονταν ήρθε το Σάββατο όπου και ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι δεν θα δοθεί κοινή συνέντευξη Τύπου μετά τη συνάντηση. Πολλοί έτρεξαν να πουν ότι ο Μπάιντεν ήθελε να αποφύγει την απευθείας σύγκριση με τον Τραμπ στο Ελσίνκι το 2018. Άλλοι ότι δεν επιτρέπεται στον Μπάιντεν λόγω της κατάστασης της υγείας του να συμμετέχει σε πολλές ζωντανές εμφανίσεις γιατί μπορεί να του «ξεφύγει» κάτι το οποίο είναι καταστροφικό. Είναι νωπή η ανάμνηση της συνέντευξης Μπάιντεν στο δίκτυο ABC όπου αποκάλεσε «φονιά» τον Πούτιν.
Τι επιδιώκει η Αμερική;
Με τη συνάντηση αυτή, οι ΗΠΑ θέλουν να στρώσουν το έδαφος για δύο στρατηγικούς στόχους του επόμενου διαστήματος. Ο πρώτος είναι να πειστεί η Ρωσία να χαλαρώσει τους δεσμούς της με την Κίνα. Καθώς ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ αναδεικνυέται η Κίνα, ο Μπάιντεν επιθυμεί να την αποκόψει από ισχυρούς συμμάχους.
Ο δεύτερος στόχος είναι να φτάσουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία σε μια νέα στρατηγική συμφωνία αμυντικών δαπανών και εξοπλισμών. Κάτι σαν την «ισορροπία του τρόμου» του Ψυχρού Πολέμου αλλά στο σύγχρονο πλαίσιο της σχέσης και της δυναμικής της ισχύος μεταξύ των δύο κρατών. Ο Μπάιντεν θεωρεί ότι το γρηγορότερο που θα επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία, το καλύτερο όσον αφορά το ενδεχόμενο να ξεκινήσει μια τρελή «κούρσα εξοπλισμών» η οποία θα κοστίσει τουλάχιστον 1 τρισ. δολάρια.
Μια συνάντηση προσεκτικά σχεδιασμένη να αποτύχει
Η συνάντηση Πούτιν-Μπάιντεν, έχει «χρεωθεί» να κουβαλήσει πολύ περισσότερο συμβολικό φορτίο από αυτό που της αντιστοιχεί για την περίοδο διακυβέρνησης που έχει διανύσει ο Μπάιντεν. Επίσης, επειδή εμμονικά οι ΗΠΑ συνεχίζουν να παραβλέπουν τον συσχετισμό δύναμης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, που δεν είναι τόσο συντριπτικός υπέρ των ΗΠΑ όσο στο παρελθόν. Θυμίζουμε εδώ, ότι στα γεγονότα του Απριλίου στα ουκρανικά σύνορα, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να συγκαλέσουν μια συντονισμένη παρέμβαση του ΝΑΤΟ πράγμα που δεν έγινε, καθώς επίσης ότι οι Ρώσοι παρέμειναν στα σύνορα και έφυγαν μόνο αφού είχε διασφαλιστεί η αποκλιμάκωση. Υπάρχουν επίσης και παλαιότερες «αμαρτίες» των Αμερικανών (βλ. Νότια Οσετία το 2008, πρόσφατες εξελίξεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ κ.α.) που δείχνουν ότι ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί το πραγματικό μέγεθος της ρωσικής ισχύος στην περιοχή της Ευρασίας.
Το δεύτερο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι έχουν επενδύσει πολλά οι ΗΠΑ στην υπόθεση Ναβάλνι, θεωρώντας ότι έτσι θα αποδυναμωθεί η δημόσια εικόνα του Πούτιν στην ρωσική κοινή γνώμη. Πρόκειται για μια κίνηση που επίσης δεν τους «βγαίνει», καθώς ο Πούτιν δεν χάνει σε δημοφιλία και η αντιπολίτευση του Ναβάλνι δεν μεγαλώνει σε απήχηση. Για να μην ξεχάσουμε ότι κινδυνεύει και ο ίδιος.
Συνολικά, όπως όλα δείχνουν, δεν θα υπάρξει καμία τρομερή εξέλιξη στην αυριανή συνάντηση γιατί είναι σχεδιασμένη να αποτύχει. Αυτό που τελικά θα επιδιώξουν οι ΗΠΑ είναι να δώσουν μια πρόταση για νέα συμφωνία στην οποία θα πάρουν μια μικρή πίστωση χρόνου. Όσον αφορά τη συμμαχία με την Κίνα, είναι σαφές ότι η Ρωσία αποκλείεται να μετακινηθεί έστω κι ένα εκατοστό μακριά από την Κίνα όσο το ζητάει η Αμερική, την οποία θεωρεί φρικτά αναξιόπιστη. Οι δύο ηγέτες θα συμφωνήσουν ότι διαφωνούν και θα προχωρήσουν σε αμοιβαίες κινήσεις αβροφροσύνης, ο καθένας κατά το δικό του πολιτισμικό και πολιτικό υπόβαθρο.
Στην ουσία των πραγμάτων, αύριο ο Μπάιντεν θα κατέβει να κερδίσει ένα μικρό χρονικό περιθώριο κατά το οποίο θα αποτρέψει την επιδείνωση ενός συσχετισμού και θα απελευθερώσει σημαντικά κεφάλαια (περίπου 1 τρισ. δολάρια) τα οποία αντί να μετακινηθούν για την αναβάθμιση των πυρηνικών όπλων, θα ενισχύσουν το πρόγραμμα ανάκαμψης. Αν ο Πούτιν του δώσει αυτό το παράθυρο ευκαιρίας, που απ’ ότι φαίνεται θα το κάνει, θα είναι δείγμα ότι η πλάστιγγα μετακινείται πιο γρήγορα από ποτέ σε μια νέα ισορροπία.
