Μέχρι τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, υποψήφιοι ευρωβουλευτές απαντούν σε 6 βασικές ερωτήσεις του Γιάννη Παπαγεωργίου για την επόμενη μέρα της Ένωσης, τις οικονομικές της προοπτικές και τη θέση της Ελλάδας σε αυτή. Η Εύη Χριστοφιλοπούλου, υποψήφια με Νέα Δημοκρατία, δίνει τις δικές της απαντήσεις.
«Η αναμόρφωση της Πολιτικής Συνοχής για την περίοδο 2028-2034 θα πρέπει να είναι σύμφωνη με τις προκλήσεις στις οποίες καλείται να απαντήσει σήμερα η Ευρώπη, όπως η κλιματική αλλαγή, η ενεργειακή μετάβαση, η τεχνητή νοημοσύνη, οι εξελίξεις στην τεχνολογία, την πολιτική απασχόλησης και την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής (..) Το Ταμείο Ανάκαμψης θα πρέπει, όχι μόνο να συνεχισθεί αλλά και να ενισχυθεί, καθώς συνέβαλλε ουσιαστικά στο να ενισχυθούν οι μεταρρυθμίσεις στην παραγωγική δομή, αλλά και στη δημόσια διοίκηση της χώρας μας» δηλώνει χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενη σε θέματα εμβάθυνσης της Ένωσης τονίζει ότι η άρση της αναγκαιότητας ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων προϋποθέτει ξεκάθαρες εγγυήσεις-ρυθμίσεις, ώστε να μην πλήττονται τα συμφέροντα κανενός κράτους-μέλους και ειδικότερα των μικρότερων.
Τέλος, αναφερόμενη σε θέματα που αποτελούν εθνικές προτεραιότητες επισημαίνει ότι η ελληνική εκπροσώπηση οφείλει να κρατήσει ενιαία στάση, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. «Ο κάθε ευρωβουλευτής έχει υποχρέωση να συνταχθεί με τις διεκδικήσεις της χώρας του και να προσπαθήσει να βρει συμμαχίες και με μέλη από τις υπόλοιπες ευρωομάδες», σημειώνει.
Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ που τα κράτη-μέλη θα κληθούν μέσα στα επόμενα χρόνια να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση για πρόσθετες πολλαπλές προκλήσεις. Τις ανάγκες για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας, την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής κρίσης και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων που παράγονται εντός ΕΕ. Την ίδια ώρα, οι net contributors εμφανίζονται φειδωλοί σε ό,τι αφορά την ουσιαστική αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ. Πώς θα προτείνατε να εξασφαλιστούν τα σημαντικά απαιτούμενα κονδύλια και ποιους συμμάχους θεωρείτε ότι θα βρουν οι προτάσεις σας εντός της Ένωσης;
Η αύξηση του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι η πρώτη φορά που συζητείται. Απλά τώρα η ανάγκη αυτή καθίσταται επιτακτική, καθώς η Ευρώπη οφείλει άμεσα να απαντήσει αποτελεσματικά στα κρίσιμα θέματα της ανταγωνιστικότητας, του περιβάλλοντος, της αμυντικής βιομηχανίας. Οι μέχρι σήμερα συζητήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο καταλήγουν σε προτάσεις είτε αύξησης των εσόδων μέσω της φορολογικής πολιτικής, είτε με απευθείας δανεισμό της Ε.Ε., όπως συνέβη και στην περίπτωση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ), είτε από την έκδοση ευρώ-ομολόγου.
Τα προαναφερόμενα θέματα με την εξαίρεση ίσως της αμυντικής βιομηχανίας ενδιαφέρουν εξίσου όλα τα κράτη-μέλη. Η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης, καθώς και το περιβάλλον είναι μεν θέματα κοινού ενδιαφέροντος, αλλά θα πρέπει να δημιουργηθούν ευρείες συμμαχίες στις οποίες θα μπορεί να πρωτοστατήσει μια ισχυρή Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπου υπάρχει πεδίο επίτευξης συναινέσεων. Χωρίς βέβαια να υποτιμήσουμε το πολιτικό ζήτημα στην Ευρώπη που είναι καθοριστικό και για αυτό το λόγο χρειάζεται να προηγηθούν ευρείες πρωτοβουλίες ενημέρωσης και διαβούλευσης με όλα τα κράτη-μέλη.
Περίπου το 80% των δημοσίων επενδύσεων της χώρας προέρχονται από την πολιτική συνοχής. Ήδη έχει ξεκινήσει ο διάλογος αναμόρφωσής της για την περίοδο 2028-2034. Ποιες βασικές αλλαγές θα επιδιώκατε και σε συνεργασία με ποιους; Θεωρείτε ότι η παρακαταθήκη της λειτουργίας Ταμείου Ανάκαμψης που ολοκληρώνεται το 2026 μπορεί να φανεί χρήσιμη στη συζήτηση αυτή; Και πώς θα βλέπετε την εξέλιξή του μετά το 2026;
Μέσω της Πολιτικής Συνοχής χρηματοδοτήθηκαν και συνεχίζουν σημαντικά δημόσια έργα υποδομών, καθώς και δράσεις ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του ανθρώπινου δυναμικού. Η αναμόρφωση της για την περίοδο 2028-2034 θα πρέπει να είναι σύμφωνη με τις προκλήσεις στις οποίες καλείται να απαντήσει σήμερα η Ευρώπη, όπως η κλιματική αλλαγή, η ενεργειακή μετάβαση, η τεχνητή νοημοσύνη, οι εξελίξεις στην τεχνολογία, την πολιτική απασχόλησης και την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής. Σε όλους τους προαναφερόμενους τομείς η στενή συνεργασία της Ελλάδας με όλες τις χώρες-μέλη, αλλά και ειδικότερα με τις χώρες εκείνες με τις οποίες αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα, είναι βασική προϋπόθεση.
Όσον αφορά το Ταμείο Ανάκαμψης, που ουσιαστικά αποτέλεσε ένα χρηματοδοτικό εργαλείο αλληλεγγύης και ενίσχυσε επενδύσεις στους κρίσιμους τομείς του περιβάλλοντος και της τεχνολογίας αλλά και της αναβάθμισης των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού, θεωρώ ότι η λειτουργία του θα πρέπει, όχι μόνο να συνεχισθεί αλλά και να ενισχυθεί, καθώς συνέβαλλε ουσιαστικά στο να ενισχυθούν οι μεταρρυθμίσεις στην παραγωγική δομή, αλλά και στη δημόσια διοίκηση της χώρας μας.
Η Ελλάδα έχει θέσει ως στόχο τα επόμενα χρόνια τη σύγκλιση με τον μέσο όρο των ευρωπαϊκών δεικτών σε σημαντικούς τομείς της οικονομίας της. Το ίδιο και σε ό,τι αφορά τους δείκτες κοινωνικών ανισοτήτων. Με δεδομένα τα χαρακτηριστικά της οικονομίας αλλά και τη γεωγραφική της θέση της χώρας, υπάρχουν ρεαλιστικές πρωτοβουλίες που θα προτείνατε να αναληφθούν εντός των ευρωπαϊκών θεσμών οι οποίες θα ενίσχυαν τη θωράκιση της;
Είναι γεγονός ότι οι δείκτες σε σημαντικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας αλλά και οι δείκτες κοινωνικών ανισοτήτων της Ελλάδας βρίσκονται κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Με δεδομένα λοιπόν τα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας, αλλά και τη γεωγραφική της θέση πιστεύω ότι θα πρέπει να εστιάσουμε κατ’ αρχάς στην αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων που αφορούν στην ανάπτυξη των πιο απομακρυσμένων περιοχών, ώστε να περιορισθούν οι περιφερειακές ανισότητες στο εσωτερικό της χώρας. Η Ε.Ε. θα πρέπει να αντιληφθεί το πρόβλημα και να σχεδιάσει περισσότερες και πιο αποτελεσματικές πολιτικές για την αντιμετώπιση του. Θα πρέπει επίσης να αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά και τους πόρους που απευθύνονται στην κατάρτιση και την επαγγελματική εκπαίδευση, ώστε να αναβαθμίσουμε τις δεξιότητες των εργαζομένων στη βάση των σύγχρονων αναγκών των επιχειρήσεων και να μειώσουμε έτσι εμμέσως τον κίνδυνο της ανεργίας. Τέλος, θα πρέπει να αξιοποιήσουμε με τις κατάλληλες πολιτικές τους ευρωπαϊκούς πόρους για τη βιώσιμη ενέργεια και την ψηφιακή και πράσινη μετάβαση, ώστε αφενός να εκσυγχρονισθούν οι ελληνικές επιχειρήσεις και αφετέρου να επιτύχουμε τους περιβαλλοντικούς στόχους.
Μία από τις σημαντικότερες συζητήσεις που έχει ξεκινήσει εντός ΕΕ είναι η ανάγκη εμβάθυνσής της. Αυτό ενέχει και την παράμετρο παραχώρησης δικαιωμάτων από τα κράτη-μέλη στον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Πώς αντιλαμβάνεστε τη συζήτηση αυτή; Θα μπορούσε η Ελλάδα να στηρίξει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις την άρση την αναγκαιότητας ομοφωνίας και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Η εμβάθυνση της Ευρώπης αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και σίγουρα προϋποθέτει παραχωρήσεις από όλα τα κράτη-μέλη. Οι σημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη όπως η κλιματική κρίση, η ψηφιοποίηση της οικονομίας, η τεχνητή νοημοσύνη χρειάζονται ξεκάθαρους και ενιαίους κανόνες, αν θέλουμε η Ευρώπη να αναβαθμισθεί στο διεθνές επίπεδο. Παράλληλα η Ευρώπη θα πρέπει να αναπτύξει αυτόνομη εξωτερική πολιτική, ώστε να μπορεί να διαμορφώνει μία ισχυρή απάντηση στις διεθνείς κρίσεις. Και αυτό απαιτεί περισσότερη Ευρώπη.
Η άρση της αναγκαιότητας ομοφωνίας, αναμφίβολα, είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις όπου εξαντλήθηκαν όλες οι προσπάθειες για εξεύρεση κοινής λύσης. Αλλά το βήμα, αυτό όσο αναγκαίο και αν είναι, θα πρέπει να γίνει μόνο με τρόπο που θα διασφαλίζει την ισοτιμία των χωρών που συμμετέχουν και χωρίς να περιορίζει τα δικαιώματα των πιο μικρότερων χωρών. Με άλλα λόγια προϋποθέτει ξεκάθαρες εγγυήσεις-ρυθμίσεις, ώστε να μην πλήττονται τα συμφέροντα κανενός κράτους-μέλους.
Η Ελλάδα σε απόλυτους αριθμούς διαθέτει περιορισμένη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, εκλέγει 21 από τους 720 ευρωβουλευτές. Η χώρα δεν έχει συνεπώς την πολυτέλεια να εκλεγούν και βρεθούν στις Βρυξέλλες ευρωβουλευτές με περιορισμένη γνώση των λειτουργιών των ευρωπαϊκών θεσμών. Κατά την άποψή σας, οι 21 αποτελούν περισσότερο «Εθνική Ομάδα» ή μέλη των ευρωομάδων τους; Αν εκλεγείτε πώς βλέπετε το ρόλο σας στο πλαίσιο αυτό;
Ο μικρός αριθμός ευρωβουλευτών που διαθέτει η χώρας μας καθιστά επιτακτικότερη την ανάγκη οι ευρωβουλευτές αυτοί να είναι άτομα που διαθέτουν ευρεία γνώση των εθνικών, αλλά και ευρωπαϊκών, πολιτικών και προτεραιοτήτων και ταυτόχρονα γνώση της λειτουργίας και των αρμοδιοτήτων των ευρωπαϊκών θεσμών. Ανθρώπους που μπορούν να διαπραγματευτούν, να δημιουργήσουν συμμαχίες και συναινέσεις προς όφελος της Ελλάδας. Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις η εκπροσώπηση της χώρας μας στην Ευρώπη θα μπορέσει να προάγει ουσιαστικά τα εθνικά μας συμφέροντα.
Και βέβαια υπάρχουν θέματα που οι εθνικές προτεραιότητες διαφοροποιούνται σε μικρό, ή μεγάλο βαθμό από τις ευρωπαϊκές. Στις περιπτώσεις αυτές οι θέσεις των εθνικών κομμάτων και των αντίστοιχων ευρωομάδων διίστανται. Για αυτά τα θέματα η ελληνική εκπροσώπηση οφείλει να κρατήσει ενιαία στάση, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Ο κάθε ευρωβουλευτής έχει υποχρέωση να συνταχθεί με τις διεκδικήσεις της χώρας του και να προσπαθήσει να βρει συμμαχίες και με μέλη από τις υπόλοιπες ευρωομάδες.
Τέλος, μπορείτε να μου ιεραρχήσετε τις τρεις βασικές ελληνικές προτεραιότητες για την επόμενη θητεία των ευρωπαϊκών θεσμών; Σε ποια από αυτές θεωρείτε ότι μπορείτε να προσφέρετε περισσότερο και πώς;
Η Ελλάδα όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη οφείλει να ανταποκριθεί στις διεθνείς γεωπολιτικές και οικονομικές προκλήσεις. Ταυτόχρονα η Ευρώπη οφείλει να διατηρήσει και να ενισχύσει τα ευρωπαϊκά ιδεώδη του κοινωνικού κράτους, της συμπερίληψης, του κράτους δικαίου τα οποία βάλλονται σε μεγάλο βαθμό σήμερα από την άνοδο των ακροδεξιών και ευρωσκεπτιστικών κομμάτων. Επομένως, παρά το ότι τα κρίσιμα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Ευρώπη και η Ελλάδα είναι πολύ περισσότερα από τρία, οι βασικές προτεραιότητες της χώρας μας, κατά την γνώμη μου, για την επόμενη θητεία των ευρωπαϊκών θεσμών επικεντρώνονται στα ακόλουθα: i) δίκαιη πράσινη μετάβαση και ενεργειακή αυτονομία μέσα από καινοτόμες δράσεις και βιώσιμες πρακτικές, ιι) ενίσχυση του κοινωνικού κράτους μέσα από δράσεις για την αντιμετώπιση των όλο και διευρυνόμενων οικονομικών ανισοτήτων και της ακρίβειας και ιιι) ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσα από δράσεις τεχνολογικού και ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομίας και παράλληλα μέσα από δράσεις εκπαίδευσης-κατάρτισης και αναβάθμισης των προσόντων και δεξιοτήτων του εργατικού της δυναμικού.
Με τα ζητήματα της αγοράς εργασίας, της κοινωνικής συνοχής και της εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης έχω ασχοληθεί σχεδόν σε όλη την πολιτική μου διαδρομή τόσο από το Υπουργείο Εργασίας όσο και από το Υπουργείο Παιδείας. Επίσης κατά τη θητεία στο Υπουργείο Εσωτερικών έχω ασχοληθεί και με θέματα εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης και λειτουργίας του κράτους. Η εμπειρία μου και η τεχνογνωσία μου σε όλα τα προαναφερόμενα μου επιτρέπει να συμβάλλω θετικά στις αντίστοιχες προσπάθειες και πρωτοβουλίες της χώρας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
