Με τις εκλογές των ΗΠΑ να μπαίνουν στην τελική ευθεία, ο/-η επόμενος/-η ένοικος του Λευκού Οίκου που θα αναλάβει τον προεδρικό θώκο, διαθέτει ιδιαίτερη κρισιμότητα για ορισμένες χώρες. Δεν είναι λίγα τα έθνη που ακόμη και μία ψήφος στις αμερικανικές κάλπες θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά μεταξύ πολέμου και ειρήνης, σταθερότητας και αστάθειας, ευημερίας και οικονομικής συρρίκνωσης.
Αυτή η κατάσταση είναι ακόμη πιο έντονη για την Παλαιστίνη, όπου οι πολίτες στην Λωρίδα της Γάζας δεν σταματούν να μετρούν τις πληγές τους από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Τα μάτια στην Ουάσιγκτον στρέφει και η Ουκρανία, όπου η εδαφική της ακεραιότητα βρίσκεται σε κίνδυνο μετά την ρωσική εισβολή.
Σε κάθε περίπτωση, πολλά κράτη σε όλο τον πλανήτη έχουν πολλά να κερδίσουν ή να χάσουν από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών καθώς ο νέος επικεφαλής της αμερικανικής πολιτικής σκηνής (Ντόναλντ Τραμπ ή Κάμαλα Χάρις) θα διαμορφώσει έναν καινούργιο συσχετισμό ισορροπιών και δύναμης στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, αναλόγως με τις θέσεις που θα εφαρμόσει σε διεθνή ζητήματα.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μετοχές, ομόλογα και crypto στην δίνη των αμερικανικών εκλογών
Κίνα
Με την Κίνα να αποτελεί αναμφίβολα τον μεγαλύτερο οικονομικό «αντίπαλο» των ΗΠΑ και την ένταση στις διμερείς τους σχέσεις να δείχνει ελάχιστα σημάδια αποκλιμάκωσης, όποιος/-α κι αν γίνει ο/-η νέος/-α Αμερικανός/-ίδα πρόεδρος, έχει σημασία. Ο Τραμπ έχει ήδη απειλήσει να αναβιώσει έναν εμπορικό πόλεμο με τον Πεκίνο που ξεκίνησε στην πρώτη του θητεία, όπου επέβαλε δασμούς 250 δισ. δολαρίων σε κινεζικές εισαγωγές.
Μάλιστα, υπερασπίστηκε την πολιτική του που έφερε διπλωματική όξυνση ως μέτρο μείωσης του χάσματος στο εμπορικό έλλειμμα με την Κίνα και για την ενίσχυση των θέσεων εργασίας και της ανταγωνιστικότητας των ΗΠΑ. Φέτος, διεμήνυσε ότι εάν επανεκλεγεί, θα αυξήσει τους δασμούς στα κινεζικά προϊόντα κατά 60% με 100%, με οικονομολόγους να υπολογίζουν πως το μέσο αμερικανικό νοικοκυριό θα επιβαρυνθεί σημαντικά.
Από την πλευρά της, η Χάρις επέκρινε έντονα την πρόταση για μια καθολική δασμολογική βάση, με δασμό 10% σε όλες τις εισαγωγές προς τις ΗΠΑ αλλά δεν φαίνεται ότι μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία των Δημοκρατικών θα υπαναχωρήσει από τις τρέχοντες πολιτικές, όπως ισχύουν στα κινεζικά ηλεκτρικά οχήματα που εφαρμόστηκαν ήδη κατά τη θητεία του Τζο Μπάιντεν.
Ρωσία και Ουκρανία
Με τον ρωσοουκρανικό πόλεμο να συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και το Κίεβο να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ξένη στρατιωτική βοήθεια για να μπορέσει να συνεχίσει να αμύνεται, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι παρακολουθεί στενά τις εκλογές. Το ίδιο φυσικά ισχύει άλλωστε και για τη Μόσχα, το Κρεμλίνο και τον Βλαντίμιρ Πούτιν.
Είναι ευρέως γνωστό ότι μια κυβέρνηση Τραμπ και οι σκληροπυρηνικοί Ρεπουμπλικάνοι θα ήταν πολύ πιο εχθρικοί στο να χορηγήσουν στην Ουκρανία περισσότερη στρατιωτική βοήθεια, εμποδίζοντας σημαντικά την ικανότητά της να συνεχίσει να αντεπιτίθεται στη Ρωσία. Ο Τραμπ έχει επίσης ισχυριστεί ότι θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο σε 24 ώρες εάν εκλεγεί, τραβώντας την πρίζα από τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας για να την αναγκάσει σε μια σειρά διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία.
Ωστόσο, η επιλογή να συνεχίσει να πολεμά χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ θα μπορούσε να σημαίνει ότι η Ουκρανία θα χάσει ακόμη περισσότερη γη. Οι αμερικανικές εκλογές για την Ουκρανία είναι, επομένως, υπαρξιακές. Είναι πιθανό ότι ακόμη και μια φιλική προς το Κίεβο κυβέρνηση υπό την Χάρις, η οποία έχει δεσμευτεί να συνεχίσει να υποστηρίζει το Κίεβο, θα δυσκολευτεί να προσφέρει περισσότερη στήριξη, καθώς εξαρτάται από το ποιο κόμμα θα κυριαρχήσει στο Κογκρέσο.
Ισραήλ και Ιράν
Η Μέση Ανατολή, ωστόσο, είναι ένα πεδίο όπου οι θέσεις της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ και της Χάρις μπορεί να ταυτίζονται περισσότερο -καθώς αμφότεροι υποσχέθηκαν να υποστηρίξουν το Ισραήλ- επιδιώκοντας ταυτόχρονα των τερματισμό των εντάσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία γενικευμένη ανάφλεξη.
Ο Τραμπ χαρακτήρισε πρόσφατα τον εαυτό του ως «προστάτη» του Ισραήλ, τονίζοντας μάλιστα ότι το Τελ Αβίβ αντιμετωπίζει κίνδυνο «ολικής εξόντωσης» εάν δεν εκλεγεί. Προκάλεσε επίσης σάλο όταν επεσήμανε ότι «όποιος είναι Εβραίος, του αρέσει και αγαπά το Ισραήλ, είναι ανόητος αν ψηφίσει Δημοκρατικό», ενώ έγινε ιδιαίτερα αγαπητός όταν έσπασε την παράδοση δεκαετιών των ΗΠΑ με την επίσημη αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ το 2017.
Το 2020, παρουσίασε το πολυαναμενόμενο ειρηνευτικό του σχέδιο για τη Μέση Ανατολή, το οποίο προέβλεπε την ίδρυση υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις κράτους για τους Παλαιστινίους, την προσάρτηση από το Ισραήλ των εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Όχθη, ενώ ενταφίασε το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων στη γη τους.
Μια δημοσκόπηση που διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα από το Ισραηλινό Ινστιτούτο Δημοκρατίας διαπίστωσε ότι σχεδόν το 65% πιστεύει ότι ο Τραμπ θα ήταν καλύτερος για τα ισραηλινά συμφέροντα, πολύ πάνω από το 13% που θεωρεί ότι η Χάρις θα ήταν καταλληλότερη, η οποία έχει κατηγορηθεί για «διττή» στάση απέναντι στο Ισραήλ μετά την κριτική της για τη στρατιωτική στρατηγική του, καθώς τόνισε ότι οι απώλειες ζωών στη Γάζα τον τελευταίο χρόνο ήταν «καταστροφικές» και «σπαρακτικές».
Όσον αφορά το Ιράν, δυτικοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι μια προεδρία Τραμπ θα ήταν άσχημα νέα για την Τεχεράνη, καθώς θα δίνονταν το πράσινο φως στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου να χτυπήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, να διεξάγει στοχευμένες δολοφονίες και να επιβάλει εκ νέου την «πολιτική μέγιστης πίεσης» μέσω περισσότερων κυρώσεων στην ενεργειακή βιομηχανία και κυρίως στην αγορά του «μαύρου χρυσού».
