Η Τουρκία θα είναι παρούσα στις εξελίξεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και η Ελλάδα πρέπει να δει τι αντάλλαγμα θα πάρει, είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε συζήτηση που είχε στο κλείσιμο των εργασιών του συνεδρίου «Η Ελλάδα μετά» του «Κύκλου Ιδεών».
Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, είναι ρεαλιστικό η Ελλάδα «να ζητήσει κάποιες σοβαρές εγγυήσεις ασφαλείας. Δεν θα ζητήσει να πληρωθούν όλες οι προϋποθέσεις, τα κριτήρια της Κοπεγχάγης τα λεγόμενα για την ένταξη ενός νέου κράτους μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά μιλάμε για τα ζητήματα ασφάλειας, τα συγκεκριμένα, τα άμεσα». Σε ερώτηση για το ποια μορφή θα μπορούσαν να έχουν αυτές οι εγγυήσεις, είπε «τη μορφή που μας απασχολεί, δηλαδή το casus belli, τα ζητήματα τα οποία αφορούν την ένταξη των νησιών που έχουν προβλήματα στον αμυντικό σχεδιασμό, τον προσανατολισμό των εξοπλισμών. Εμείς, καταρχάς, θα συνεργαστούμε με την Τουρκία όπως συνεργαζόμαστε στο ΝΑΤΟ επί 70 χρόνια, έναντι ποίου εχθρού; Διότι η ιστορική σύλληψη ήταν ότι η Ελλάδα πρέπει να αναγνωρισθεί ως ανεξάρτητο κράτος μέλος, το 1827, για να συνεργαστεί με την οθωμανική αυτοκρατορία, ώστε να περιορίζεται η κάθοδος της ρωσικής αυτοκρατορίας στη Μεσόγειο, αυτή ήταν η λογική. Υπήρχε η Ρωσία που ήταν μεγάλη δύναμη της εποχής, χωρίς να υπάρχει η διάκριση Δύσης-Ανατολής η σημερινή, υπήρχε άλλου τύπου διάκριση Δύσης-Ανατολής. Σημειωτέον ότι στη διάκριση Δύσης-Ανατολής, ποτέ δεν μετείχε πλήρως στη Δύση, ας το πούμε η Πρωσία ή η Βαυαρία».
Αναφερόμενος στη δυναμική της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, ο κ. Βενιζέλος χαρακτήρισε ταπεινωτικό να «να παραδεχόμαστε ότι έχουμε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο είναι ασύμμετρο, ένα πολιτικό σύστημα το οποίο δεν παρουσιάζει εναλλακτικές λύσεις, ούτε σε επίπεδο προσώπων, ούτε σε επίπεδο προγραμμάτων, ούτε σε επίπεδο ομάδων που διεκδικούν να ασκήσουν την εξουσία. Αυτό δεν είναι δυνατόν. Εν πάση περιπτώσει, παρακολουθούμε τον τρόπο με τον οποίο αναδεικνύεται το πολιτικό προσωπικό σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, αυτό σε πάρα πολλές περιπτώσεις γίνεται εύκολα, γρήγορα, πολλές φορές συγκυριακά, γίνεται με κάποιον τρόπο. Άλλαξε ο πρωθυπουργός τώρα στον Καναδά, έφυγε ένας πρωθυπουργός που άσκησε τα καθήκοντά του εννιά χρόνια, εάν θυμάμαι, γόνος μίας μεγάλης οικογένειας, ενός πρωθυπουργού και μίας γοητευτικής μητέρας διεθνώς γνωστής και εξελέγη ένας τραπεζίτης ο οποίος έγινε ξαφνικά πρωθυπουργός, βρέθηκε λοιπόν και αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός. Ο Μερτς ήταν αντίπαλος της Μέρκελ, το πρόσωπο που ήθελε κατεξοχήν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έχασε, 20 χρόνια περίμενε να του δοθεί η δεύτερη ευκαιρία, έκανε μία μεγάλη σταδιοδρομία στον χώρο των επιχειρήσεων, επέστρεψε και τώρα μπορεί να γίνει καγκελάριος, κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει καγκελάριος και έχει το CDU αρχηγό, έχει υποψήφιο καγκελάριο η συνεργασία CDU-CSU και έχει και η Γερμανία έναν καγκελάριο. Και εδώ θα αναδειχθεί το πρόσωπο και θεσμικά το πρόσωπο αυτή τη στιγμή, αναμφίβολα, το άλλο πρόσωπο, είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι τόσο απλά τα πράγματα».
Σε ερώτηση για το έαν έχουμε κουλτούρα συμμαχικών κυβερνήσεων, ο Ευ. Βενιζέλος παρέπεμψε στην έρευνα της Metron Analysis που έδειξε εντυπωσιακή αύξηση του ποσοστού που προτιμά τις συμμαχικές κυβερνήσεις.
