Μπορεί το Μέγαρο Μαξίμου να επιθυμεί να κρατήσει χαμηλά τους τόνους όσον αφορά την προοπτική επίλυσης του Σκοπιανού, θέτοντας ως ορόσημο τη Σύνοδο Κορυφής σε έναν μήνα στις Βρυξέλλες, αλλά η ολοκλήρωση των συζητήσεων σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών και η κατάρτιση κειμένων που θα καταλήξουν στους πρωθυπουργούς Ελλάδας και πΓΔΜ με τις λεπτομέρειες μιας πιθανής συμφωνίας είναι, αν μη τι άλλο, ένα σημαντικό βήμα.
Οι κ.κ. Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ ουσιαστικά αποκρυστάλλωσαν την τεχνική δουλειά, επί των σημείων που είχαν τεθεί ως «προαπαιτούμενα» για να υπάρξει συμφωνία, και υποβάλλουν πλέον το αποτέλεσμα των εργασιών τους στους δύο πρωθυπουργούς, οι οποίοι κρατούν πλέον και το μαχαίρι και το καρπούζι για μια συμφωνία.
Από τη μεριά του Μεγάρου Μαξίμου, πάντως, τονίζεται παγίως και σε όλους τους τόνους ότι το βασικό επίδικο είναι να διασφαλιστεί το erga omnes, το οποίο με τη σειρά του περνά μέσα από αλλαγές στο Σύνταγμα της γείτονος. Υπό αυτό το πρίσμα, στην κυβέρνηση δεν βιάζονται να μιλήσουν για συμφωνία, γνωρίζοντας ακριβώς τις εσωτερικές περιπλοκές στο εσωτερικό της πΓΔΜ. «Κάποιοι βιάζονται να πούνε χοπ, πριν καν η πΓΔΜ πηδήξει το χαντάκι», έλεγε με νόημα χθες ανώτερος κυβερνητικός αξιωματούχος, σχολιάζοντας τη φημολογία που ξέσπασε μετά τις δηλώσεις Ντιμιτρόφ και Κοτζιά σήμερα μετά την ολοκλήρωση των επαφών τους στις Βρυξέλλες.
Ως προς το όνομα, πάντως, μετά το «Μακεδονία του Ίλιντεν» πάντως, μυστήριο καλύπτει το όνομα που βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η ελληνική πλευρά έλεγε παγίως εδώ και μερικές μέρες ότι συζητά τα ονόματα που περιλαμβάνονταν στη δέσμη προτάσεων του Μάθιου Νίμιτς, με προβάδισμα στο «Βόρεια», «Ανω» και «Νέα» Μακεδονία. Ένα ερώτημα που επικρέμαται, πάντως, είναι κατά πόσο αυτά τα ονόματα είναι διαχειρίσιμα στο εσωτερικό της πΓΔΜ, καθώς ο Ζόραν Ζάεφ πίεζε για το «Μακεδονία του Ίλιντεν», λέγοντας ότι είναι το μόνο που μπορεί να ξεκλειδώσει συνταγματικές αλλαγές. Παρ’ όλα αυτά, βέβαια, ούτε αυτή η ονομασία είχε συγκεντρώσει τη στήριξη της σκοπιανής αντιπολίτευσης. Τούτων δοθέντων και με βάση δημοσίευμα και της Καθημερινής της Κυριακής, στο τραπέζι βρίσκεται και ονομασία που παραπέμπει στο «Κρούσοβο» και η οποία είναι εκτός των προτάσεων Νίμιτς, αλλά έχει μείνει και μακριά από τη δημοσιότητα, ώστε να μην «καεί».
Το πραγματικό ερώτημα, όμως, που απομένει να απαντηθεί, είναι κατά πόσον ο Ζόραν Ζάεφ μπορεί να εγγυηθεί τη χρήση της όποιας ονομασίας erga omnes. Αυτό είναι κάτι που θα κληθεί να απαντήσει ο Σκοπιανός πρωθυπουργός απευθείας στον Αλέξη Τσίπρα, με τον δίαυλο των δύο να είναι σταθερός και ανοιχτός διαρκώς, ακόμα και με τηλεφωνήματα που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας ή μαθεύονται εκ των υστέρων.
Προς τη διενέργεια του βήματος για το erga omnes, όμως, φαίνεται να πιέζεται και η κυβέρνηση των Σκοπίων και από τους ξένους που παρακολουθούν τις εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια. Για παράδειγμα, η ύπατη εκπρόσωπος της Ε.Ε. για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής Φεντερίκα Μοργκερίνι εμφανίστηκε αισιόδοξη χθες από τις Βρυξέλλες, ενώ «έκκληση για επίλυση των τελευταίων θεμάτων» απηύθυνε χθες και η εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΕΞ, ενόψει της σημερινής συνάντησης του Νίκου Κοτζιά με τον Γερμανό ομόλογό του Χάικο Μαας, την οποία απασχολήσει και το ονοματολογικό. Τέλος, ο αμερικανικός παράγοντας συνεχίζει να δείχνει ζωηρό ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στην περιοχή. Μένει, συνεπώς, να φανεί τι αποτελεσμα μπορεί να έχει αυτή η πολύπλευρη πίεση στην κυβέρνηση Ζάεφ, η οποία χρειάζεται συναίνεση και από το εθνικιστικό VMRO, αλλά και από τον πρόεδρο Γκιόρκι Ιβάνοφ, για όποιες αλλαγές στο σκοπιανό Σύνταγμα.
