Η χθεσινή ανακοίνωση του ΥΠΕΞ των Σκοπίων, ουσιαστικά, επαναφέρει το χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων, εκεί που ήταν εξ αρχής: στο τέλος Ιουνίου, κατά το Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. στις 28 και 29 Ιουνίου. Μέχρι τότε, συνεπώς, επιδιώκεται να έχει βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση, στη βάση της προόδου που έχει συντελεστεί μέχρι αυτή τη στιγμή στη διαπραγμάτευση.
«Η ποιότητα του κειμένου της συμφωνίας και η ανάγκη να φτάσουμε σε μία βιώσιμη λύση αποδεκτή και από τις δύο πλευρές υπερβαίνουν κατά πολύ την ανάγκη τήρησης οποιωνδήποτε προθεσμιών για την οριστικοποίηση της διαδικασίας», σημείωνε χθες το ΥΠΕΞ της γείτονος, εις απάντηση προφανώς των προσδοκιών που δημιουργήθηκαν για επισημοποίηση της συμφωνίας με την ιστορική χειραψία Τσίπρα-Ζάεφ στις Πρέσπες χθες ή σήμερα.
Είναι σαφές πως ακόμα υπάρχει απόσταση να διανυθεί, κυρίως στο εσωτερικό της γείτονος, τόσο σε επίπεδο τεχνικών διαβουλεύσεων, όσο και περισσότερο σε επίπεδο πολιτικής διαχείρισης στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας, όπου οι ήδη γνωστές αντιδράσεις περιορίζουν τον ορίζοντα λήψης αποφάσεων του κ. Ζάεφ. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει, αλλά, σε κάθε περίπτωση, επιδίωξη του ΥΠΕΞ της γείτονος ήταν να σηματοδοτήσει ότι ακόμα δεν είμαστε εκεί, συνεπώς δεν έχει νόημα η…αντίστροφη μέτρηση, στην οποία πολλοί είχαν αποδυθεί το τελευταίο διάστημα και από τη στιγμή που οι κ.κ. Ζάεφ και Τσίπρας ξαναέδωσαν «ελπίδα» στη διαδικασία, η οποία, βέβαια, όλο και περισσότερο θυμίζει «σκωτσέζικο ντους», με διαρκείς εναλλαγές «ζεστού κι κρύου».
Υπό αυτό το πρίσμα, στο Μέγαρο Μαξίμου βρίσκονται αναγκαστικά σε φάση αναμονής, χωρίς αυτό να τους ικανοποιεί. Κάπως έτσι, κυβερνητικές πηγές έκαναν λόγο χθες για κάποιους που επιμένουν να παίζουν παιχνίδι, ενώ υπάρχει μια καλή συμφωνία στο τραπέζι, δείχνοντας έτσι εκ νέου την σκοπιανή πλευρά αναφορικά με τις υπαναχωρήσεις που γίνονται, ενώ δρομολογούνται εξελίξεις. Μένει, από εδώ και πέρα, να φανεί, ποιες είναι οι αντικειμενικές δυνατότητες του κ. Ζάεφ, ο οποίος, είτε μέσω επικοινωνίας του διπλωματικού του γραφείου με το αντίστοιχο γραφείο του κ. Τσίπρα είτε μέσω ανακοίνωσης του ΥΠΕΞ του, έχει δύο φορές στο πολύ πρόσφατο παρελθόν «αγοράσει» πολιτικό χρόνο, καθώς ακόμα οι διαφωνίες στο εσωτερικό της πΓΔΜ δεν έχουν καμφθεί.
Όλοι εναντίον Τσαβούσογλου
Στο μεταξύ, χθες, δια του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα μέτωπο στη γεμάτη ελληνική ατζέντα, ήτοι η επισημοποίηση από μεριάς της Τουρκίας του «παγώματος» ενός κρίσιμου σκέλους της ευρωτουρκικής συμφωνίας για το χρέος, αυτής των επαναπροωθήσεων προς την Τουρκία που αφορά κατά βάση την Ελλάδα.
Επικαλούμενος την απόφαση του ΣτΕ για τους 8 αξιωματικούς, ο κ. Τσαβούσογλου θεσμοποιεί ουσιαστικά μια εκβιαστική κίνηση, αποβλέποντας σε μια «ανταλλαγή». Πλην όμως, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεσμεύεται από τις αποφάσεις του ΣτΕ, σε ένα κράτος με συνταγματικά κατοχυρωμένη διάκριση των εξουσιών. Είναι, βέβαια, εμφανές ότι ο κ. Τσαβούσογλου αναβάθμισε την τουρκική προκλητικότητα στο επίπεδο της ευθείας απειλής, κάτι που η κυβέρνηση δεν προτίθεται να αφήσει χωρίς θεσμική απάντηση, σύμφωνα με πληροφορίες, παρά την αρχικά συγκρατημένη διαρροή διπλωματικών πηγών ότι ο κ. Τσαβούσογλου ουσιαστικά ανακοινώνει αυτό που η Τουρκία defactoκάνει από το 2017.
Να σημειωθεί, πάντως, και η ομόθυμη καταδίκη του τουρκικού εκβιασμού από το σύνολο των εν Ελλάδι πολιτικών δυνάμεων, αν και πλέον μένει να φανεί τι μπορεί να γίνει, ώστε οι Τούρκοι να σεβαστούν την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας στην Ελλάδα και να αντιμετωπίσουν τη συμφωνία για το προσφυγικό ως ξεχωριστή οντότητα και όχι ως μέσο πίεσης.
