Όλες τις προηγούμενες μέρες η κυβέρνηση βρέθηκε σε δύσκολη θέση: η αποχώρηση Κοτζιά, η αποκάλυψη του θυελλώδους παρασκηνίου εντός του υπουργικού συμβουλίου, οι συνεχιζόμενες λεκτικές αιχμές του πρώην υπουργού Εξωτερικών και όλα τα συναφή δημιούργησαν κλίμα προβληματισμού για την κυβέρνηση.
Η απόφαση, όμως, ανακριτών και εισαγγελέως για την προφυλάκιση του εμβληματικού υπουργού των κυβερνήσεων Σημίτη Γιάννου Παπαντωνίου επαναφέρει τη συζήτηση περί διαφθοράς κρατικών αξιωματούχων, μια συζήτηση, την οποία το Μέγαρο Μαξίμου θεωρεί προνομιακό του πεδίο. Αν και οι τόνοι δεν ανέβηκαν, συνεπώς, όσο σε προηγούμενες περιπτώσεις, όπως στον πρώτο γύρο σύγκρουσης για τηNovartis, είναι σαφές ότι το Μέγαρο Μαξίμου προσδοκά σε πολιτικά οφέλη από την υπόμνηση των «σκελετών στην ντουλάπα» του παλαιού πολιτικού συστήματος που αποκαλύπτονται δια της δικαστικής οδού.
Απορρίπτοντας υπαινιγμούς για κατευθυνόμενες διώξεις και «δόγμα Πολάκη» (με επίκληση των όσων είπε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με την ανάγκη να μπουν ορισμένοι στη φυλακή), το Μέγαρο Μαξίμου έβαλε στο στόχαστρο το ΚΙΝ.ΑΛ. και τη ΝΔ, καλώντας τους να ζητήσουν «συγγνώμη» για τον «εκφυλισμό της πολιτικής και για εκτεταμένο δίκτυο διαφθοράς που δημιούργησαν». Μάλιστα, το Μέγαρο Μαξίμου έκανε λόγο για «πολιτική ενοχή» του κ. Μητσοτάκη και της κ. Γεννηματά, βάζοντας τα κόμματα της αντιπολίτευσης εκ νέου στο κάδρο της «διαφθοράς», όπως συστηματικά κάνει ευκαιρίας δοθείσης.
Αφορμή για την επίθεση του Μαξίμου ήταν σαφώς η προσπάθεια αποσύνδεσης του κ. Παπαντωνίου από το Κίνημα Αλλαγής που επεχείρησε η Χαριλάου Τρικούπη, ορθώνοντας παράλληλα «τείχος προστασίας» για τη διακυβέρνηση της εποχής Σημίτη, ενώ η ΝΔ δεν ανέβασε εξ αρχής τους τόνους, θυμίζοντας ότι εισαγγελική έρευνα για τον πρώην υπουργό ξεκίνησε το 2012 (επί κυβερνήσεως Σαμαρά)-υπονοώντας ότι ουδεμία παρέμβαση υπήρξε στη δικαιοσύνη για συσκότιση του ζητήματος-, ενώ από την οδό Πειραιώς επεσήμαιναν ότι, για να αποφασίζεται προφυλάκιση του πρώην υπουργού, θα υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να τεκμηριώνουν την απόφαση της δικαιοσύνης.
Από εκεί και πέρα, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση με την πρώτη ευκαιρία επιδιώκει να ανασκαλεύει τις μνήμες του παρελθόντος, βάζοντας ΝΔ και ΚΙΝ.ΑΛ. στο ίδιο κάδρο, την ώρα που ο κ. Τσίπρας επιδιώκει να εμφανιστεί ως κυρίαρχος εκφραστής του εν Ελλάδι προοδευτικού χώρου, όπως άλλωστε έπραξε μιλώντας και για την Αναθεώρηση του Συντάγματος στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Στο Μέγαρο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι το «θυμικό» των πολιτών ενεργοποείται κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με φαινόμενα σήψης και διαφθοράς από το κυβερνητικό παρελθόν των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης, γι’ αυτό και η κυβέρνηση πολιτικά…το υποδαυλίζει.
Παράλληλα, δεν είναι μόνο η υπόθεση Παπαντωνίου που αφορά υποθέσεις διαπλοκής. Για παράδειγμα, η υπόθεση της Novartisμπορεί να μην ακούγεται ιδιαίτερα πλέον και αναφερόμενα στη δικογραφία πολιτικά πρόσωπα να επισημαίνουν σε συνομιλητές τους ότι «δεν έχει βρεθεί τίποτα», ούτε έχουν δεχθεί κάποια ενόχληση για συμπληρωματικές εξηγήσεις, αλλά από δικαστικές πηγές προκύπτει ότι η διερεύνηση της υπόθεσης είναι σε πολύ καλό στάδιο και δεν αποκλείεται να υπάρξουν και διώξεις πολιτικών προσώπων-αλλά και απαλλαγή κάποιων-με ορίζοντα το τέλος του έτους.
