Να μετακυλήσει την πίεση στην αντιπολίτευση για το θέμα του Συντάγματος επιχειρεί η κυβέρνηση, με τον πρωθυπουργό να αναδεικνύει το ζήτημα του νόμου περί ευθύνης υπουργών ως πολιορκητικό κριό, ιδίως της ΝΔ, την ώρα, βέβαια, που το Μέγαρο Μαξίμου δεν αποδέχεται την πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για από κοινού υπερψήφιση άρθρων προς αναθεώρηση.
Και μπορεί η κυβέρνηση να επιδιώκει να αυξήσει το πρέσινγκ τη ΝΔ, αλλά και τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, προκειμένου να ανοίξει κανονικά η διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος, δεν είναι, όμως, μόνο το ζήτημα του άρθρου 86 που θα είναι στον πυρήνα της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια ώρα, βέβαια, δεν έλειψαν από την Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος και οι αντικρουόμενες απόψεις αναφορικά με κεφαλαιώδεις διαδικασίες, όπως η εκλογή ΠτΔ.
Τούτων δοθέντων, η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε χθες σε μια σολομώντειο ως προς τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, αλλά και εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία για το πώς θα προτείνει να ψηφίζεται ο ΠτΔ, ώστε να εξαντληθεί το περιθώριο μη διάλυσης της Βουλής, πριν από την προσφυγή στον λαό, πέρα από το ότι πλέον δεν θα διαλύεται η Βουλή: η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ θα περιλαμβάνει τις τρεις ψηφοφορίες που γνωρίζαμε ως σήμερα, με απόσταση μιας εβδομάδας μεταξύ τους και ζητούμενο την αυξημένη πλειοψηφία.Αυτές που προστίθενται είναι ακόμα και 6 ψηφοφορίες, ανά μήνα και όχι όσο σύντομες ήταν οι προηγούμενες, ώστε η Βουλή να καταλήξει στην ψήφιση του νέου ΠτΔ. Αν όμως ούτε σ' αυτές προκύψει η απαιτούμενη πλειοψηφία, τότε ο Πρόεδρος θα εκλέγεται από τον λαό. Υπενθυμίζεται ότι από τη μεριά των 53 υπήρχαν έντονες ενστάσεις, αναφορικά με την προσφυγή στον λαό για τον ΠτΔ, ενώ και η εν λόγω κυβερνητική πρόταση θα σημαίνει μια πολύμηνη διαδικασία, κατά την οποία θα παρατείνεται η εκκρεμότητα, αν και κυβερνητικοί παράγοντες το διαβάζουν και αντίστροφα, εκτιμώντας ότι ο πολύμηνος χαρακτήρας της μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης, προκειμένου να υπάρξουν συναινέσεις από νωρίς.
Ενδιαφέρουσα είναι και η συζήτηση που έγινε αναφορικά με την αναθεώρηση του άρθρου 3, για τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους, με την κυβέρνηση να επιδιώκει ως γνωστόν κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους, χωρίς να θίγεται η έννοια της κρατούσας θρησκείας και χωρίς να αλλάζει το προοίμιο του Συντάγματος. Πρόκειται, ουσιαστικά, για άτυπη συνεννόηση του Μαξίμου με την Ιεραρχία, με κυβερνητικούς βουλευτές να συμφωνούν με αυτό το modusoperandi, αλλά άλλους, όπως ο Νίκος Φίλης, να ζητούν σαφέστερη διαφοροποίηση από την Εκκλησία και, ουσιαστικά, ακόμα επιθετικότερη διατύπωση της ανεξαρτησίας του Κράτους από αυτήν.
Κατά τα άλλα, στο μπουκέτο των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ που θα κατατεθούν μέσω της Κ.Ο. του κόμματος τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες θα περιλαμβάνεται «ταβάνι» τριών κοινοβουλευτικών θητειών, με εξαίρεση αρχηγούς κομμάτων και πρώην πρωθυπουργούς, καθιέρωση της εποικοδομητικής ψήφου δυσπιστίας, υποχρεωτική κοινοβουλευτική ιδιότητα για τον πρωθυπουργό, κατοχύρωση του δικαιώματος για διενέργεια δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία είτε για κρίσιμο εθνικό θέμα είτε για ψηφισμένο νομοσχέδιο, εισαγωγή του θεσμού της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, αποσαφήνιση διατάξεων που απαγορεύουν την ιδιωτικοποίηση νερού, ηλεκτρικής ενέργειας και, τέλος, Συνταγματική κατοχύρωση του αποκλειστικού δικαιώματος των κοινωνικών εταίρων να ορίζουν τον κατώτατο μισθό
