Οικονογράφημα: Ένας φόρος που κάνει πολύ… θόρυβο

Λίγο ακόμα και θα γίνει συνήθεια στα ραντεβού της παρέας η νέας μας φίλη, η Ελένη, να φτάνει πρώτη και να μας περιμένει.

Από την κατάσταση που επικρατούσε στο τραπεζάκι και στις διπλανές καρέκλες ήταν εύκολο να καταλάβει κανείς ότι είχε φτάσει πολύ πριν από την ώρα συνάντησης.

Το φλιτζάνι του καφέ άδειο, το τασάκι με τουλάχιστον 4 από τα μικρά «καμένα» αποτσίγαρα του ηλεκτρικού τσιγάρου της, τουλάχιστον δύο τσάντες και ένα πακέτο αφημένα πάνω στις καρέκλες. Χρειάστηκε να μαζέψει μερικά για να καθίσουμε όταν φτάσαμε σχεδόν ταυτόχρονα, ο κ. Χ και γω, με τον κ. Ψ να καταφθάνει με 3 – 4 λεπτά καθυστέρηση.

«Λοιπόν απ’ ότι βλέπω, τα έχεις κάνει τα ψώνια σου Ελένη» παρατήρησε ο κ. Χ κάνοντας νόημα για τους καφέδες μας.

«Ναι, αλήθεια είναι, είχα αφήσει για σήμερα που θα κατέβαινα στο κέντρο να πάρω κάποια πράγματα για τα ανίψια μου…» είπε εκείνη και έδειξε διάθεση να μας τα δείξει, αλλά από τις αντιδράσεις κατάλαβε ότι οτι δεν υπήρχε ειλικρινές ενδιαφέρον από την ομήγυρη…

«Να λοιπόν που ο Μπάιντεν σε διαψεύδει» πέταξε ξαφνικά ο κ. Ψ στρεφόμενος προς εμένα.

«Τα κατάφερε να φορολογήσει και τις Big tech” παρατήρησε αναφερόμενος στην πρόσφατη συμφωνία του G-7 για την επιβολή φόρου σε όλες τις πολυεθνικές παντού με 15%.

Σκόπιμα δεν απάντησα θέλοντας να μιλήσει ο κ. Χ για το θέμα, όντας περίεργος να μάθω την άποψη του.

Και πράγματι, πριν υποχρεωθώ να μιλήσω λόγω της σιωπής που είχε ακολουθήσει, ο κ. Χ σχολίασε «ίσως θα πρέπει να περιμένουμε και τον Ιούλιο όταν το G-20 συζητήσει το θέμα για να δούμε τι μορφή θα πάρει αυτή η συμφωνία. Δεν είναι απλά η γενίκευση του φόρου του 15%, είναι και άλλα που έχουν κατ’ αρχήν συμφωνηθεί, όπως για παράδειγμα, το πως θα φορολογηθούν τα ποσά κέρδους, όταν αυτό ξεπερνά το 10%, που η συμφωνία προβλέπει να φορολογούνται με ενιαίο τρόπο παντού. Και άλλα σημεία που δεν έχουν ακόμα ξεκαθαριστεί…». Ο κ. Χ φαινόταν να είναι ενήμερος για το θέμα περισσότερο από όλους μας.

«Τέλος πάντων» γκρίνιαξε ο κ. Ψ «καλό δεν είναι αυτό; Κάτι γίνεται περισσότερο από εκείνα που έκανε ο Τράμπ…».

«Θα ήμουν περισσότερο επιφυλακτικός στην θέση σου» πρόσθεσε αμέσως ο κ. Χ. «Κατ’ αρχήν ο φόρος αυτός με τις διαδικασίες που προβλέπονται θα πρέπει να περάσει από το G-20, στην συνέχεια από τον ΟΟΣΑ και μετά να υιοθετηθεί από τα κοινοβούλια. Απαιτούμενος χρόνος τουλάχιστον 4 – 5 χρόνια, αν δεν υπάρξουν σοβαρές διαφωνίες και εμπόδια. Και θα υπάρξουν βέβαια… Όμως δεν είναι αυτό που θα πρέπει να προσέξει κανείς περισσότερο. Μια τέτοια διαδικασία επιτρέπει στην κυβέρνηση Μπάιντεν να επανεξετάσει το χρονοδιάγραμμα της επιβολής φόρου στις μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις, όπως είχε υποσχεθεί στο 21%, μέχρι να διαμορφωθεί το γενικό φορολογικό περιβάλλον. Το οποίο βέβαια αν εφαρμοσθεί με γενικευμένο φόρο 15% διαμορφώνει και το ταβάνι για τον φόρο που μπορεί να εφαρμόσει στις ΗΠΑ. Και σίγουρα το 21% που είχε ανακοινώσει είναι πολύ πάνω από τα όρια μιας τέτοιας συμφωνίας…».

«Δηλαδή μου λές ότι θα τους μειώσει τον φόρο 18% που τους είχε βάλει ο Τράμπ; Μας δουλεύουν οι δημοκρατικοί;» σχολίασε με φανερή δυσαρέσκεια ο κ. Ψ.

Μου φάνηκε ότι ήταν η στιγμή να μπω και εγώ στην συζήτηση.

«Δεν είναι ακριβώς έτσι» παρατήρησα. «Αυτό που συμβαίνει είναι ότι όταν ανοίγει μια συζήτηση για επιβολή φόρου 15% οριζόντια στις πολυεθνικές επιχειρήσεις σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Κάθε χώρα θα μπορεί να έχει τον δικό της συντελεστή, αλλά αυτός θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι πάνω από το 15% γι’ αυτές τις πολυεθνικές big tech επιχειρήσεις. Και επιπλέον όπως σωστά παρατήρησε πριν ο κ. Χ αυτή η πρόβλεψη συνοδεύεται από μία σειρά άλλους φορολογικούς συντελεστές που θα πρέπει να εξομαλύνουν την φορολόγηση στις διασυνοριακές συναλλαγές. Οι οποίες ακόμα είναι στα …ψιλά γράμματα της συμφωνίας του G-7 και θα αρχίσουν να φαίνονται μετά την συνάντηση του G-20 τον Ιούλιο. Σε κάθε περίπτωση εάν και όταν εφαρμοσθεί αυτή η συμφωνία θα ασκήσει μεγάλη πίεση στους «νόμιμους» φορολογικούς παράδεισους όπως το Λιχτενστάιν, η Ιρλανδία, ή το Λουξεμβούργο, για να μη πω για τους άλλους που θα μπούν στην «σκληρή» μαύρη λίστα. Όσο για την κυβέρνηση Μπάιντεν είναι αλήθεια ότι με μία τέτοια συζήτηση ανοικτή δύσκολο να προχωρήσει σε άμεση αύξηση της φορολογίας στο 21%...».

«Υπάρχει και μία άλλη διάσταση που πρέπει να την δούμε» σχολίασε ο κ. Χ. «Ίσως ένας παλιός φίλος στις Βρυξέλες, που είναι σήμερα στο καθ’ ύλην αρμόδιο πόστο, να μας βοηθήσει να καταλάβουμε. Μιλάω για το ζήτημα της μετά covid εποχής. Στις χώρες μέλη της Ε.Ε. θα πρέπει να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα για να αντιμετωπισθεί η πίεση – που θα είναι μεγάλη – για την σταδιακή αποπληρωμή του υπερβάλλοντος πανδημικού χρέους γιατί διαφορετικά η λιτότητα της δεκαετίας που ακολούθησε το μπάμ του 2008, θα επανεμφανισθεί δριμύτερη…Ίσως με τον τρόπο αυτό κληθούν να πληρώσουν το κάτι τίς τους και οι μεγάλες πολυεθνικές, έτσι τουλάχιστον νομίζω…» είπε ο κ. Χ και δοκίμασε επιδοκιμάζοντας τον καφέ του.

«Προσωπικά στην θέση σας δεν θα εστίαζα τόσο πολύ στο θέμα της πίεσης στην φοροδιαφυγή» παρατήρησε ξαφνικά η Ελένη η οποία μέχρι εκείνη την στιγμή έμενε σιωπηλή.

«Αυτές οι πολυεθνικές έχουν πολλούς και εξαιρετικά ικανούς τρόπους να βαφτίζουν το κέρδος απόσβεση και να το… εξαφανίζουν. Σε πολλές χώρες τα φορολογικά συστήματα έχουν προσαρμοσθεί σ’ αυτή την σχέση... Ακόμα και στην Γερμανία, όπως μου εξηγούσε ένας φίλος δικηγόρος στο Λονδίνο το φορολογικό σύστημα επιτρέπει τέτοιες… διευκολύνσεις. Δεν είναι ο φορολογικός συντελεστής το πρόβλημά τους».

Κατάλαβε ότι μας ξάφνιασε και της άρεσε το συναίσθημα αυτό.

Μάλλον γι΄ αυτό μας έδωσε και την χαριστική …βολή.

«Άλλωστε η βιομηχανία των κρυπτονομισμάτων έχει υποκαταστήσει μεγάλο κομμάτι της δουλειάς των φορολογικών παραδείσων. Σας το είχα πει και προχθές, είναι κοινό μυστικό πλέον στην αγορά τέχνης αυτό, κρυπτονομίσματα, φορολογικοί παράδεισοι και εθνικά φορολογικά συστήματα έχουν, πως να το πω, …δικτυωθεί».

Ο κ. Ψ όσο μιλούσε η Ελένη είχε μείνει με το φλιτζάνι του καφέ στο χέρι να αιωρείται. Κάποια στιγμή το κατάλαβε και το έφερε στα χείλη του.

Η Ελένη σαν να μην είχε συμβεί τίποτα συνεχίζει «Αλήθεια να σας πω ένα πετυχημένο γρίφο που άκουσα προχθές; Σας το λέω και έχετε χρόνο μέχρι την άλλη φορά που θα βρεθούμε να μου τον έχετε λύσει. Λοιπόν τι κάνει το Κολωνάκι και τα Εξάρχεια να …μοιάζουν;. Δεν σας το λέω τώρα, την άλλη φορά περιμένω απαντήσεις. Εγώ τώρα θέλω να ρωτήσω κάτι» είπε και γύρισε την συζήτηση στην κατάσταση της πανδημίας και ειδικά στο αν και πότε θα πρέπει να ξανα-εμβολιασθούν οι εμβολιασμένοι για τον επόμενο χρόνο.

Η κουβέντα άνοιξε, αναζητήθηκαν απαντήσεις που μάλλον δεν ικανοποίησαν την Ελένη και αρκετά αργά μετά από διάφορες ιστορίες για τα ενδιαφέροντα «χαρακτηριστικά» που εμφανίζει η σχέση του κυβερνητικού επιτελείου με το κυβερνητικό κόμμα, αποφασίσουμε να φύγουμε δίνοντας ραντεβού για τον επόμενο καφέ.