Οικονογράφημα: Το «αδιέξοδο Μητσοτάκη» και το σύνδρομο της Μυκόνου

«Επανήλθαμε δριμύτεροι» είπε, αντί για χαιρετισμό, ο κ. Ψ μπαίνοντας στο σπίτι του κ. Χ. Κατευθύνθηκε χωρίς να σταματήσει στην βεράντα, όπου βρισκόμασταν ήδη η Ελένη και εγώ.

Με ένα... βροντερό «γεια σας, καλώς σας βρίσκω και πάλι από κοντά» κάθισε, ή μάλλον σωριάστηκε λίγο απρόσεκτα στην πολυθρόνα από μπαμπού, η οποία έτριξε... απειλητικά.

Μας κοίταξε ξαφνιασμένος από το τρίξιμο και πρόσθεσε «όχι δεν έχω πάρει κιλά, μη με κοιτάτε έτσι, είμαι δύο κιλά λιγότερο από όσο ήμουνα στις αρχές του Ιούνη».

Δεν είχαμε κάνει, ούτε μία από τις παρατηρήσεις, στις οποίες ο κ. Ψ απαντούσε... Το κατάλαβε γρήγορα και γύρισε αλλού την συζήτηση.

«Λοιπόν έχω μία θεωρία και περιμένω να ακούσω τις αντιρρήσεις σας. Προκαταβολικά όμως σας λέω ότι αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω ΔΕΝ είναι ότι πάμε για εκλογές. Το ξεκαθαρίζω αυτό εκ των προτέρων».

«Σε ακούμε προσεκτικά» είπε ο κ. Χ τοποθετώντας στο τραπεζάκι ανάμεσά μας τα μικρά ρακοπότηρα και ένα ξύλινο ρηχό πιάτο με διάφορα τυράκια.

Θα δοκιμάζαμε την νέα ρακή που είχα φέρει από τις δεκαπενθήμερες διακοπές μου στο Οροπέδιο Λασιθίου στην Κρήτη, μαζί με ένα είδος ανθότυρου που αυτοί που το φτιάχνουν στο Οροπέδιο αποκαλούν “ξηρό ανθότυρο”.

«Εσείς στα ΜΜΕ πρέπει να το έχετε αντιληφθεί ήδη» είπε στρεφόμενος προς εμένα, προφανώς για να έχει “συνενόχους” στην θεωρία του.

Δεν είπα τίποτα, αλλά η Ελένη φαίνεται πως αδημονούσε να ακούσει την θεωρία του κ. Ψ, «άντε περιμένουμε να σε ακούσουμε», πετάχτηκε.

«Να τι θέλω να πω. Αν προσέξει κανείς όλα τα προγράμματα οικονομικής στήριξης που είχε δρομολογήσει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των lockdown θα δει ότι όλα είχαν ημερομηνίες λήξης από το τέλος της άνοιξης μέχρι και την αρχή του καλοκαιριού. Ήταν ένας σχεδιασμός που βασιζόταν στο αποτέλεσμα των εμβολιασμών. Ή για να είναι ακριβής στους εμβολιασμούς, στην εκκίνηση του τουρισμού και στην αισιοδοξία των εκταμιεύσεων από το Ταμείο Ανάκαμψης. Κάνω λάθος; Όχι ! Είναι ακριβώς έτσι» είπε βάζοντας το ερώτημα και απαντώντας ταυτόχρονα.

«Ε λοιπόν τώρα αυτός ο σχεδιασμός έχει λόγω των εξελίξεων οδηγήσει σε αδιέξοδο. Τα προγράμματα στήριξης οδηγούνται στο τέλος τους, πράγμα που σημαίνει ότι επιχειρήσεις και εργαζόμενοι χάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την “προστασία” που είχαν από αυτά. Οι εμβολιασμοί πάνε σαν τον κάβουρα, πράγμα που οδηγεί σε μεγάλο πρόβλημα για ολοκληρωμένο άνοιγμα της οικονομίας και την ίδια στιγμή ο τουρισμός έχει ήδη αρχίσει να υποφέρει δραματικά από το ...σύνδρομο της Μυκόνου.

Η εικόνα είναι σαφής, το αδιέξοδο είναι εδώ και δεν είναι δικό μου, είναι της κυβέρνησης. Και δεν λύνεται με νομοσχέδια της Κεραμέως... Το ερώτημα είναι καυτό, θα υποχρεωθεί να δώσει και άλλα λεφτά στις επιχειρήσεις και στα επιδόματα συντήρησης των εργαζόμενων σε αναγκαστική αργία; 'Η θα προχωρήσει σα να μη συμβαίνει τίποτα;».

Ο κ. Ψ με το που ολοκλήρωσε την... παρουσίαση της θεωρίας του, έσκυψε μπροστά και σήκωσε το ρακοπότηρο, δοκίμασε την ρακή και είπε «από γεύση δεν λέω καλή μου φαίνεται, αλλά μου μοιάζει λίγο... ελαφριά».

Η Ελένη έκανε την ίδια κίνηση και συμφώνησε μαζί του παρατηρώντας ότι πέραν της γνώμης του για την ρακή τείνει να συμφωνήσει και με την θεωρία του.

Για να αποφύγω να μιλήσω πρώτος, είχα αρχίσει να δοκιμάζω τα κίτρινα τυράκια.

«Δεν λέω ότι έχεις άδικο στις παρατηρήσεις σου» σχολίασε ο κ. Χ, “αλλά θέλω να προσθέσω εδώ ότι το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για την κατάσταση στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και κυβερνήσεις. Η αποτελεσματικότητα των εμβολιασμών αποδείχθηκε για διάφορους λόγους, που δεν οφείλονται μόνο στα λάθη των κυβερνήσεων, ανεπαρκής για να ανοίξουν οι οικονομίες. Και αυτό σαν γεγονός έρχεται να συμπέσει με την ανάδειξη των άμεσων συνεπειών από τα όσα έχουν συμβεί το 2020 και το 2021. Και ένα από αυτά είναι και η επανεμφάνιση του πληθωρισμού, μετά από 40 χρόνια. Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ακόμα δεν έχει αποκατασταθεί ούτε στο 50% η απασχόληση σε σχέση με τα προ πανδημίας επίπεδα. Το πρόβλημα που ονομάζεις ... “αδιέξοδο του Μητσοτάκη”, δεν είναι αδιέξοδο του Μητσοτάκη, θα το έλεγα αδιέξοδο ολόκληρης της Ευρώπης, ή για να σου κάνω το χατήρι αν ήμουνα εσύ, θα το έλεγα “αδιέξοδο του συστήματος...”. Το ότι πράγματι υπάρχει πάντως θέμα και εδω δεν μπορώ να το αρνηθώ. Δες για παράδειγμα το πρόγραμμα δανεισμού, ήταν φτιαγμένο για να καλύψει ανάγκες μέχρι το καλοκαίρι. Τώρα ή μάλλον αρχές Σεπτέμβρη, ανάλογα με το πόσο άσχημα θα έχουν πάει τα πράγματα στο ΥΠΟΙΚ θα πρέπει να το ξανασκεφτούν τι θα κάνουν με τις εκδόσεις ομολόγων. Αν υποχρεωθούν να επεκτείνουν τα προγράμματα στήριξης των επιχειρήσεων και τα επιδόματα απασχόλησης, ή θα ζητήσουν και άλλα λεφτά δανεικά από το SURE, ή θα δανεισθούν από τις αγορές...”.

«Να συμπληρώσω εδώ, ότι σε μια τέτοια κατάσταση» είπα μπαίνοντας διακριτικά στην κουβέντα, “ευτυχώς που υπάρχει η ΕΚΤ και εξασφαλίζει δάνεια με πραγματικό αρνητικό τόκο, τόσο για τις κυβερνήσεις όσο και για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες. Και λέω πραγματικό αρνητικό τόκο, γιατί αν από το επιτόκιο που πληρώνουν αφαιρέσεις τον ανερχόμενο πληθωρισμό, το επιτόκιο δανεισμού διολισθαίνει πιο γρήγορα και από το ευρώ. Βέβαια την ίδια στιγμή που μειώνεται το πραγματικό επιτόκιο για δημόσιο και επιχειρήσεις μειώνεται και η αγοραστική δύναμη του μισθωτού... Αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο” σχολίασα.

Η συζήτηση συνεχίσθηκε στο ίδιο μοτίβο με ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για τον ρόλο που έχει αναλάβει η ΕΚΤ. Ο κ. Χ για άλλη μια φορά ξεδίπλωσε την εμπειρία του “φωτίζοντας” κάποιες πλευρές αποκαλυπτικές της παρέμβασης της ΕΚΤ.

Γ. Αγγέλης