Ο τεράστιος πλούτος που αποκτάται μέσω μιας εγκληματικής επιχείρησης γίνεται πολλές φορές ένα μοναδικό είδος φυλακής. Όσοι πλουτίζουν εκτός νόμου συνήθως καταλήγουν να απομονώνονται μέσα σε βαριά φυλασσόμενα συγκροτήματα, επιτρέποντας στον εαυτό τους μόνο σύντομες επαφές με τον έξω κόσμο, όπου υπάρχουν πολλοί που τους παραμονεύουν με το χέρι στη σκανδάλη.
Διαβάστε ακόμα: Πόσα δίνετε για τη μία και μοναδική Aston Martin V8 Vantage Zagato του Mr Bean;
Συνήθως, ωστόσο, υπάρχει μια σύντομη ευκαιρία στην αρχή μια τέτοιας καριέρας, όπου η βρόμικη φήμη δεν έχει ακόμη εξαπλωθεί κι έτσι δεν υπάρχει ακόμη ο κίνδυνος της υπερβολικής προσοχής στη δημόσια ζωή. Μιλάμε για τη φάση «The world is yours», όπως την περιέγραφε ο Αλ Πατσίνο ως Τόνι Μοντάνα στην ταινία «Scarface», το στάδιο εκείνο του ανερχόμενου αστέρα, πριν το επικείμενο σκοτάδι της τρίτης πράξης σκεπάσει την όποια λάμψη.
Αυτή ακριβώς ήταν η περίπτωση ενός από τους πιο διαβόητους τραμπούκους του 20ού αιώνα, του Κολομβιανού Pablo Escobar. Γνωστός για τη διοχέτευση της συντριπτικής πλειονότητας της παράνομης κοκαΐνης στην Αμερική κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του '80 και του '90, η βασιλεία βίας του Escobar περιλάμβανε φρικτούς πολέμους με άλλα καρτέλ ναρκωτικών, υπονομεύοντας ολόκληρο το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας του. Αυτά όμως είναι γνωστά. Εκείνο που πολλοί αγνοούν είναι ότι η δράση του Escobar υπονόμευσε και ένα άλλο καθεστώς εκείνης της εποχής: τα αγωνιστικά αυτοκίνητα Renault.
Το Renault 4 μπορεί να φαίνεται ασυνήθιστο όχημα για έναν βαρόνο ναρκωτικών, αλλά αυτό το μικροσκοπικό hatchback έγραψε τέτοια ιστορία στην Κολομβία που λίγα άλλα αυτοκίνητα θα μπορούσαν να παρουσιάσουν. Προσιτό και πανταχού παρόν, το συμπαγές τετράθυρο ταυτίστηκε με τη λαογραφία της χώρας και χρησίμευσε ως αξιόπιστο οικογενειακό μέσο μεταφοράς αλλά και trendy μοντέλο για τους νέους άνδρες και τις γυναίκες που ενηλικιώθηκαν, ακριβώς 20 χρόνια μετά το ντεμπούτο του το 1961 και την αγωνιστική δόξα που γνώρισε στα ράλι που ακολούθησαν.
Όπως ήταν φυσικό, μια σειρά αγώνων στην Κολομβία που περιλάμβαναν το Renault 4, τράβηξε την προσοχή του Escobar. Εκείνη την περίοδο της ζωής του, είχε χρήματα να κάψει και λιγότερες ανησυχίες για την προσωπική του ασφάλεια. Μέχρι το 1979, σε πλήρη δραστηριότητα ως μεγιστάνας ακινήτων και επιχειρηματίας ποδηλάτων, ο Escobar και το τρομακτικό πλήρωμα υποστήριξής του από γνωστούς του καρτέλ έγιναν τακτικοί θαμώνες στο Πρωτάθλημα Copa Renault. Η ομάδα μπήκε ζεστά στους αγώνες, φέρνοντας δύο αυτοκίνητα με ένα ζευγάρι έξτρα και δύο φορτηγά υποστήριξης, μαζί με ένα καλά προετοιμασμένο catering για να περνάει καλά η μέρα.
Το Copa Renault ήταν κάτι παραπάνω από πρόχειρο εκείνη την περίοδο, εν μέρει ως αποτέλεσμα της επιρροής του Escobar, αλλά και λόγω της συμμετοχής κι άλλων οικογενειών του καρτέλ του Medellín, όπως ο Fabio και ο Jorge Luis Ochoa, οι οποίοι επίσης μπήκαν στην πίστα με ξεχωριστές ομάδες.
Ακολούθησαν ταραχές, συμπεριλαμβανομένων των διάφορων ναρκοβαρόνων που στηρίχτηκαν στο τοπικό αστυνομικό σώμα για να δυσκολέψουν τη ζωή των αντιπάλων πριν καν προλάβουν να φτάσουν στην πίστα, καθώς και μια σειρά κανονισμών γραμμένων στο πόδι, με αποτέλεσμα τα Renault να εξοπλίζονται με συστήματα μετάδοσης κίνησης που ίσως δεν τηρούσαν απόλυτα τις προδιαγραφές του επίσημου εγχειριδίου αγώνων.
Τα όνειρα του Escobar για την F1
Ο Escobar γνώρισε εύλογη επιτυχία στη μοναδική καταγεγραμμένη πλήρη σεζόν του Copa Renault, αλλά το Renault 4 δεν ήταν το μόνο αντικείμενο του πόθου του, όσον αφορά στους τέσσερις τροχούς. Ο ισχυρός άνδρας των ναρκωτικών είχε επίσης αγάπη για τις Porsche. Είχε τρέξει μάλιστα με μια 935 σε μια τοπική ανάβαση σε λόφο ως μέρος ενός φιλικού στοιχήματος με τον επαγγελματία οδηγό Ricardo Londoño. Αυτή η Porsche, που αρχικά αγοράστηκε ως 911 RSR IROC του 1974, τέθηκε πρόσφατα σε δημοπρασία από την Collecting Cars, αλλά έμεινε απούλητη.
Γνωστός και ως «Cuchilla» (που μεταφράζεται σε «μαχαίρι» ή «ξυράφι»), ο Londoño ανήλθε από τους αγώνες αυτοκινήτων στην Κολομβία στον αγώνα στο IMSA και στο Can-Am διεθνώς. Δέχτηκε επίσης ένα σύντομο ρόλο στη Formula 1, με τη βοήθεια του Escobar. Το αφεντικό του εγκλήματος βοήθησε να πληρώσει το εισιτήριο του Londoño πέρα από τον Ατλαντικό στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έτρεξε στο τέλος του βρετανικού πρωταθλήματος Formula 1, σε μια σειρά αγώνων χαμηλότερης βαθμίδας που προορίζονταν ως σκαλοπάτι για πιο σοβαρά μηχανοκίνητα πρωταθλήματα. Μετά από αυτό, προσπάθησε να συνεχίσει με την Ensign Racing, φέρνοντας μαζί του πολλά χρήματα για να βοηθήσει την αδύναμη ομάδα της F1 με την ελπίδα να του χορηγηθεί η Super License και μια θέση στο αρχικό grid.
Δυστυχώς για τον Londoño, δεν είχε το ταλέντο που απαιτείται για να τρέξει κανείς στην F1 κι έτσι η FIA του αρνήθηκε την απαιτούμενη διαπίστευση πριν από μια διοργάνωση στη Βραζιλία. Αυτό οφειλόταν εν μέρει στο ότι χτύπησε το αυτοκίνητό του στο πίσω μέρος του μονοθεσίου τού Keke Rosberg κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης και εν μέρει στο ένστικτο του μεγάλου αφεντικού της FIA, Bernie Ecclestone, ο οποίος αναρωτήθηκε για τις σχέσεις του «Cuchilla» με τα κολομβιανά καρτέλ.
Σε μια σπάνια επίδειξη αντίστασης μπροστά στα εκατομμύρια, ο Ecclestone «έκοψε» όλους τους φίλους του Escobar που συμμετείχαν στο Πρωτάθλημα F1, καταπνίγοντας τις αγωνιστικές ελπίδες τόσο του Pablo όσο και του Ricardo Londoño.
Έτσι τελείωσε η βραχύβια επίσημη καριέρα του Escobar στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Λίγο αργότερα, ενεπλάκη στον αιματοβαμμένο κόσμο της δικής του αυτοκρατορίας, για να σκοτωθεί τελικά το 1993. Όσο για το Londoño, μπορεί να επέζησε από τη σχέση του με τον Escobar, ωστόσο το 2009 σκοτώθηκε σε μια διαμάχη για ναρκωτικά αφού βυθίστηκε και ο ίδιος στον υπόκοσμο με τον οποίο είχε συνεργαστεί.
