Το νερό από ανακυκλωμένα λύματα “made in USA” αποτελεί μια νέα πτυχή της κυκλικής οικονομίας και της εξοικονόμησης ενός πόρου για τον οποίο η παγκόσμια κοινότητα έχει στείλει «σήμα κινδύνου» σημειώνοντας ότι με το πέρασμα του χρόνου και την αύξηση το πληθυσμού δεν θα επαρκεί.
Σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ όπως το Τέξας και την Αριζόνα χρησιμοποιείται μια μέθοδος ανακύκλωσης νερού η οποί αξιοποιεί λύματα που προέρχονται από την …λεκάνη της τουαλέτας, την αποχέτευση, το ντους ή το νεροχύτη της κουζίνας. Μία μέθοδος, η οποία, όπως λένε οι ειδικοί δεν αποτελεί απειλή για τη δημόσια υγεία και για το λόγο αυτό η εφαρμογή της διευρύνεται.
Πρόκειται για μία μέθοδο ανακύκλωσης νερού γνωστή ως άμεση επαναχρησιμοποίηση πόσιμου νερού, ή DPR, η οποία στέλνει πολύ επεξεργασμένο νερό αποχέτευσης σχεδόν απευθείας σε ένα σύστημα πόσιμου νερού για διανομή στις κοινότητες. Είναι νόμιμο στο Τέξας και νόμιμο σε ορισμένες περιπτώσεις στην Αριζόνα ενώ πολλές άλλες πολιτείες βρίσκονται στη διαδικασία διαμόρφωσης κανονισμών για τη νομιμοποίησή της, όπως η Καλιφόρνια, το Κολοράντο και η Φλόριντα.
Το νερό που παράγεται από με τη συγκεκριμένη μέθοδο πληροί τα ομοσπονδιακά πρότυπα ποιότητας του πόσιμου νερού, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Μάλιστα, υπάρχει ένα αυξανόμενο κίνημα για να παροτρύνει τους ανθρώπους να ενημερωθούν για την ιδέα του DPR και άλλων μεθόδων ανακύκλωσης λυμάτων, οι οποίες κάποτε αποκαλούνταν υποτιμητικά ως «βρύση σε τουαλέτα».
«Οι άνθρωποι χρειάζονται αυτή την αλλαγή στη νοοτροπία, να ξεχάσουν από πού προήλθε το νερό και να εστιάσουν περισσότερο στο πόσο καθαρό είναι όταν είναι μπροστά τους», λέει στο CNBC Make It ο Dan McCurry, καθηγητής Πολιτικής και Περιβαλλοντικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια.
Παρά το γεγονός ότι η διαδικασία μπορεί να μη δείχνει ιδιαίτερα δελεαστική, η ανακύκλωση των λυμάτων μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της έλλειψης πόσιμου νερού.
Η κλιματική αλλαγή αλλάζει τα πρότυπα της βροχής και της τήξης του χιονιού, η οποία στέλνει λιγότερο γλυκό νερό σε κρίσιμες, φυσικές πηγές πόσιμου νερού, οι ποταμοί και οι λίμνες, οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις νερού εν μέσω ακραίων συνθηκών ξηρασίας.
Η μέθοδος DPR
Η μέθοδος DPR δεν είναι κάτι καινούργιο. Μπορεί να υπάρχουν ήδη ανακυκλωμένα λύματα στο πόσιμο νερό που φθάνει στα σπίτια μας. Πολλές πόλεις στις ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει ένα παρόμοιο σύστημα που ονομάζεται έμμεση επαναχρησιμοποίηση πόσιμου ή IPR, εδώ και δεκαετίες.
Σε αυτό το σύστημα, τα λύματα υπόκεινται σε επεξεργασία σε μια μονάδα επεξεργασίας λυμάτων, η οποία τα καθαρίζει σε επίπεδο που πληροί τα πρότυπα για άρδευση ή για πότισμα εδαφών και καλλιεργειών. Στη συνέχεια, το νερό αποστέλλεται σε μια προηγμένη εγκατάσταση καθαρισμού, η οποία, όπως αναφέρει πηγή της αγοράς, καθαρίζει το νερό ακόμη περισσότερο, συνήθως υποβάλλοντάς το σε μια διαδικασία τριών σταδίων που διασφαλίζει ότι πληροί ή και υπερβαίνει τα κρατικά και ομοσπονδιακά πρότυπα για την ποιότητα του πόσιμου νερού.
Σε αυτό το σημείο, το νερό είναι καθαρό. Ωστόσο, στη συνέχεια πηγαίνει σε ένα «περιβαλλοντικό απόθεμα» όπως ένας υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας, όπου μπορεί να περάσει μήνες ή και χρόνια για να υποβληθεί σε περαιτέρω διήθηση. Τέλος, πηγαίνει σε ένα σύστημα πόσιμου νερού για διανομή, λέει ο McCurry.
Η DPR αποτελεί ένα βήμα προστασίας του περιβάλλοντος, εξαλείφοντας χρόνο, κόστος και ενέργεια από τη διαδικασία, λέει ο McCurry. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το νερό στέλνεται απευθείας στις βρύσες. Σε άλλες περιπτώσεις, αναμιγνύεται με ακατέργαστο νερό - όπως το νερό της λίμνης, για παράδειγμα - πριν εισέλθει στη διανομή.
Η έρευνα δείχνει ότι οι προηγμένες εγκαταστάσεις καθαρισμού μπορούν με συνέπεια να επεξεργάζονται τα λύματα σύμφωνα με τα πρότυπα ασφαλούς κατανάλωσης.
«Αυτή η τεχνολογία μπορεί πραγματικά να πάρει οποιοδήποτε είδος νερού από οποιαδήποτε πηγή και να το καθαρίσει σε σημείο που ο μέσος καταναλωτής θα έχει μια καλή εμπειρία από την κατανάλωση του», λέει η Patricia Sinicropi, εκτελεστική διευθύντρια της εμπορικής ένωσης βιομηχανίας νερού WateReuse.
