Σε κάποιους δημοσιογράφους, που παρακολούθησαν την περασμένη Τρίτη την κοινή συνέντευξη Τύπου Τραμπ-Νετανιάχου, έκανε εντύπωση ο σχεδόν «τρυφερός τρόπος», με τον οποίο άρχισε να μιλάει ο Αμερικανός πρόεδρος για τη Γάζα. Αυτά που ξεστόμισε όμως κάθε άλλο παρά τρυφερά ήταν, αφού αποδείχτηκε ότι μάλλον δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα της περιοχής, αν εξαιρέσουμε την σωστή διατύπωση, ότι η Λωρίδα της Γάζας μοιάζει πράγματι με έναν απέραντο σωρό από ερείπια, που θα χρειαστεί ανοικοδόμηση.
Είναι όλα real estate;
Ο Τραμπ έχει δείξει από την πρώτη του θητεία ότι βλέπει την πολιτική με το φακό του real estate. Όλα μοιάζουν με επενδυτικές ευκαιρίες, σε μια εποχή που παγκοσμίως η πολιτική δείχνει να έχει παραδώσει, έτσι κι αλλιώς, τα ηνία στην οικονομία. Όχι ότι δεν το κάνουν και άλλοι. Απλώς ο Τραμπ δεν αισθάνεται ότι έχει ανάγκη να τηρήσει καν τα προσχήματα. Γι΄αυτόν τα ερείπια είναι σίγουρα μια καλύτερη ευκαιρία από ένα σπίτι μισογκρεμισμένο, γιατί τον γλυτώνουν και από το κόστος της κατεδάφισης.
Η πρότασή του για εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη Γάζα δεν στερείται απλώς στοιχειοθέτησης και περαιτέρω διευκρίνισης για το «πώς και πότε», που τον ρώτησαν κάποιοι δημοσιογράφοι. Θα μπορούσε να πει κανείς ακόμα ότι απλώς στερείται σοβαρότητας, αφού αγνοεί ιστορικά δεδομένα, πραγματικότητες και επιθυμίες, όχι μόνο των Παλαιστινίων, αλλά όλων σχεδόν των χωρών της περιοχής. Ακόμα και μέσα στο Ισραήλ, με εξαίρεση ίσως τους ακροδεξιούς που ενθουσιάστηκαν, οι λογικοί άνθρωποι δεν μπορεί παρά να την εισέπραξαν ως ένα καίριο πλήγμα στην ελπίδα, ότι η προσωρινή εκεχειρία αυτών των ημερών θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε μια διαρκή ειρήνη.
Δεν είναι καθόλου αστείο
Για αυτό όσο γελοία και αν ακούγεται η ιδέα, δεν υπάρχει η πολυτέλεια να γελάσεις μαζί της. Ο Τραμπ μοιάζει να πήρε τον πυροσβεστήρα πάνω από τα καμένα, με εστίες που μισοκαίνε και να τον γέμισε με βενζίνη για να αποτελειώσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Αδιαφορεί για το Διεθνές Δίκαιο, τον ΟΗΕ, την Ιστορία, τις ισορροπίες στην περιοχή. Εξοργίζει τους άμεσα θιγόμενους και φοβίζει τους έμμεσα επηρεαζόμενους από ένα τέτοιο απάνθρωπο σχέδιο. Στους τελευταίους δεν μπορεί να μην αισθάνεται ότι ανήκει η Ευρώπη, ως γειτόνισσα της αιματοβαμμένης περιοχής.
Μπορεί η παγκόσμια κοινότητα να παρακολουθεί αμήχανη όλα αυτά που έχει ξεστομίσει ο Τραμπ; Μπορεί ορισμένοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι να συνεχίζουν να τα αντιμετωπίζουν ως «αστειότητα», προφητεύοντας ότι τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί; Η υπόθεση της Γάζας δεν έχει καθόλου «πλάκα». Η ικανοποίηση που εξέφρασε ο Νετανιάχου στο άκουσμά της ιδέας για μια «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» κάνει αυτό που ακούστηκε ως φαντασιακό τερατούργημα, να απειλεί ως πολιτική δυστοπία. Κάποιος πρέπει να απαντήσει στον Τραμπ. Να μιλήσει τη φωνή της λογικής και να αποτρέψει μια νέα αιματοχυσία. Το στοίχημα για την Ευρώπη είναι μεγάλο. Η κλασική αφωνία των Βρυξελλών τις πρώτες ώρες μετά τις δηλώσεις Τραμπ δυστυχώς δεν είναι καλό σημάδι. Όπως τραγική ήταν και η «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» απάντησή της στην απειλή κατάκτησης της Γροιλανδίας, που ουσιαστικά αποτελεί έδαφος της επικράτειας της ΕΕ. Αλλά εδώ μιλάμε για κάτι πολύ πιο εκρηκτικό.
Πηγή: Ελληνική Υπηρεσία DW
