Ροή
Τo Δημοκρατικό Κόμμα Ενωτικών (DUP) ήταν άγνωστο στους περισσότερους εκτός της Βόρειας Ιρλανδίας μέχρι που ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει την κυβέρνηση της Τερέζα Μέι στο Ηνωμένο Βασίλειο, πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για μια πολιτική δύναμη του 1,5%. Και όμως αποτελεί την πολιτική έκφραση μιας κοινωνικής και πολιτικής δύναμης που είχε κυρίαρχο ρόλο στις συγκρούσεις μεταξύ των καθολικών αυτονομιστών και των προτεσταντών ενωτικών της Βόρειας Ιρλανδίας από το 1960 έως και τα τέλη της δεκαετίας του ’90 που άφησαν πίσω τους περισσότερους από 3.500 νεκρούς.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ιδρυτής του DUP ήταν ένας άνθρωπος, ο οποίος πρωταγωνίστησε στην Βόρεια Ιρλανδία εκείνη την εποχή που ονομάστηκε –πολύ ταιριαστά– ως οι «Ταραχές» (Troubles). O λόγος για τον αιδεσιμότατο Ιάν Πέισλι, έναν πάστορα ο οποίος υπήρξε βασική φωνή των ενωτικών προτεσταντών στην μάχη τους ενάντια των αυτονομιστών καθολικών. Ήταν ένας βαθύτατα συντηρητικός πολιτικός που είχε ορκιστεί για ανένδοτο αγώνα κατά των καθολικών αλλά εντέλει προχώρησε σε συμφωνία διαμοιρασμού της εξουσίας με το αντίπαλο στρατόπεδο, χωρίς βέβαια να μπορέσει να αντιστρέψει την ζημιά που είχε γίνει.
Για περισσότερα από 40 χρόνια ο Πέισλι είχε έναν και μόνο έναν σκοπό. Να διατηρήσει την εξουσία των προτεσταντών στο Όλστερ, το οποίο θα έπρεπε να παραμείνει δεμένο πάση θυσία με το Ηνωμένο Βασίλειο. Ξεκίνησε την δράση του στη δεκαετία του ’50 όπου διοργάνωνε «περιπολίες πολιτών» για να προστατεύσει τις γειτονιές των προτεσταντών από επιθέσεις του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA). Συμμετείχε σε συγκρούσεις και σε συμπλοκές με τους καθολικούς και απέκτησε σύντομα τη φήμη του σκληρού εξτρεμιστή.
Υπήρξε δεινός ρήτορας, γνωστός για τις επιθέσεις που εξαπέλυε είτε ως πολιτικός είτε ως ιερωμένος. Από τις πολιτικές του επιθέσεις που συνήθως ήταν διανθισμένες με βιβλικές ρήσεις δεν γλύτωνε κανένας πολιτικός του αντίπαλος. Είχε διακόψει ομιλία του Πάπα Ιωάννη Παύλου αποκαλώντας τον «Αντίχριστο», και είχε πει ότι ήθελε να κλωτσήσει τον Μπιλ Κλίντον.
Ήταν, βαθιά αντιευρωπαϊστής, αν και ο ίδιος ήταν ευρωβουλευτής για 28 χρόνια. Είχε πει μάλιστα ότι η θέση 666 στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν κρατημένη για τον διάβολο. Ήταν κατά των δικαιωμάτων των γκέι, έχοντας ταχθεί ενάντια στην αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και βέβαια κατά των αμβλώσεων, οι οποίες ακόμα απαγορεύονται στην Βόρεια Ιρλανδία.
Ήταν αντίθετος στη «Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής» για την κατάπαυση τους πυρός ανάμεσα σε ομάδες ενωτικών και αυτονομιστών. Και αυτό γιατί δεν ήθελε τον διαμοιρασμό της πολιτικής εξουσίας μεταξύ των δύο ομάδων. Τα πράγματα άλλαξαν το 2007 και αφού ο IRA είχε παραδώσει τα όπλα, ενώ το Sinn Fein είχε αποδεχτεί την αστυνομική δύναμη της Βόρειας Ιρλανδίας και εντέλει δέχθηκε να συγκυβερνήσει μαζί με το Sinn Fein.
Έτσι έγινε το 2007 έγινε πρώτος υπουργός της Βόρειας Ιρλανδίας έχοντας ως αναπληρωτή του τον άλλοτε βασικό του αντίπαλο και πρώην στέλεχος του IRA Μάρτιν Μακγκίνες. Κατά την διάρκεια της ορκωμοσίας του στο Μπέλφαστ ο Πέισλι είχε δηλώσει: «Παρότι αυτή είναι μια λυπηρή ημέρα λόγω όλων των αθώων θυμάτων των Ταραχών, είναι μια ειδική ημέρα γιατί σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Πιστεύω ότι ξεκινάμε έναν μακρύ δρόμο για να επιστρέψουμε στην ευημερία και την ειρήνη.
Ο Πέισλι πέθανε το 2014 στα 88 του χρόνια σαφώς πιο μετριοπαθής απ’ όσο είχε ξεκινήσει την καριέρα του έχοντας κάνει έναν ιστορικό συμβιβασμό. Οι πληγές του διχασμένου Όλστερ όμως παρέμεναν και πολλοί λένε ότι παραμένουν μέχρι και σήμερα.
