Ροή
Το ελληνικό σκηνικό εντός και εκτός συνόρων τις τελευταίες μέρες μοιάζει με παζλ ανοιχτών μετώπων και διαμορφώνεται κάπως έτσι:
Γραβάτες έχουν πιαστεί χέρι-χέρι με τρακτέρ σε ένα γαϊτανάκι απαιτήσεων γύρω από την, σαν στήλη άλατος, κυβέρνηση. Την κοινωνική ένταση βέβαια συνοδεύει και η μη έγκαιρη διαπραγμάτευση η οποία εξελίσσεται την ίδια ώρα που η Αθήνα βρίσκεται αντιμέτωπη με το χάος του προσφυγικού και την κινδυνολογία που το συνοδεύει.
Τα μέτωπα είναι πολλαπλά και παραμένουν διάπλατα ανοικτά, με όλες τις πλευρές να προβαίνουν σε δηλώσεις με στόχο τον κατευνασμό τους και όχι την αποτελεσματικότερη επίλυση τους.
Έναντι των αγροτών ο υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, πρότεινε σαν λύση μόνο την ύπαρξη μεταβατικού σταδίου για την προτεινόμενη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Από την άλλη, οι αγρότες σε απάντηση για τη μη εφαρμογή των προεκλογικών δεσμεύσεων εμμένουν στην παράλογη απαίτηση του διαλόγου υπό μηδενική βάση και επιδίδονται και σε μια επίδειξη δύναμης εκτοξεύοντας απειλές για επ’ αόριστον αποκλεισμό κομβικών οδικών αρτηριών.
Φυσικά αυτός που πληρώνει και πάλι τον λογαριασμό, δεν είναι άλλος από τον απλό πολίτη, ο οποίος αναγκάζεται να ταλαιπωρείται όσο χρησιμοποιήσει τις οδικές αρτηρίες, κι ας έχει κι ο ίδιος γονατίσει από τις σκληρές πολιτικές λιτότητας.
Στο μέτωπο της οικονομίας, ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, έναντι των θεσμών, δηλώνει πως θα καθυστερήσει η έναρξη του ενάρετου κύκλου για την οικονομία και πως η ανάπτυξη που περιμέναμε οσονούπω, θα φτάσει λίγο αργότερα.
Τέλος, έναντι της απειλής ενός ακόμη Grexit από την Σένγκεν, αυτή τη φορά, κυβερνητικές πηγές δηλώνουν πως τις επόμενες ημέρες θα είναι έτοιμο το hotspot στη Λέρο και μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου θα ολοκληρωθούν κι άλλα δύο σε Σάμο και Χίο. Βέβαια η Αθήνα είχε δεσμευθεί ότι θα είναι έτοιμα μέχρι τέλους του 2015, γεγονός που εντείνει τις αμφιβολίες για την επίτευξη των κυβερνητικών δεσμεύσεων.
Στο μύλο των παράλογων αξιώσεων κινούνται όμως και οι δανειστές, οι οποίοι από την αρχή της ένταξης της χώρας στα μνημόνια ζητούσαν επιτακτικά επιστροφή της Ελλάδας στη βαλκανική πραγματικότητα κλείνοντας όλο και περισσότερο τη στρόφιγγα ανεξαιρέτως επιπτώσεων. Μάλιστα, εφαρμόζοντας για άλλη μια φορά την απειλή της εξόδου της χώρας μας -από τη Σένγκεν αυτή τη φορά- αποδεικνύουν πως η Ελλάδα έχει μπει στην κατηγορία των εύκολων αποδιοπομπαίων τράγων.
Σε κάθε ανοιχτό μέτωπο οι εμπλεκόμενοι διατείνονται τις υψηλές αν όχι παράλογες απαιτήσεις τους με στόχο την επίτευξη μιας καλύτερης για του ίδιους συμφωνία. Διακαής πόθος των διαμαρτυρόμενων είναι η αποδοχή των αιτημάτων τους. Διακαής πόθος του Μαξίμου είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης περί τα τέλη Μαρτίου. Διακαής πόθος των Ευρωπαίων ηγετών είναι στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής στις 18-19 Φεβρουαρίου όλοι οι ηγέτες να γυρίσουν σπίτι με ένα «δώρο».
Πέρα από κάθε «προσωπική» εκτίμηση όμως, η πραγματικότητα είναι μια και μπορεί να ειδωθεί καλύτερα υπό το πρίσμα των αριθμών οι οποίοι δεν παρουσιάζουν καμία βελτίωση.
Με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, στις 31 Δεκεμβρίου 2015, 3.885.000 άνθρωποι στην Ελλάδα βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή στερούνται υλικών αγαθών ή ζουν σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας. Επίσης, το ποσοστό των ατόμων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά ή ακόμη και στερούνται λόγω οικονομικής αδυναμίας βασικά αγαθά (φαγητό, θέρμανση, πληρωμή λογαριασμών κ.ά.) ανέρχεται στο 39,5% του πληθυσμού, έναντι 23% το 2009. Επιπλέον όλοι οι κοινωνικοί δείκτες έχουν επιδεινωθεί δραματικά: 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει και όσες άντεξαν βρέθηκαν μπροστά στη χαμηλή ζήτηση και στον ακριβό δανεισμό, παρόλο που ακόμα και σήμερα 1,7 εκατομμύρια Έλληνες εργάζονται σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η επιδείνωση είναι εμφανής και από τον δείκτη αισιοδοξίας για την οικονομία της έρευνας «Οικονομικό Βαρόμετρο» που διενεργεί η Alco για λογαριασμό του ΕΒΕΑ, ο οποίος έχει επιστρέψει στα αρνητικά επίπεδα των περασμένων ετών, τότε που η οικονομική κρίση βρισκόταν σε όξυνση.
Κι όλα αυτά όταν το σημαντικότερο νέο της ημέρας αποτελεί η έναρξη των διαπραγματεύσεων με το κουαρτέτο ώστε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να προχωρήσουμε στην πολυπόθητη απομείωση του χρέους.
Λαμβάνοντας υπόψη πως για να μπει τελεία στην προηγούμενη αξιολόγηση χρειάστηκαν δύο υπουργοί Οικονομικών, σχεδόν ένας χρόνος συναντήσεων, τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, επιβολή capital controls, ανακεφαλαιοποίηση και πολλά άλλα, με επιπτώσεις σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές (στο κύρος της ενωμένης Ευρώπης, στην καθημερινότητα του έλληνα και στη αξιοπιστία της κυβέρνησης) μήπως θα ήταν καλύτερα να βάλουμε έκαστος λιγάκι νερό στο κρασί του και να χορέψουμε όλοι μαζί το γαϊτανάκι του συμβιβασμού;
