Μετά τις εκδόσεις χρέους για την ολοκλήρωση της μεγαλύτερης αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους… ever στο καπιταλιστικό σύστημα το 2012, με το περιβόητο PSI και PSI+, είναι η πρώτη φορά που ο ίδιος εκδότης επιχειρεί την αναχρηματοδότηση του χρέους του με ένα τόσο μακράς διάρκειας ομόλογο.
Το 30ετές ομόλογο είναι ένα «εργαλείο» ήπιας αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους καθώς πέραν της συγκέντρωσης πόρων, αντικαθιστά ακριβότερο μεσοβραχυπρόθεσμης διάρκειας χρέος με φθηνότερο μακροπρόθεσμης διάρκειας. Το γεγονός ότι αυτό γίνεται σε συνθήκες που ο εκδότης παραμένει σε βαθμίδα αξιολόγησης non investment grade, καθιστά την κίνηση αυτή εμβληματική και …μοναδική στην ιστορία του ευρωπαϊκού κρατικού χρέους.
Το ουσιώδες στοιχείο της «αναδιάρθρωσής» αποτυπώνεται και στο γεγονός ότι η έκδοση που δρομολογήθηκε γίνεται σχεδόν ταυτόχρονα με την προεξόφληση δύο δόσεων του δανείου του ΔΝΤ η υλοποίηση της οποίας θα ανακοινωθεί οσονούπω και η οποία αφορά αποπληρωμή ενός μέσης διάρκειας ακριβού δανείου με ένα μακράς διάρκειας ομόλογο που θα έχει σχεδόν το μισό κόστος εξυπηρέτησης… Με άλλα λόγια αντικαθίσταται ένα βραχυπόθεσμης διάρκειας ακριβό δάνειο με ένα μακροπρόθεσμης διάρκειας πολύ φθηνότερο.
Με αυτούς τους στόχους και με την βεβαιότητα μετά τα όσα είπε η κα Λαγκάρντ στους ΥΠΟΙΚ την Δευτέρα για τις «προθέσεις» της ΕΚΤ ο ΟΔΔΗΧ έδωσε εντολή στις BNP Paribas, Goldman Sachs, HSBC, J.P Morgan και Εθνική Τράπεζα δρομολογήσουν την διαδικασία έκδοσής του.
Το αρχικό guidance για το επιτόκιο ξεκίνησε από τις 160 μ.β πάνω από το mid swap (MS+160 μ.β), δηλαδή περίπου στο 2%, υποχωρώντας λόγω της τεράστιας επενδυτικής ζήτησης στις 150μ.β ήτοι στο 1,90%. Τραπεζικά στελέχη εκτιμούσαν ότι το επιτόκιο θα κινηθεί σε ένα φάσμα τιμών γύρω στο 1,80% - 1,85%.
Σε κάθε περίπτωση το επιτόκιο που διαμορφώθηκε τελικά δεν έχει τόση σημασία τόσο για τον ΟΔΔΗΧ, όσο και για το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, καθώς ο πρωταρχικός στόχος φαίνεται να μην είναι η περαιτέρω συμπίεση του επιτοκίου, αλλά η αναγνώριση από τις αγορές και τους θεσμικούς επενδυτές της δυνατότητας αναχρηματοδότησης και βελτίωσης της σύνθεσης του χρέους, τουλάχιστον στο «μικρό» κομμάτι του που παραμένει ελεύθερο προς διαπραγμάτευση στην δευτερογενή αγορά.
Αναμφίβολα όλα αυτά θα ήταν αδύνατο να γίνουν χωρίς αφενός τις παρεμβάσεις του προγράμματος PEPP της ΕΚΤ και τα αρνητικά/μηδενικά επιτόκια των ομολόγων της πλειονότητας των χωρών της Ευρωζώνης. Όπως επίσης και της διατήρησης του μαξιλαριού των 32 περίπου δις ευρώ ως εγγύηση, από την συμφωνία του Ιούνη του 2018. Την πρώτη αντίστοιχη έμμεση «δοκιμή» επιχείρησε πάλι με επιτυχία ο ΟΔΔΗΧ τον Ιανουάριο όταν σε swap με την Εθνική Τράπεζα 30ετούς ομολόγου με λήξη το Μάρτιο του 2050, για την αντικατάσταση τριών ομολόγων, αξίας 3,31 δισ. ευρώ με κουπόνι στο 3,25%.
