Το πλούσιο αιολικό δυναμικό των ελληνικών θαλασσών μπορεί να αποτελέσει σημαντική «πράσινη» ενεργειακή πηγή για την περαιτέρω διείσδυση των ΑΠΕ στο εγχώριο μίγμα ηλεκτροδότησης, αλλά και να εγγυηθεί την επιχειρηματική προοπτική δημιουργίας offshore αιολικών πάρκων στη χώρα μας. Αυτό επισημαίνει στο Insider ο Γιάννης Γιαρέντης, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΑΠΕΕΠ, προσθέτοντας ωστόσο ότι για να τεθεί εξαρχής σε στέρεη βάση η ανάπτυξη του κλάδου των θαλάσσιων αιολικών, θα πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή σε μία σειρά από σύνθετες χωροταξικές, ρυθμιστικές, αλλά και οικονομοτεχνικές παραμέτρους.
Σύμφωνα με τον κ. Γιαρέντη, αυτή η χρυσή τομή «περνά» από την πολιτεία, η οποία θα δώσει τα κατάλληλα «σήματα» στο ισχυρό επενδυτικό ενδιαφέρον που εκδηλώνεται, προσδιορίζοντας κατ΄ αρχάς τις περιοχές όπου θα μπορούν να εγκατασταθούν offshore αιολικά.
Για τον ίδιο λόγο, η βέλτιστη λύση είναι να καθορίσει επίσης έναν «οδικό χάρτη» σταδιακής ανάπτυξης του κλάδου, θέτοντας συγκεκριμένους στόχους εγκατεστημένης ισχύος. «Σε αντίθετη περίπτωση, οποιεσδήποτε επενδυτικές απόπειρες υπάρξουν κινδυνεύουν να συναντήσουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην πορεία και, κατά συνέπεια, να μην υλοποιηθούν τελικά», σημειώνει.
Όσον αφορά τις επιτρεπόμενες περιοχές εγκατάστασης, ο επικεφαλής του ΔΑΠΕΕΠ επισημαίνει πως η ιδανική φόρμουλα είναι η οριοθέτηση θαλάσσιων «οικοπέδων», στα πρότυπα των θαλάσσιων περιοχών που παραχωρούνται σήμερα από το Δημόσιο για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. «Τα "οικόπεδα" αυτά θα είναι σχετικά εκτεταμένες θαλάσσιες ζώνες, εντός των οποίων οι ενδιαφερόμενες εταιρείες θα μπορούν να δεσμεύσουν συγκεκριμένες μικρότερες περιοχές, για να αναπτύξουν τα έργα τους», προσθέτει.
Εξοικονόμηση στο κόστος διασύνδεσης
Όπως είναι φυσικό, για τις επιτρεπόμενες περιοχές η πολιτεία θα έχει διασφαλίσει πως η εγκατάσταση αιολικών θα είναι συμβατή με τις υπόλοιπες θαλάσσιες δραστηριότητες (π.χ. αλιεία) και τη ναυσιπλοΐα, καθώς και ότι δεν θα ανακινεί ζητήματα σχετικά με τα χωρικά ύδατα. «Επίσης, θα εγγυάται ότι δεν θα υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση στα τοπικά θαλάσσια οικοσυστήματα, έχοντας για παράδειγμα αποκλείσει περιοχές με λιβάδια ποσειδωνίας, τα οποίας έχουν τεράστια οικολογική αξία», τονίζει ο επικεφαλής του ΔΑΠΕΕΠ.
Παράλληλα, τα θαλάσσια «οικόπεδα» θα εγγυώνται μία σημαντική τεχνική παράμετρο για την υλοποίηση offshore αιολικών, το γεγονός δηλαδή ότι το ηλεκτρικό δίκτυο τοπικά έχει την απαιτούμενη χωρητικότητα, για να υποστηρίξει την παραγωγή τους σε ηλεκτρική ενέργειας. Μάλιστα, σύμφωνα με τον κ. Γιαρέντη, αυτή η φόρμουλα χωροθέτησης ουσιαστικά θα βοηθήσει στη συγκράτηση ενός σημαντικού σκέλους των σχετικών επενδύσεων, το οποίο είναι το κόστος διασύνδεσής τους στο δίκτυο.
«Αντί να δημιουργούνται διάσπαρτα offshore αιολικά, κάθε ένα από τα οποία θα επιβαρυνόταν με ένα σημαντικό κόστος κατασκευής του υποβρύχιου καλωδίου που θα το συνδέει στο δίκτυο, με την εγκατάσταση ομάδων αιολικών μέσα σε ένα ευρύτερο θαλάσσιο "οικόπεδο", ουσιαστικά ένα μέρος των έργων διασύνδεσης θα αφορά όλο αυτό το cluster και κατά συνέπεια θα μοιράζεται σε όλους τους επενδυτές, μειώνοντας το σχετικό κόστος», υπογραμμίζει ο κ. Γιαρέντης.
Έργα 250–300 MW μέχρι το 2030
Σύμφωνα πάντως με τον επικεφαλής του ΔΑΠΕΕΠ, ακόμη κι έτσι το ύψος των σχετικών επενδύσεων θα παραμείνει υψηλό, με δεδομένο το κόστος του σχετικού εξοπλισμού (π.χ. ανεμογεννήτριες, πλωτές εξέδρες). Αυτό σημαίνει ότι θα είναι απαραίτητη η λειτουργική ενίσχυση των έργων, ώστε να είναι οικονομικά βιώσιμα, το οποίο με τη σειρά του συνεπάγεται πως η ανάπτυξη του κλάδου θα πρέπει να είναι σταδιακή, ώστε να μην επιβαρυνθεί υπέρμετρα το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και ο Ειδικός Λογαριασμός ΑΠΕ.
Κατά συνέπεια, θα πρέπει να τεθούν στόχοι για τη συνολική εγκατεστημένη ισχύ θαλάσσιων αιολικών, οι οποίοι από τη μια μεριά θα δίνουν κίνητρο στην υλοποίηση επενδύσεων σε σχετικά άμεσο χρονικό «ορίζοντα», ενώ από την άλλη πλευρά θα λαμβάνουν υπόψη τους πως το κόστος κατασκευής των offshore θα βαίνει σταδιακά μειούμενο.
«Μία τέτοια ισορροπία θα ικανοποιούσε ένας τέτοιος οδικός χάρτης που θα προβλέπει την εγκατάσταση των πρώτων 250–300 MW θαλάσσιων αιολικών μέχρι το 2030, αυξάνοντας τον πήχυ στα 3GW μέχρι το 2040, ώστε έως το 2050 να έχουν εγκατασταθεί έργα συνολικής ισχύος 10 GW», καταλήγει ο κ. Γιαρέντης.
