«Άδειασαν» όπως όλα δείχνουν τα μπουκάλια της Τσάνταλης, καθώς η εμβληματική οινοποιία με μια μακρά παράδοση 134 ετών κατέθεσε αίτηση πτώχευσης στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνοντας το χειρότερο σενάριο που από καιρό «στοίχειωνε» την αγορά.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η αίτηση πτώχευσης κατατέθηκε χθες 25/7 και καταχωρήθηκε σήμερα 26/7, ενώ αναμένεται να συζητηθεί στις 11 Οκτωβρίου 2024.
Μπροστά σε αυτή την εξαιρετικά δυσάρεστη εξέλιξη για μια εταιρεία συνώνυμη με την ανάπτυξη του εγχώριου οινοποιητικού κλάδου για πάρα πολλές δεκαετίες, αυξάνεται η αβεβαιότητα για τους εργαζομένους της. Οι υπάλληλοι της Τσάνταλης θα συζητήσουν αύριο στις 9:00 τα επόμενα βήματά τους στο πλαίσιο γενικής συνέλευσης. Μιας γενικής συνέλευσης που ήταν από καιρό προγραμματισμένη και τελικώς συνέπεσε χρονικά με την κατάθεση της αίτησης πτώχευσης...
Όπως είχε γράψει πρόσφατα το insider.gr, ο δρόμος για τη διάσωση της ιστορικής εταιρείας ήταν μακρύς και δύσκολος, ενώ η παραγωγή της είχε ανασταλεί από πέρυσι το καλοκαίρι.
Η ύστατη προσπάθεια διάσωσης
Την Τσάνταλης διεκδικούσε εδώ και καιρό η Ελληνικά Οινοποιεία, μια εταιρεία συμμετοχών που έχει συστήσει, από κοινού με τον αδελφό του Θωμά, ο Ελληνοσουηδός επιχειρηματίας Ηλίας Γεωργιάδης, επικεφαλής της Sterner Stenhus Greece και βασικός μέτοχος της Premia Properties ΑΕΕΑΠ. Η Ελληνικά Οινοποιεία συστάθηκε με στόχο να αποτελέσει ορμητήριο για επενδύσεις στον κλάδο του ελληνικού κρασιού, ενώ τον Απρίλιο του 2022 έδωσε το «φιλί της ζωής» στην οινοποιία Μπουτάρη.
Ένα φιλί ζωής που μάλλον δεν στάθηκε ικανό να σώσει και την Τσάνταλης, καθώς η πρόταση της Ελληνικά Οινοποιεία που είχε κατατεθεί για τη σωτηρία της Τσάνταλης δεν βρήκε σύμφωνες τις πιστώτριες τράπεζες.
Υπενθυμίζεται εδώ ότι το 2022, η Τσάνταλης εμφάνισε ζημιές σχεδόν 4 εκατ. ευρώ, υποχώρηση πωλήσεων 15% έναντι της προηγούμενης χρονιάς, αλλά και υποχρεώσεις άνω των 54 εκατ. ευρώ.
Η κραυγή αγωνίας των εργαζομένων και η επίσχεση εργασίας
Μόλις την περασμένη εβδομάδα και δη στις 17 Ιουλίου, οι εργαζόμενοι της Τσάνταλης εξέδωσαν την κάτωθι ανακοίνωση:
«Εμείς οι εργαζόμενοι αναλογιζόμενοι το μέλλον της επιχείρησης και της εργασίας μας βάλαμε πλάτες από την πρώτη στιγμή των οικονομικών δυσκολιών για να ορθοποδήσει η επιχείρηση «Ευ. Τσάνταλης». Εδώ και δέκα χρόνια έχουμε μειώσει κατά 40% τους μισθούς μας. Επίσης, όλα αυτά τα δέκα χρόνια, δεν είχαμε σταθερή ροή στις πληρωμές μας, αλλά πληρωνόμασταν πάντοτε με μεγάλες χρονικές καθυστερήσεις. Έτσι σήμερα η επιχείρηση μας οφείλει επτά μήνες δεδουλευμένων.
Θεωρώντας ότι από ένα σημείο και ύστερα, μετά και την εμπλοκή τρίτων, πως σκοπός τους δεν ήταν η επαναλειτουργία του εργοστασίου, αλλά η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας και η απαλλαγή από τους εργαζόμενους αναγκαστήκαμε να προχωρήσουμε σε επίσχεση εργασίας για να διασφαλίσουμε τα δικαιώματά μας.
Τώρα η επιχείρηση πιέζει και εκβιάζει τους εργαζόμενους να εγκαταλείψουν τη διεκδίκησή των δεδουλευμένων τους, στέλνοντας εξώδικα με τα οποία προσπαθεί να πείσει τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες ότι η επίσχεση εργασίας είναι παράνομη και ότι έχουν αποχωρήσει οικειοθελώς. Δηλαδή φωνάζει ο κλέφτης για φοβηθεί ο νοικοκύρης.
Δηλώνουμε, για πολλοστή φορά, ότι η επιχείρηση «Ευ. Τσάνταλης» «πηγαίνει» μαζί με τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.
Οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία δεν θα περάσουν».
Μια μακρά ιστορία 134 ετών
Ήταν το μακρινό 1890 στη Βορειοανατολική Ελλάδα όταν η οικογένεια Τσάνταλη -μια από τις παλαιότερες οικογένειες οινοποιών της χώρας- ξεκίνησε να καλλιεργεί αμπέλια, να οινοποιεί σταφύλια και να κάνει αποστάξεις ούζου και τσίπουρου.
Ο Ευάγγελoς Τσάνταλης, αν και ουσιαστικά ήταν η δεύτερη γενιά της οικογένειας που ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση, ήταν αυτός που ουσιαστικά έβαλε τα θεμέλια, ενέπνευσε το όραμα και τη φιλοσοφία της μπράντας ΤΣΑΝΤΑΛΗΣ. Η διορατικότητα και το ένστικτό του οδήγησε στο στήσιμο από την αρχή όλων των υποδομών με έναν εξωστρεφή προσανατολισμό, μια κίνηση πρωτάκουστη για τη... δεκαετία του ’40.
Το Α και το Ω για τον Ευάγγελο Τσάνταλη ήταν η ποιότητα του αμπελώνα: με αυτό ως γνώμονα, προχώρησε σε τεράστιες επενδύσεις για την αναβίωση αμπελώνων, στήριζε τους αμπελουργούς και τους παρότρυνε στην καλλιέργεια γηγενών ποικιλιών.
Τα χρόνια περνούσαν και η φήμη της εταιρείας στην αγορά του κρασιού ολοένα και μεγάλωνε και παρά τον θάνατο του οραματιστή της, του Ευάγγελου Τσάνταλη, το 1996.
Ως το 2005 η εταιρεία παρήγαγε έως και 20 εκατ. λίτρα κρασιού ετησίως, με την εξαγωγική της δραστηριότητα να ισχυροποιείται διαρκώς.
