Αν η ΕΚΤ μπορούσε να παράξει... φυσικό αέριο και τρόφιμα, με την ίδια ευκολία που «παράγει» ευρώ, οι ηγέτες της Ε.Ε. δεν θα είχαν τόσο σοβαρά και προς το παρόν αδιέξοδα προβλήματα, να αντιμετωπίσουν στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής.
Τα αποθέματα της Ευρώπης σε φυσικό αέριο ενόψει του χειμώνα βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας δεκαετίας με την ζήτηση να αυξάνεται ραγδαία καθώς η μετάβαση στην «πράσινη ενέργεια» περνάει για τα επόμενα χρόνια από την μεταβατική (;) φάση της κατακόρυφα αυξημένης χρήσης του φυσικού αερίου.
Η αυξανόμενη ζήτηση και η περιορισμένη -σε σχέση με τις καταναλωτικές ανάγκες- προσφορά, έχουν εκτινάξει τις τιμές του φυσικού αερίου σε ύψη (119 ευρώ/Mwh) που το ισοδύναμό του αν ήταν πετρέλαιο θα πάνω από τα 200 δολάρια το βαρέλι... Για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει αυτό θα πρέπει να λάβει κανείς υπ' όψη του ότι πέραν της θέρμανσης στις κατοικίες, της χρήσης ως καύσιμο στις μεταφορές, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και την λειτουργία των εργοστασίων, το φυσικό αέριο είναι η βασική μορφή ενέργειας στην αγροτική παραγωγή τόσο στην εντός όσο και στην εκτός εποχής παραγωγή, όπως τα θερμοκήπια, κ.λ.π.
Είναι προφανές πως το ακριβό και περιζήτητο φυσικό αέριο λειτουργεί και θα συνεχίσει να λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για τις πληθωριστικές πιέσεις καθώς προκαλεί δευτερογενείς κύκλους αυξητικών πιέσεων στις τιμές παραγωγής τόσο στην μεταποίηση όσο και στην αγροτική παραγωγή.
Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι για την Ευρώπη οι πιέσεις αυτές δεν είναι ισομερείς. Αντίθετα η πίεση που ασκείται στις οικονομίες είναι πολύ διαφορετική από χώρα σε χώρα και προκαλεί στρεβλώσεις στο κόστος παραγωγής σε συνάρτηση με το μερίδιο άλλων «καυσίμων» στην παραγωγική διαδικασία.
Όπως φαίνεται στον πίνακα η Γαλλία εξακολουθεί να έχει πρόσβαση σε πολύ φθηνότερη ενέργεια μέσω των πυρηνικών εργοστασίων ενώ στην Γερμανία η χρήση άνθρακα φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά το συνολικό κόστος παραγωγής, ειδικά στην ηλεκτρική ενέργεια και μέσω αυτής σε όλα τα επίπεδα παραγωγής. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, η προσφυγή στις εκτός φυσικού αερίου διαθέσιμες πηγές (πέραν των ΑΠΕ) έχει αρχίσει να αυξάνεται μέσα στο 2021 και τα σχετικά συμβόλαια δείχνουν την τάση αυτή να συνεχίζεται και το 2022.
Με δεδομένο πως μεταβατική περίοδος προς την πράσινη ενέργεια (ΑΠΕ) προβλέπεται μακρόχρονη μέχρι το 2030 σε πρώτη φάση και το 2050 σε δεύτερη, η χρήση του φυσικού αερίου παραμένει ο βασικός πυλώνας για την παραγωγή ενέργειας, με αποτέλεσμα χώρες όπως η Γαλλία για παράδειγμα με υψηλή διαθεσιμότητα πυρηνικής ενέργειας να οδηγούν σε μία στρέβλωση του κόστους παραγωγής στο εσωτερικό της Ε.Ε.
Ορισμένοι αναλυτές επισημαίνουν κοινά χαρακτηριστικά στην τρέχουσα ενεργειακή κρίση του φυσικού αερίου με την πετρελαϊκή κρίση του '73 και της δεκαετίας που ακολούθησε, προκαλώντας ισχυρές αναταράξεις σε οικονομικό πολιτικό και γεωπολιτικό επίπεδο, καθώς η ενεργειακή κρίση πυροδότησε αλλεπάλληλους κύκλους πληθωριστικών εκρήξεων.
Ο προβληματισμός γύρω από την βαθύτερη σχέση της τρέχουσας ενεργειακής κρίσης και της διάρκειας του πληθωρισμού, αποτελεί και το μεγάλο αγκάθι στην «διόρθωση» της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ.
Και αυτό γιατί η οποιαδήποτε διόρθωση (tapering, αύξηση επιτοκίων, κ.λ.π.) με στόχο την συγκράτηση των πληθωριστικών πιέσεων θα υπονομεύσει με άμεσο τρόπο – λόγω του υψηλού χρέους – την ικανότητα των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν δημοσιονομικά την κατάσταση και μάλιστα με την πανδημία να συνεχίζει την πορεία της με ανοικτή την απειλή εμφάνισης νέων μεταλλάξεων...
Αυτή η διελκυστίνδα δεν φαίνεται να μπορεί να αντιμετωπισθεί στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής καθώς ο φαύλος κύκλος μεταξύ οικονομίας και πανδημίας έχει παγιδευτεί στον φαύλο κύκλο πληθωρισμού – χρέους...
