Το τελευταίο δελτίο του ΟΔΔΗΧ «δείχνει» το χρέος σε απόλυτους αριθμούς να «αγγίζει» τα 404 δισ. ευρώ (30/6).
Πίσω όμως από το μέγεθος αυτό, «κρύβεται» μια διαδικασία εντελώς αντίστροφη, προς τα 355 δισ. ευρώ στο τέλος του έτους, καθώς τα λεφτά που «μπήκαν» με τις τελευταίες εκδόσεις, προορίζονται να «ξοδευτούν», αφενός στις προγραμματισμένες τακτικές αποπληρωμές χρέους αλλά και στην πρόωρη αποπληρωμή του διακρατικού χρέους (GLF - 5,3 δισ. ευρώ).
Οι αγορές έχουν αρχίσει να «διαβάζουν» πιο προσεκτικά πλέον τα νούμερα στα τακτικά report του ΟΔΔΗΧ. Προσθέτουν «αλγεβρικά» τα αποθέματα που ξεπερνούν τα 36 δισ. ευρώ, καταγράφουν τη δυναμική των πρωτογενών πλεονασμάτων (θα αγγίξουν τα 3 δισ. ευρω στο τέλος του 2023), υπολογίζουν μεταξύ των 25 – 30 την μείωση των bp με την επικείμενη αναβάθμιση στις 8 του Σεπτέμβρη, ή στις 20 του Οκτώβρη και συνυπολογίζουν την περιορισμένη στο 2% του ΑΕΠ την ετήσια εξυπηρέτηση του χρέους για την επόμενη διετία.
Φτάνουν αυτά για να επανενταχθεί το δημόσιο χρέος στην investment grade επιλεξιμότητα της ΕΚΤ; Τα αλλεπάλληλα reports από τους Οίκους αξιολόγησης τους τελευταίους μήνες δείχνουν ότι τα στοιχήματα στην αγορά παίζονται πλέον σ' αυτή την κατεύθυνση.
Συνομιλητές του Insider.gr στον ευρύτερο κύκλο υπηρεσιακών τραπεζικών παραγόντων στην Φρανκφούρτη, επιμένουν ότι «η ΕΚΤ βρίσκει στο ελληνικό παράδειγμα ένα από τα λίγα πειστικά επιχειρήματα που έχει στην διάθεσή της τα τελευταία χρόνια για την ορθότητα της πολιτικής της στο ευρωσύστημα...».
Πράγμα που σε «ελεύθερη μετάφραση» σημαίνει ότι στην ΕΚΤ «χρειάζονται» ιδιαίτερα στην τρέχουσα συγκυρία την επιστροφή του ελληνικού χρέους στο investment grade και στο... μαντρί της «επιλεξιμότητας», γεγονός που θα αποτελέσει το μοναδικό ουσιαστικό βήμα απομάκρυνσης από τον κίνδυνο του κατακερματισμού του ευρωπαϊκού χρέους.
Ιταλία – Ελλάδα
Πόσο σημαντικό είναι αυτό; Η απάντηση έρχεται από την γειτονική Ιταλία της οποίας το χρέος αυξάνεται ραγδαία με υπερδιπλάσια σε σύγκριση με την Ελλάδα ετήσια ποσοστά του ΑΕΠ για την εξυπηρέτησή του, αφού στα τέλη του Ιούνη το δημόσιο χρέος της χώρας ξεπέρασε τα 2,8 τρισ. ευρώ.
Το ετήσιο ύψος της εξυπηρέτησης του χρέους της Ιταλίας θα έχει ξεπεράσει στο τέλος του 2023 το σύνολο του ελληνικού χρέους...
Αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για την κα Μελόνι, αλλά και για το Ευρωσύστημα. Και για την κα Λαγκάρντ...
Απέναντι σ' αυτό τον πραγματικό και μη διαχειρίσιμο κίνδυνο «κατακερματισμού», το μοναδικό διαφορετικό «θετικό» αποτέλεσμα που έχει να παρουσιάσει η ΕΚΤ είναι η επικείμενη επιστροφή της Ελλάδας στο «μαντρί» της επιλεξιμότητάς της.
Με αυτά τα δεδομένα, η «κίνηση» από τα 404 δισ. ευρώ δημόσιου χρέους στις 30/6, στα 355 δισ. ευρώ στο κλείσιμο του 2023 και η διατήρηση του κόστους εξυπηρέτησης στο 2% του ΑΕΠ για τα επόμενα δύο χρόνια, «εξηγεί» το γιατί το ελληνικό δημόσιο με «non investment grade» αξιολόγηση αναχρηματοδοτείται στα δέκα χρόνια «φθηνότερα» από την Ιταλία και σχεδόν «αγγίζει» το κόστος δανεισμού της Ισπανίας...
Αν βέβαια ανοίξει κανείς το... κάδρο της παρατήρησης και συνυπολογίσει την διεθνώς επιδεινούμενη κατάσταση στις αγορές ομολόγων των τελευταίων εβδομάδων, τότε οι εξελίξεις στο ελληνικό χρέος αποκτούν για τις αγορές ακόμα μεγαλύτερη σημασία στο «κυνήγι» των αποδόσεων και της επενδυτικής ασφάλειας.
Ο διεθνής ορίζοντας στην αγορά ομολόγων, αναμφίβολα λόγω της ιδιαιτερότητας της κατάστασης με το ελληνικό χρέος, από την μία καθιστά περισσότερο ευνοϊκές τις συνθήκες διαχείρισής του.
Ταυτόχρονα όμως «περιορίζει» σταδιακά το «παράθυρο ευκαιρίας» για την εκμετάλλευσή τους στο διάστημα της αναμονής για την αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας.
