Ροή
Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, εν τέλει, δεν είχε τη μεγάλη έκπληξη. Τουναντίον, σε ορισμένα σημεία φάνηκε ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην πάει σε μαξιμαλιστικές υποσχέσεις για το 2020 στο πεδίο της φορολογίας, για έναν βασικό λόγο: Δεν έβγαιναν τα νούμερα, αν γίνονταν όλες οι μειώσεις μαζί.
Κι όμως, ακόμα και στελέχη που στο παρελθόν δύσκολα… συγκινούνταν από το περιεχόμενο του πολιτικού λόγου του πρωθυπουργού, παραδέχονταν ότι αυτό που κόμισε στο Βελλίδειο ήταν ένα λεπτομερειακά επεξεργασμένο σχέδιο διακυβέρνησης. Αν το σκεφτεί κανείς, άλλωστε, ο κ. Μητσοτάκης έχει συμπληρώσει μόλις δύο μήνες στην εξουσία. Άρα, ακόμα περιγράφει το σχέδιό του και έχει αρχίσει να εφαρμόζει απλώς κάποιες πτυχές του, με τροχιοδεικτικό χαρακτήρα.
Αυτό που παρουσίασε ο κ. Μητσοτάκης στο βήμα της ΔΕΘ, μιας ΔΕΘ που έχει καταλήξει κάθε χρόνο να γίνει όλο και πιο βαρετή, άνευρη και ανούσια, ήταν ένα προσεκτικά επεξεργασμένο εγχειρίδιο διακυβέρνησης. Ο ορίζοντας περιορισμένος: το σχέδιο είναι σε ετήσια βάση, βεβαίως με το βλέμμα στραμμένο στο 2021. Η συλλογιστική σαφής: ο κ. Μητσοτάκης περιγράφει ένα σχέδιο με συγκεκριμένες προτεραιότητες και προσδιορισμένα χρονοδιαγράμματα για τους επόμενους δώδεκα μήνες. Σε έναν χρόνο από τώρα, στη ΔΕΘ του 2020, θα μπορεί ο καθένας να ανατρέξει στις χθεσινές του υποσχέσεις και να συγκρίνει τι έγινε, τι έγινε μερικώς και τι δεν έγινε καθόλου.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο πρωθυπουργός διατρέχει το ρίσκο να περάσει κάτω από τον πήχη που θέτει. Ο ίδιος δεν μοιάζει να απασχολείται. Σε κάποια αποστροφή του λόγου του, μάλιστα, υπογράμμισε ότι βάζει τον πήχη ψηλά, ουσιαστικά, από επιλογή. Αυτή, άλλωστε, είναι και η στρατηγική προσέγγιση του κ. Μητσοτάκη: να ανοίξει βηματισμό, να ανεβάζει ταχύτητα στη χώρα και, όχι απλώς να την οδηγήσει σε μια νέα φάση, αλλά να κάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζει… αναλογικός, όταν αυτός εκπέμπει πλέον ψηφιακά.
Και πάλι, πάντως, κάποιοι περίμεναν κάποια έκπληξη. Είθισται, άλλωστε, να εκτιμούν πολιτικοί και δημοσιογράφοι ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός κάποιον άσσο κρύβει στο μανίκι. Τα νούμερα, όμως, είναι «στριφνά» και συγκεκριμένα. Κάπως έτσι, ο πρωθυπουργός δεν πήρε το ρίσκο μιας δαπανηρής έκπληξης που θα «έγραφε» μεν καλά στο εσωτερικό, αλλά διεθνώς θα πριόνιζε τα πόδια της χώρας. Ο κ. Μητσοτάκης, λοιπόν, πορεύτηκε με το δόγμα της μη έκπληξης.
Πεποίθηση του πρωθυπουργού είναι ότι η χώρα πρέπει να σπάσει τον κύκλο της συνθηματολογίας και να μπει σε έναν νέο κύκλο σκληρής δουλειάς. Βεβαίως, για να γίνει αρκετή και καλή δουλειά, θα πρέπει να υπάρχει και ένας συγκροτημένος σχεδιασμός. Αυτό το λεπτομερές σχέδιο έθεσε χθες επί τάπητος ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος εμφανίζεται διαρκώς προετοιμασμένος για την εκάστοτε συγκυρία.
Η εφαρμογή του, όπως είναι σαφές, θα κριθεί στην πράξη. Η πρόθεση εφαρμογής του, πάντως, είναι επίσης σαφής. Σε αυτή τη φάση, το ενδιαφέρον είναι ότι ένα σχέδιο, ένα περίπου ισοδύναμο με το αμερικανικό State of the Union που εκφωνεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ σε ετήσια βάση, για πρώτη φορά παρουσιάζεται δημοσίως στη χώρα.
