Ροή
Η Ρωσία βυθίστηκε στο χάος για 24 ώρες το Σάββατο, μετά την ανταρσία της Wagner που «έβαλε δύσκολα» στον Πούτιν με τον αρχηγό της μισθοφορικής και παραστρατιωτικής οργάνωσης, Γκεβγκένι Πριγκόζιν να ζητά τα «κεφάλια» των αρμοδίων για τη διεξαγωγή του πολέμου στην Ουκρανία: του υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού και τον αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, Βαλέρι Γκερασίμοφ.
Ο Σόιγκου, ωστόσο, δεν είναι απλός υπουργός. Έχει συνδεθεί με τον Πούτιν επί δεκαετίες σε διάφορα κυβερνητικά πόστα, συνοδεύοντάς τον σε εκδρομές, κυνήγι και ιππασία στην έρημο της Σιβηρίας και ανήκει στον στενό κύκλο του Ρώσου προέδρου, έχοντας προνομιακή θέση και μεταχείριση. «Ο Πούτιν εκτιμά την πίστη και την αφοσίωση και δεν θα απογοητεύσει τους δικούς του ανθρώπους», υπογραμμίζει η Μαρί Ντουμουλέν, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. «Η αντικατάσταση του Σοϊγκού ή του Γκερασίμοφ μετά τα γεγονότα αυτού του Σαββατοκύριακου θα θεωρούνταν ως υποχώρηση στην πίεση του Πριγκόζιν» συμπλήρωσε. Ορμώμενος από τη φτωχή και άγρια όμορφη Δημοκρατία της Τούβα, ο Σόιγκου δημιούργησε το Υπουργείο Έκτακτης Ανάγκης και Πολιτικής Άμυνας υπό τον πρώτο μετα-κομμουνιστή πρόεδρο της Ρωσίας, Μπόρις Γέλτσιν. Εν μέσω της αναταραχής της δεκαετίας του 1990, το έργο του υπουργείου του για τη διάσωση ανθρώπων από δασικές πυρκαγιές και άλλες καταστροφές, του προσέδωσε μια θετική εικόνα «κόντρα» στην αντίληψη για τους πολιτικούς της εποχής.
Ο Σοϊγκού έκοψε και έραψε μια πολιτικά ωραιοποιημένη φιγούρα για τον Πούτιν και, μαζί με τη δημοτικότητά του, τον μετέτρεψε ως φυσική επιλογή για την ανάδειξή του ως νέος ηγέτης της Ρωσίας. Ο Σοϊγκού έχει «φετίχ» με τον στρατό και για περισσότερα από 20 χρόνια στο Υπουργείο Έκτακτης Ανάγκης, έβαζε τις διασωστικές ομάδες να ντύνονται με στολές παραλλαγής. Αν και ο πρώην μηχανικός δεν είχε στρατιωτικό υπόβαθρο, έγινε υπολοχαγός επειδή πέρασε ένα υποχρεωτικό μάθημα στο πανεπιστήμιο και ο Γέλτσιν τον προήγαγε σε στρατηγό. Επομένως, δεν ήταν έκπληξη όταν ο Πούτιν διόρισε τον Σοϊγκού ως υπουργό Άμυνας της Ρωσίας το 2012, στην αρχή της τρίτης θητείας του στο Κρεμλίνο, με αποτέλεσμα να γίνει και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Σε ένα σύστημα όπου η αφοσίωση προτιμάται από την ικανότητα ή την πολιτική, η αξιοπιστία του Σοϊγκού βρίσκεται στον πυρήνα της απροθυμίας του Πούτιν να τον αντικαταστήσει. Οι διακοπές που έκαναν οι δύο άνδρες μαζί στην πατρίδα του Σοϊγκού, έγιναν βασικά στοιχεία για την οικοδόμηση της αρρενωπής εικόνας του Πούτιν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ τους έδειχναν να κάνουν πεζοπορία και κολύμπι, ενώ υπάρχουν φωτογραφίες του Ρώσου προέδρου να ποζάρει με γυμνό στήθος, ιππεύοντας και ψαρεύοντας στην Τούβα, οι οποίες έκαναν θραύση και έχουν γίνει meme.
Στο στρατό, ωστόσο, ο Σοϊγκού είναι λιγότερο αγαπητός, καθώς κατηγορείται ότι εστιάζει περισσότερο στη δημόσια εικόνα του παρά στις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων. Ο πρώτος αναπληρωτής υπουργός του, Γκερασίμοφ, έγινε επίσης στόχος, ειδικά όταν ο Πούτιν τον έβαλε στη γενική διοίκηση της δύναμης που εισέβαλε στα ουκρανικά εδάφη. Πήρε τη θέση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου λίγες μέρες αφότου ο Σοϊγκού έγινε υπουργός Άμυνας.
Επόπτευε μερικές από τις πιο τολμηρές στρατηγικές ενέργειες του Πούτιν, συμπεριλαμβανομένης της κατάληψης της Κριμαίας το 2014 και της στρατιωτικής επέμβασης της Ρωσίας στη Συρία το επόμενο έτος για την υποστήριξη του προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ. Αλλά η φήμη του Γκερασίμοφ έχει πληγεί ανεπανόρθωτα στην Ουκρανία καθώς οι ρωσικές δυνάμεις υπέστησαν ταπεινωτικές ήττες και τεράστιες απώλειες στο πεδίο της μάχης. Σοϊγκού και Γκερασίμοφ έχει δεχθεί σφοδρή κριτική από Ρώσους εθνικιστές και από μπλόγκερ σχετικά με τα λάθη στην τακτική και τις ελλείψεις στον εξοπλισμό.
Ο Πριγκόζιν ήταν από τους πιο ένθερμους επικριτές, λέγοντας ότι το Υπουργείο Άμυνας δρούσε κατά των ανδρών τους καθώς δεν τους παρείχε όπλα και πυρομαχικά. Το υπουργείο αρνήθηκε τους ισχυρισμούς. Οι προστριβές αυξήθηκαν περαιτέρω όταν ο Σόιγκου έθεσε προθεσμία την 1η Ιουλίου σε όλες τις παραστρατιωτικές και μισθοφορικές μονάδες να υπογράψουν σύμβαση με το Υπουργείο Άμυνας — μια εντολή που ο Πριγκόζιν απέρριψε ευθέως, αλλά την οποία υποστήριξε ο Πούτιν.
