Μπορεί η χθεσινή ανάκαμψη του Χρηματιστηρίου ευρύτερα, αλλά και του τραπεζικού δείκτη ειδικότερα, να έδωσε ανάσα στην κυβέρνηση και να απέτρεψε τη δημιουργία ενός καθοδικού σπιράλ που θα δημιουργούσε αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα των ελληνικών τραπεζών, η κυβέρνηση, όμως, φιλοδοξεί να διαμορφώσει ένα πιο ενισχυμένο πλαίσιο για την εποπτεία και τη βελτίωση της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος.
Εξ αρχής, τα κυβερνητικά στελέχη μίλησαν για κερδοσκοπικές πιέσεις, ενώ υπήρξαν υπόνοιες ακόμα και για «σορτάρισμα», γι’ αυτό και, χθες, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ενεργοποιήθηκε, έστω με καθυστέρηση, και εξήγγειλε την έναρξη έρευνας για το ενδεχόμενο χειραγώγησης μετοχών κατά τη συνεδρίαση της Τετάρτης, όταν και οι τραπεζικές μετοχές πήραν την κατηφόρα.
Με δεδομένο λοιπόν το αρνητικό προηγούμενο της Τετάρτης και με δεδομένη τη βούληση της κυβέρνησης να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα για μελλοντικές πιέσεις, η κυβέρνηση φαίνεται πως εξετάζει σοβαρά τη δημιουργίας ενός μηχανισμού εγγυήσεων που θα αφορά μέρος των κόκκινων δανείων που διακρατούν στα χαρτοφυλάκιά τους οι τράπεζες. Ο μηχανισμός αυτός στην τεχνική ορολογία λέγεται «Asset Protection Scheme» και στην πραγματικότητα αφορά στη «δέσμευση» κεφαλαίων προκειμένου να λειτουργήσουν ως εγγυήσεις για κόκκινα δάνεια των τραπεζών αντίστοιχου ύψους. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια πρόταση του ΤΧΣ, την οποία η κυβέρνηση συζητά σοβαρά, στο πλαίσιο της αναβάθμισης της φαρέτρας διαθέσιμων εργαλείων για την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος και τη μεγαλύτερη προστασία του από την μεταβλητότητα στις αγορές χρήματος.
Η ιδέα αυτή, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, πάντως, δεν είναι οριστική, μιας και για το ζήτημα των τραπεζών ειδικά, πρέπει να υπάρξει συζήτηση με τους θεσμούς, με δεδομένο κιόλας ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται υπό τη στενή παρακολούθηση του SSM. Κατά πληροφορίες, από τη μεριά των εταίρων υπάρχει προβληματισμός ως προς το πού θα βρεθούν επαρκή κεφάλαια για να δοθούν αυτές οι «καλύψεις» στις τράπεζες.
Όπως και να έχει, η κυβέρνηση επιδιώκει να ενισχύσει το θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία τους χρηματοπιστωτικού συστήματος, ώστε να είναι και λιγότερο ευάλωτο είτε σε ακραίες μεταβολές των αγορών, εξαιτίας διαφόρων ελατηρίων, είτε σε «συντονισμένες επιθέσεις» από «κερδοσκοπικά συμφέροντα», σαν και αυτή που καταγγέλλει εν προκειμένω το Μέγαρο Μαξίμου. Το πώς, βεβαίως, θα το καταφέρει αυτό, είναι το πραγματικό ερώτημα. Άλλωστε, στις διεθνείς αγορές χρήματος τα ελληνικά ομόλογα εξακολουθούν να «σκοράρουν» ψηλά, δείγμα της αβεβαιότητας που επικρατεί ακόμα αναφορικά με τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να στείλει μηνύματα προσέλκυσης επενδύσεων και να πείσει ότι, μετά το τέλος του Μνημονίου, έχει ανοίξει ο κύκλος της οικονομικής κανονικότητας.
