Υπάρχουν κι άλλες. Αλλά αυτή είναι μία από τις χαρακτηριστικότερες γιατί η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν την ενέταξε στις απόλυτες προτεραιότητες της νέας Επιτροπής. Να αντιμετωπιστεί η γραφειοκρατία, ειδικότερα μάλιστα σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων. Πρόκειται πιθανότατα για τη δυσκολότερη δουλειά που καλείται να αναλάβει ο (εκ νέου) Λετονός Επίτροπος Βάλντις Ντομπρόβσκις. Κατά την άποψή μας, ίσως και δυσκολότερη από την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας ή τις εμπορικές σχέσεις της ΕΕ με τρίτους εταίρους που αφορούσε στο προηγούμενο χαρτοφυλάκιό του.
Η γραφειοκρατία -είτε για λόγους διαφάνειας είτε για λόγους ισορροπιών- είναι βασικό χαρακτηριστικό των ευρωπαϊκών θεσμών. Συχνά, μάλιστα, έχει προκληθεί από αποφάσεις της ίδιας της Ένωσης. Όταν λοιπόν πρωτοακούσαμε ότι η νέα Επιτροπή θα κληθεί να την αντιμετωπίσει, σκεφτήκαμε ότι θα υπάρχουν κάποιες «γρήγορες νίκες» που θα δώσουν χρόνο και πολιτικό κεφάλαιο ώστε να αντιμετωπιστούν δυσκολότερες προκλήσεις. Σκεφθείτε π.χ. το ανάλογο της προσπάθειας ψηφιοποίησης της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Εκεί υπήρχε -ενδεχομένως και υπάρχει- χώρος για μικρή αλλά αντιληπτή πρόοδο. Στην προκειμένη περίπτωση, μάλλον όχι.
Μερικά παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά. Στην εποχή του Green Deal, αναλογιστείτε τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει όποιος επιχειρήσει να ενοποιήσει το πλαίσιο των αντίστοιχων κανόνων και υποχρεώσεων που οφείλουν να ακολουθούν οι βιομηχανίες. Να δημιουργήσει ένα χρηστικότερο και αποτελεσματικότερο «πρωτόκολλο» για τη λειτουργία τους. Δικαιολογημένα ή μη, αυτό θα φέρει τους ανθρώπους που θα κληθούν να φέρουν την αποστολή εις πέρας αντιμέτωπους με ένα κομμάτι της κοινωνίας των πολιτών που θα τους κατηγορεί για «εκπτώσεις» στην πράσινη πολιτική, με ένα άλλο που θα ζητά ουσιαστικότερες παρεμβάσεις, πιθανότατα και ένα τρίτο που θα δίνει πολιτική διάσταση στο ζήτημα (αυτό το τρίτο προκύπτει σχεδόν πάντα – συχνά εύλογα).
Αντίστοιχα μπορεί να αναλογιστεί κανείς το παράδειγμα του GDPR. Κάθε προσπάθεια απλοποίησής του θα επιφέρει σχεδόν αυτόματα αντιδράσεις που θα συνδέονται με την προστασία της ιδιωτικότητας και των προσωπικών δεδομένων. Κάθε αντίστοιχη πρωτοβουλία θα συνοδεύεται από αντιδράσεις.
«Και δεν έχουμε εφαρμόσει πλήρως την ενιαία αγορά και υπερ-νομοθετούμε στην ΕΕ σε βάρος της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε κάθε τομέα», μάς έλεγε πρόσφατα η Φινλανδή ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Άουρα Σάλλα. Εκ του αποτελέσματος, η σύγκριση με την περίπτωση των ΗΠΑ, δείχνει ότι έχει δίκιο. Πού όμως σταματά η προστασία των πολιτών και που ξεκινά η υπερ-νομοθέτηση; Και τι σημαίνει αυτό για την ευημερία των ίδιων των πολιτών;
Ένα τελευταίο και ίσως πιο προσιτό στους περισσότερους παράδειγμα: η κατανοητή προτίμηση που πλέον φαίνεται να δείχνει η Επιτροπή στο μοντέλο του Ταμείου Ανάκαμψης από το κλασσικό «μοντέλο ΕΣΠΑ». Οι εκταμιεύσεις γίνονται ευκολότερα, η Κομισιόν ουσιαστικά σταματά να παίζει το ρόλο του «αστυνομικού» ανά project και κεντρικοποιεί τη ροή των πόρων. Ο ρόλος του ελέγχου μεταφέρεται εν πολλοίς στα κράτη-μέλη. Αυτά πρέπει να διατηρήσουν τουλάχιστον το ίδιο επίπεδο διαφάνειας στις διαδικασίες ολοκλήρωσης σημαντικών έργων. Χωρίς πολλή σκέψη, είναι βέβαιο ότι η επιθυμητή ταχύτητα στις διαδικασίες έρχεται σε αντιπαράθεση με τους -επίσης επιθυμητούς- βαθμούς διαφάνειας.
Είναι προφανές ότι αναλόγως των αναγκών και των κρίσεων που προκύπτουν, οι αποφάσεις της ΕΕ θα έχουν το αντίστοιχο πρόσημο. Όπως είναι επίσης προφανές ότι τα συμφέροντα των κρατών-μελών σε κάθε ένα από τα παραπάνω ζητήματα (σε όλα τα ζητήματα) δεν ταυτίζονται. Στα ευρωπαϊκά όργανα, έχει ήδη ξεκινήσει μία πολύ δύσκολη περίοδος. Κατά την άποψή μας, μία περίοδος που θα έχει έντονες εξάρσεις τοξικότητας. Και αυτές θα κληθούν να τις διαχειριστούν αυτοί που αναλαμβάνουν «μία από τις δυσκολότερες δουλειές στις Βρυξέλλες».
Διαβάστε περισσότερα άρθρα της στήλης ΑΘΗΝΑ-ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Ακολουθήστε το insider.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.