Έναν τρόπο να ανακυκλώνουν τα πλαστικά απόβλητα και να τα μετατρέπουν σε πολύτιμα προϊόντα, τα οποία θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης συσσώρευσης μη αποικοδομήσιμων αποβλήτων που μολύνουν τις πόλεις και απειλούν τη ζωή στους ωκεανούς, υποστηρίζουν ότι βρήκαν ερευνητές στη Βιρτζίνια.
Ο Guoliang Liu από το Πανεπιστήμιο Virginia Tech και οι συνεργάτες του έχουν αναπτύξει μια μέθοδο για τη διάσπαση του πολυστυρενίου και τη μετατροπή του σε μια χημική ουσία που είναι πολύ πιο πολύτιμη. Μάλιστα, σύμφωνα με επιστημονικά στοιχεία, η διαδικασία είναι ενεργειακά αποδοτική και προσαρμόσιμη σε άλλα πλαστικά.
Λιγότερο από το 10% του παγκόσμιου πολυστυρενίου ανακυκλώνεται επί του παρόντος και πολλές χώρες δεν το ανακυκλώνουν καθόλου επειδή δεν υπάρχει οικονομικό κίνητρο, λέει ο Liu. Τα απόβλητα πολυστυρενίου είναι δαπανηρά στη μεταφορά και η διάσπασή τους κοστοβόρα, ενώ η ανακύκλωσή τους δημιουργεί μόνο περισσότερη πολυστερίνη, η οποία έχει μικρή αξία.
Οι απορριπτόμενες προστατευτικές συσκευασίες και τα δοχεία τροφίμων από πολυστυρένιο δεν διασπώνται φυσικά. Συχνά καταλήγουν στη θάλασσα μέσω των ποταμών ή μερικές φορές καίγονται, απελευθερώνοντας τοξικές χημικές ουσίες.
Ο Liu και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν την υπεριώδη ακτινοβολία ως πηγή ενέργειας και το χλωριούχο αλουμίνιο ως καταλύτη για να διασπάσουν τη χημική δομή του πολυστυρενίου. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν τον ίδιο καταλύτη και πρόσθεσαν διχλωρομεθάνιο, ένα διαυγές υγρό που χρησιμοποιείται συνήθως ως διαλύτης, για να δημιουργήσουν διφαινυλομεθάνιο.
Το διφαινυλομεθάνιο είναι μια χημική ουσία που χρησιμοποιείται συνήθως σε αρώματα και φάρμακα. Είναι 10 φορές πιο πολύτιμο από το ίδιο το πολυστυρένιο, επομένως η μετατροπή δημιουργεί ένα οικονομικό κίνητρο για τη μείωση των απορριμμάτων πολυστυρενίου.
Η αντίδραση πραγματοποιείται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος επομένως απαιτεί λιγότερη ενέργεια από τις υπάρχουσες μεθόδους ανακύκλωσης ή ανακύκλωσης πολυστυρενίου. Δεδομένου ότι είναι εύκολο να υιοθετηθεί, θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα σε μεγάλη κλίμακα, σύμφωνα με την οικονομική ανάλυση της ομάδας.
«Το πιο ενδιαφέρον πράγμα είναι ότι αυτή είναι η τυπική χημεία», λέει ο Liu. «Δεν χρησιμοποιούμε πραγματικά αυστηρούς όρους, έναν ακριβό καταλύτη ή φανταχτερές αντιδράσεις. Όλα τα στοιχεία που χρησιμοποιούμε για αυτή τη διαδικασία είναι διαθέσιμα».
Η ομάδα του Liu αναπτύσσει έναν κατάλογο άλλων πολύτιμων χημικών ουσιών που θα μπορούσαν να ληφθούν αλλάζοντας τη χημική αντίδραση που χρησιμοποιείται στο τελικό στάδιο της διαδικασίας ανακύκλωσης.
Η ιδέα ισχύει επίσης για όλα σχεδόν τα άλλα πλαστικά, επομένως θα μπορούσε να βοηθήσει στη μετατροπή μιας από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές απειλές σε βιώσιμη κυκλική οικονομία, λέει ο Liu.
