Μετά από έναν ταραχώδη μήνα και συγκεχυμένα μηνύματα για την πορεία της προσφοράς αλλά και της ζήτησης πετρελαίου, ο ΟΠΕΚ+ κατέληξε σε συμφωνία για αύξηση της ημερήσιας παραγωγής κατά 400.000 βαρέλια ημερησίως από τον Αύγουστο ενώ εν συνεχεία θα επαναξιολογήσει την πολιτική του αναφορικά με τις περικοπές ύψους 5,8 εκατ. βαρελιών που έχουν αρχικά συμφωνηθεί να ισχύσουν μέχρι το τέλος του 2022.
Πρόκειται ουσιαστικά για αναθεώρηση της πολιτικής που υιοθέτησε πέρυσι το καρτέλ για περιορισμό της παραγωγής κατά περίπου 10 εκατ. βαρέλια την ημέρα, προκειμένου να στηριχθούν οι τιμές, ενώ έκτοτε τα κράτη-μέλη του οργανισμού αυξάνουν σταδιακά την παραγωγή τους προσαρμοζόμενοι στην εξέλιξη της ζήτησης.
Η πρόσφατη συμφωνία αποτελεί μια εξέλιξη η οποία έχει κυρίως σημειολογικό χαρακτήρα η οποία στέλνει «σήμα» στη διεθνή αγορά ότι στους κόλπους του ΟΠΕΚ+ επετεύχθη τελικά σύμπνοια απόψεων και αποφεύχθηκαν οι αποσχιστικές τάσεις και αυτόνομες στρατηγικές ως προς την πολιτική παραγωγής των κρατών-μελών του οργανισμού και των συμμάχων του οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν τις τιμές είτε σε ελεύθερη πτώση όπως συνέβη πριν από έναν χρόνο είτε στα ύψη. Για την ώρα, ο οργανισμός, η πολιτική του οποίου επηρεάζει σημαντικά τη διαμόρφωση των διεθνών τιμών πετρελαίου, δείχνει μια σταθερή προσήλωση στη στρατηγική μιας ελεγχόμενης μείωσης των περικοπών παραγωγής αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν σκοπεύει να «πλημμυρίσει» την αγορά με πετρέλαιο ειδικά σε μια περίοδο όπου η πορεία της υγειονομικής κρίσης συγκρατεί τις αισιόδοξες προβλέψεις για θεαματική ανάκαμψη της ζήτησης μέσα στους επόμενους μήνες.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, πρωταρχικοί παράγοντες που θα καθορίσουν την διαμόρφωση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου είναι αφενός η προμήθεια και η συμπεριφορά των παραγωγών αλλά και η πορεία της ζήτησης όπως αυτή διαμορφώνεται υπό τις συνθήκες του COVID-19.
Τέτοια στοιχεία επιτρέπουν σε πολλά κράτη να κάνουν προβλέψεις (όσο είναι εφικτό σε περίοδο πανδημίας) ώστε να είναι προϊδεασμένο το καταναλωτικό κοινό. Στην Ελλάδα όμως οι συνθήκες είναι λίγο ιδιάζουσες καθώς το 65%-70% της τελικής τιμής που πληρώνει ο καταναλωτής είναι φόροι και άλλες επιβαρύνσεις (δηλαδή και δωρεάν να το αποκτούσαμε το πετρέλαιο η τιμή θα ξεκινούσε κοντά στο 1 ευρώ), επομένως για να επηρεαστεί η τελική τιμή θα πρέπει η διεθνής τιμή να καταγράψει μια θεαματική αύξηση ή μια θεαματική πτώση (κάτι το οποίο θα ήταν αποτέλεσμα συνδυασμού παραγόντων και όχι μιας διαφωνίας στους κόλπους του ΟΠΕΚ+ ή μιας πολιτικής χαλάρωσης των περικοπών της τάξεως των 5,8 εκατ. βαρελιών).
Από την άλλη, αν επιβεβαιωθούν τα σενάρια για άνοδο της τιμής στα 80 δολάρια ή και περισσότερο (κάτι το οποίο και πάλι δεν θα οφειλόταν μόνο σε μια σφιχτή αγορά αλλά και σε παράγοντες όπως είναι η επενδυτική συμπεριφορά των πετρελαϊκών διεθνώς ή η στροφή σε καθαρά καύσιμα), τότε οι τιμές στην Ελλάδα (οι οποίες επηρεάζονται και από την ισοτιμία ευρώ δολαρίου, η οποία είναι ικανή είτε να απορροφήσει την αύξηση είτε να εκτοξεύσει την τιμή) σαφώς θα σημείωναν μια άνοδο η οποία κατά ένα μέρος και στο ποσοστό που αναλογεί θα οφειλόταν στη διεθνή τιμή και κατά ένα μέρος στην τιμολογιακή πολιτική των εταιρειών εμπορίας και των πρατηριούχων.
