Στο ναδίρ του... 1885 βυθίζονται τα κλωστοϋφαντουργεία των ΗΠΑ, με τις μνήμες της παγκόσμιας κρίσης του βάμβακος που προκάλεσε ο αμερικανικός εμφύλιος πριν από ενάμισι αιώνα να επιστρέφουν στο συλλογικό συνειδητό. Το 1885 ήταν η χρονιά που... έπιασε λιμάνι το σύμβολο της Νέας Υόρκης, το Άγαλμα της Ελευθερίας, με το Bloomberg να αναδεικνύει πως ο εν λόγω παραγωγικός κλάδος πνέει τα λοίσθια.
Η επικαιροποιημένη πρόβλεψη του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ αναφέρει πως τα αμερικανικά υφαντουργεία θα τροφοδοτήσουν με μόλις 1,74 εκατ. δεμάτια βαμβακιού τις μηχανές τους την περίοδο 2023-2024 που λήγει τον Ιούλιο. Πρόκειται για τον χαμηλότερο ρυθμό των τελευταίων 139 ετών, για βουτιά 15% σε σχέση με πέρυσι και για μεγάλη συρρίκνωση σε σύγκριση με την αντίστοιχη προηγούμενη πρόβλεψη.
Τα εργοστάσια που μετατρέπουν τις βαμβακερές ίνες σε νήματα και ύφασμα αποτελούν τα τελευταία προπύργια της κλωστοϋφαντουργίας στην ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη, μετά από δεκαετίες αυξανόμενου ανταγωνισμού από τη φθηνότερη παραγωγή του εξωτερικού και τα συνθετικά υλικά. Ο κλάδος βίωσε μια βραχεία ανάκαμψη τη δεκαετία του 1990, όταν εμπορικές συμφωνίες ενθάρρυναν τις ΗΠΑ να εξάγουν νήματα και υφάσματα για να μετατραπούν σε ρούχα σε άλλες χώρες πριν σταλούν πίσω και πουληθούν.
Όμως γρήγορα επανήλθε ο κατήφορος, παρότι η παγκόσμια χρήση βαμβακιού αυξάνεται. Η κλωστοϋφαντουργία στις ΗΠΑ «εξαφανίζεται», δήλωσε ο Πίτερ Έγκλι, διευθυντής διαχείρισης κινδύνων στα εργοστάσια Plexus Cotton, ενώ πρόσθεσε πως σε άλλες χώρες «λειτουργούν με πολύ καλύτερα περιθώρια κέρδους από την παραγωγή στις ΗΠΑ».
