Ροή
Η «πράσινη εκβιομηχάνιση» θεωρείται από τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών ως η πιο ενδεδειγμένη λύση για τις αναπτυσσόμενες χώρες είναι να δημιουργήσουν εκείνες τις βιομηχανικές υποδομές που θα τους επιτρέπουν να διασφαλίσουν την ενεργειακή τους επάρκεια και τα αποθέματα σε τρόφιμα και νερό. Αυτή την πολιτική βιώσιμης ανάπτυξης υποστηρίζει και η πρόσφατη έκθεση της Οικονομικής Επιτροπής του ΟΗΕ η οποία αναφέρει ότι ολόκληρη η αφρικανική ήπειρος πρέπει να στραφεί στην «πράσινη βιομηχανία» κατά το πρότυπο μεμονωμένων περιπτώσεων εντός της ηπείρου όπως είναι για παράδειγμα εκείνο της Μοζαμβίκης, η οποία ακολουθεί τον οδικό χάρτη της «Πράσινης Οικονομίας», ο οποίος βασίζεται στην ήπια χρήση των φυσικών πόρων και τη διατήρηση του φυσικού κεφαλαίου της χώρας. Το ίδιο κάνει και η Ζάμπια στη Νότια Αφρική η οποία ακολουθεί μια στρατηγική πράσινης ανάπτυξης.
Προτεραιότητα στον ανθρώπινο παράγοντα και την κοινωνική ευημερία
Η Αφρική, η οποία ήδη έχει χαμηλό οικολογικό αποτύπωμα, θα μπορέσει μέσω φιλικών περιβαλλοντικά μεθόδων για την οικονομία να διατηρήσει το χαμηλό ποσοστό συμβολής της στην επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου και της εκπομπής ρύπων και να αμβλύνει τις αρνητικές συνέπειες των βιομηχανικών ρύπων.
Προς αυτή την κατεύθυνση προωθούνται διάφορες μέθοδοι ανάπτυξης. Μια τέτοια είναι ο πρόγραμμα CEA το οποίο ακολουθεί τέσσερις βασικές αρχές: την εγκατάλειψη κάθε ενέργειας η οποία συμβάλει στη μόλυνση του περιβάλλοντος, την ενσωμάτωση σχετικών κανονισμών περιβαλλοντικής πολιτικής στην εθνική νομοθεσία, τις «πράσινες» δημόσιες υποδομές και τη στρατηγική ισορροπίας ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και τη χρήση των πρώτων υλών και των ορυκτών καυσίμων. Συγκεκριμένα:
-Εγκατάλειψη κάθε ενέργειας που συμβάλει στη μόλυνση του περιβάλλοντος: Ουσιαστικά προβλέπει την κατάργηση των επιδοτήσεων για την ενέργεια που προέρχεται από ορυκτά καύσιμα. Στην Κένυα και τη Ναμίμπια προωθούν μια μεταρρύθμιση για τα καύσιμα αποθαρρύνοντας τη χρήση ιδιωτικών οχημάτων και προωθώντας τις δημόσιες συγκοινωνίες.
-Στρατηγική μείωσης των περιβαλλοντικών ρύπων που προέρχονται από τη βιομηχανική δραστηριότητα. Η περιοχή αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν περίπτωσης οικολογικών καταστροφών λόγω «ατυχημάτων» όπως συνέβη με τη Shell το 2008.
-«Πράσινες υποδομές» στο δημόσιο τομέα: Πρόκειται για μια στρατηγική η οποία ξεκίνησε από το 2004 από το Ντέρμπαν και αφορά στην υλοποίηση δημόσιων έργων για την προστασία του περιβάλλοντος. Το ίδιο κάνουν και η Τανζανία και η Ζιμπάμπουε με παραγωγικά κέντρα που εφαρμόζουν φιλοπεριβαλλοντικές μεθόδους. Τέτοιες είναι και οι περιπτώσεις της Ουγκάντα με τη βιομηχανία δέρματος και της Νιγηρίας όπου εφαρμόζει τέτοιες στρατηγικές στον αγροτικό τομέα.
-Η ήπια ανάπτυξη με τη μείωση των εκπομπών ρύπων αφορά σε projects εναλλακτικών μορφών ενέργειας όπως είναι η υδροηλεκτρική και τα βιοκαύσιμα. Πρόκειται για μια στροφή στην «πράσινη» ενέργεια με τη Μοζαμβίκη, το Μαρόκο, τη Σενεγάλη και του Ρουάντα να έχουν κάνει ήδη την αρχή.
Με πληροφορίες από τη Le Monde
